Page 12 - Summer 2024

Άλλαξε γεύση

το καλοκαίρι...

αλοκαίρι, κατακαλόκαιρο, τα καρπούζια θόρυβο...μια τρέλα.
βγήκαν στους δρόμους, τα πεπόνια πα- Γιατί; Δεν ξέρω, μπορεί και νάχω κι άδικο, αλλά τα
ραδίπλα, τα εμφιαλωμένα και το νερό ντεσιμπέλ της καθημερινότητας κτυπάνε κόκκινο.
βρύσης στριμώχνονται στα ψυγεία με Και είναι καλοκαίρι, καλοκαίρι καινούργιας κοπής
Κ τις μπύρες τα αναψυκτικά, οι τομάτες και εκδοχής...
σε μέρος σκιερό,-δεν τις παγώνουμε, χαλάει η γεύση-, Θα καούμε λένε οι ειδικοί.
η φετούλα στον γάρο της, τα ζαρζαβάτια δεν χωράνε Εντάξει, θα καούμε. Μη μας τρελαίνετε. Αφήστε μας
στο ράφι, τα μπριζολάκια μαρινάρονται Σάββατο για να ηρεμήσουμε λίγο, κι ας καούμε.
να ψηθούν την Κυριακή, κι ο γαυράκος συνομιλεί Έχουμε τον δάγκειο πυρετό, έχουμε την ασθένεια
με το τσιπουράκι μέχρι να έρθει το λαδερό και το του Νείλου, έχουμε τις ζαργάνες που κολυμπάνε δίπλα
κρασάκι...! μας και τις βλέπουμε για καρχαριάκια, μη γελάτε γιατί
Έτσι ήταν το καλοκαίρι αν σας τύχει δεν ξέρω τι θα κάνετε, έχουμε τόνα έχου-
κάποτε, και για αυτούς που με τάλλο, έχουμε λογαριασμούς κι υποχρεώσεις που
τρέχαν στις θάλασσες και τρέχουν πριν από μας κι από μας περιμένουν, έχουμε
για αυτούς που έμεναν στην χάσει γενικώς τη μπάλα, κι έρχεται κι ο επιστήμονας
πόλη. Αυτοί που τρέχαν στα και σου λέει: ‘’αυτό το καλοκαίρι θα ψηθείς’’.
βουνά αντί για γαυράκο Θα ψηθώ, να ψηθώ, έχω ματαψηθεί, τι μου το λέτε;
ψήναν κάνα λουκάνικο να Κάντε κάτι να με-μας- σώσετε.
κάνει παρέα στο καραφάκι... Να μας σώσουν... το αφήνω ασχολίαστο, για να πω
Κι η ζωή ήταν ωραία είτε για τους άλλους καταπιεστικούς επιστήμονες.
με τα λίγα είτε με τα πολλά... Αυτούς που, καλοκαιριάτικα, κυνηγάνε τους υπέρ-
Τώρα και τα καρπούζια βαρους, τους τρομοκρατούν, τους κάνουν να μη
είναι εδώ και τα ζαρζαβά- θέλουν να βγουν σε παραλία, σαν να είναι η πινελιά
τια και τα καλά όλου του που χαλάει τον πίνακα...
κόσμου, μα κάτι λείπει, κάτι Μια έρευνα έδειξε ότι έξι στους δέκα ανθρώπους
είναι αλλιώς. δεν ευχαριστιούνται διακοπές γιατί έχουν λίγα ή
Όλα είναι σα νάχουν μια πολλά κιλά παραπάνω...έξι στους δέκα,-και δύο νά-
άλλη γεύση και δε νομίζω τανε το ίδιο κάνει-, το καλοκαίρι υποφέρουν διπλά
να φταίνε μόνο τα φυτο- και τρίδιπλα, γιατί δεν ήπιαν τα αδυνατιστικά βοτάνια
φάρμακα... όλου του κόσμου, γιατί και ψέματα δε λεν και τρώνε...,
Ο ήλιος δεν καίει, τσου- γιατί δεν έχουν τρόπο να πάρουν ψιλοπαράνομα ένα
ρουφλίζει, η σκόνη όπου θαυματουργό χάπι ,γιατί για κάποιους λόγους, δικούς
κι αν βρίσκεσαι καλεί το τους λόγους, ‘’ξέφυγαν...’’
αερολίν γιατί γίναμε όλοι, Μια απειλή ο κόσμος όλος...!
ή σχεδόν όλοι, αλλεργικοί Κι είναι καλοκαίρι!
κι ασθματικοί, ο θόρυβος,- Οι γριές που με το ποτιστήρι και το λάστιχο βρέ-
Γράφει η Στέλλα Μπάσδρα
αλήθεια γιατί τόσος θόρυ- χαν τους δρόμους το βραδάκι να δροσίσει η γειτονιά
βος πιά;-δεν είναι της μιας έφυγαν πριν χρόνια, τα ζαρζαβάτια αλλάξαν γεύση...
στιγμής, της μιας μέρας, τα τσιπουράκια δεν βρίσκουν παρεούλα, τα κορμιά
είναι συνεχόμενος, όπου κι γεμάτα ενοχές φοβούνται να βγουν στο κύμα, τα ντρό-
αν πας σε ακολουθεί, είναι ουν κατασκοπεύουν παραλίες και μικρές ανθρώπινες
μια τρέλα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ελικόπτερα, έργα, ιστορίες, είναι καλοκαίρι κι ο κόσμος ολούθε ψήνεται...
ζευγάρια που μαλώνουν στα κινητά και σκούζουν σε κι όχι μόνο από τη ζέστη...
ανοικτή ακρόαση, ο Γιαννάκης που δεν τον μαλώνει Είναι καλοκαίρι όμως!
η μαμά του και ξεσηκώνει το σύμπαν όποια ώρα Ας το ζήσουμε, να το ζήσουμε όπως μπορούμε, με
νάναι, η γιαγιά που πάει το εγγόνι για μπάνιο κι λίγα με πολλά δεν έχει να κάνει, με κορμιά αψεγάδιαστα
ακούγεται από τη θάλασσα μέχρι το βουνό να φω- και κορμιά βαριά, με έρωτα χειροπιαστό κι έρωτα άπια-
νάζει.-’’τα μπρατσάκια, μη βγάζεις τα μπρατσάκια’’-,τί στο, σε θάλασσες, στην πόλη, στο βουνό, ας το ζήσουμε
να κάνει η γυναίκα έχει ευθύνη, αλλά πριν ένα δυο όπως μπορούμε και τον χειμώνα που θάρθει νάμαστε
χρόνια δεν φώναζε έτσι...,ακόμη και κανό κάνουν όλοι εδώ... κι ας γκρινιάζουμε...

12