Page 51 - ΠΡΟΣΩΠΑ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022

Σηµείο αναφοράς η Λάρισα πανεπιστηµιακής κοινότητας, παρά την προσφορά στους φοιτητές.
«Τα παιδικά µου χρόνια στη Λάρισα ήταν όµορφα. Βέβαια είναι Εάν πρέπει να διαλέξω το µάθηµα ή µία συνέλευση διδασκόντων,
κοινός τόπος τα όµορφα παιδικά χρόνια, εκτός και αν υπάρχουν από την οποία πιθανόν και να κριθούν πράγµατα διοικητικής φύ-
ιδιαίτερες συνθήκες για το αντίθετο. Εγώ τα παιδικά µου χρόνια τα σεως που µε αφορούν, διαλέγω το µάθηµα. Οι διαδικασίες δεν είναι
ευχαριστήθηκα. Τα νοσταλγώ. Και βέβαια µε τέρπει το γεγονός ότι ο πυρήνας της ακαδηµαϊκής ζωής· η σχέση µε τους φοιτητές είναι».
συνδέοµαι στενά όχι µόνον µε τον τόπο αλλά και µε τους ανθρώ- Όσο για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών σηµειώνει: “Η
πους, παρότι από τα 18 µου χρόνια δε ζω πια µονίµως στη Λάρισα. γλώσσα θα βρει το δρόµο της. όπως τον έχει βρει σε όλες τις περιό-
∆ιατηρώ φιλίες πολύ ισχυρές, σαν να µην έχω φύγει καθόλου. δους της ιστορίας. ∆εν µπορεί κανείς να κάνει πρόβλεψη πόσο κιν-
Επιπλέον εκείνο που µε ενδιαφέρει είναι η αναφορά. Ο τόπος µου δυνεύει από το διαδίκτυο, που αποτελεί µία νέα και πολύ δυναµική
είναι σηµείο αναφοράς, κι ας φεύγω. Πρέπει να σου πω ότι, όπου πραγµατικότητα. Όµως βλέπουµε ότι η γλώσσα έχει προσαρµοστεί
πηγαίνω, πηγαίνω µε την πρόθεση να µείνω για πάντα. Θέλω όπου και έχει εκφράσει διαφορετικούς πολιτισµούς µε µεγάλη επιτυχία,
ζω να είµαι ενεργό µέλος της κοινωνίας, όχι κάτι περιφερειακό, χωρίς να επαληθεύονται οι κατά καιρούς Κασσάνδρες.
περιθωριακό ή έστω ουδέτερο. Θέλω να συµµετέχω στην κοινωνία ∆ιδάσκω τα αρχαία ελληνικά όχι µόνον ως γλώσσα. ∆ιδάσκω τον
που ζω» υπογραµµίζει στα «ΠΡΟΣΩΠΑ» και προσθέτει: πολιτισµό που η γλώσσα παρουσιάζει σε εµάς. Η σύνδεση της γλώσ-
«Είχα, δόξα τω Θεώ, µια σταθερή πορεία στη ζωή µου παρότι σας µε το περιεχόµενο των κειµένων αποτελεί µια ολοκληρωµένη
ορισµένα πράγµατα δεν βγαίνουν όπως τα θέλεις. Η αλήθεια βέ- εικόνα του παρελθόντος που αξίζει να το οικειωθείς, να παραδοθείς
βαια είναι ότι δεν είµαι ο άνθρωπος του προγράµµατος ζωής. Είµαι σε αυτό. Όπως έλεγε ο Σαββόπουλος, παράδοση δεν είναι αυτό
άνθρωπος που πάει εκεί που τον πάει η καρδιά του. Η καρδιά µου που µας παραδίδεται αλλά αυτό στο οποίο παραδινόµαστε. Για να
είχε καλό κριτήριο µέχρι στιγµής. Πέρα από κάποια σκαµπανεβά- παραδοθούµε σε κάτι πρέπει να το αγαπήσουµε. Όσο µελετάµε τον
σµατα που συνέβησαν στη ζωή, είµαι ικανοποιηµένος και από τις πολιτισµό µας, δεν χρειάζεται να φοβόµαστε για την εξέλιξη και τη
δυσκολίες, και από τα προβλήµατα και τις µαταιώσεις κάθε είδους. συνέχεια της γλώσσας. ∆εν έχει σηµασία κατά τη γνώµη µου το πότε
Οι µαταιώσεις είναι, ξέρετε, πολύ διδακτικές». θα διδαχθούν τα αρχαία ελληνικά, στο γυµνάσιο ή στο λύκειο αλλά
Του χάραξαν πορεία το πώς! Τα βιβλία πρέπει να τα γράφουν άνθρωποι που ξέρουν να
Τα πρόσωπα που του χάραξαν την γράφουν µε παιδαγωγικό κριτήριο και
πορεία του ήταν οι γονείς του. «Η πο- να απευθύνονται σε µαθητές.
ρεία µου χαράχθηκε από την προτροπή Η γοητεία του αρχαίου κόσµου για
των γονιών µου να προχωρήσω στην µένα καθρεφτίζεται στο κεφάλι του
επιστήµη. Παρότι δεν ευνοήθηκαν οι αλόγου στο Βρετανικό Μουσείο. Είναι
ίδιοι, κοιµόντουσαν και ξυπνούσαν µε πέρα από την τελειότητα. Ο κόσµος
αυτή την προτροπή για τα παιδιά τους, των µουσείων είναι κόσµος µαγευτικός,
η οποία λειτούργησε πολύ ευεργετικά: εκστατικός. Ένας κόσµος που σε συνε-
έθεσα στόχους. Αλλά και σηµαντικοί παίρνει και σε πονά γιατί δεν τον έχουν
άνθρωποι εκτός του οικογενειακού πε- επισκεφθεί όλα τα παιδιά όλοι οι νέοι.
ριβάλλοντος, λειτούργησαν σαν µέντο- Εκεί θα έπρεπε να γίνεται το µάθηµα
ρες για µένα· θα αναφέρω ενδεικτικά τη της ιστορίας, δίπλα στα εκθέµατα. Στην
σηµαντική µορφή του Κωνσταντίνου Κέρκυρα, εάν ήµουν υπεύθυνος της
Αθανασόπουλου, αλλά υπάρχουν και Εκπαίδευσης, θα «επέβαλα» τη διδασκα-
πολλοί άλλοι. Ακολούθησα τους δρόµους που µου χάραξαν, πάντα λία της ιστορίας και των αρχαίων ελληνικών µέσα στο πολύ ωραίο
φιλτράροντας τις συµβουλές και προσαρµόζοντάς τες στα όνειρα ∆ιαχρονικό µουσείο της Λάρισας».
και τις δυνάµεις µου. Και όλα πήγαν καλά µέχρι τώρα» εξιστορεί «Είναι σηµαντικό η Ελλάδα παγκοσµίως να διδάσκει και να
στα «ΠΡΟΣΩΠΑ». προβάλλει τον πολιτισµό της. Αυτός ο πολιτισµός ενέπνευσε την
«∆εν πήγα έτοιµος στην Αγγλία» Ευρώπη και την Αµερική. Επειδή δεν συνεχίζει να εµπνέει ακόµη
Ειδική αναφορά στη συζήτησή µας θα κάνει στην αγγλική κοι- µε τον ίδιο τρόπο, έχουµε τα προβλήµατα που έχουµε, γιατί έπαψε
νωνία, αλλά και στις σπουδές του στη Βρετανία. «Η πρώτη επαφή να είναι ουµανιστική η εκπαίδευση. Έπαψαν να εµφανίζονται στο
µε την Αγγλία ήταν η γνωριµία µε έναν κόσµο νέο, εντυπωσιακό, προσκήνιο ηγέτες µε κλασική παιδεία. Τα σηµεία ηθικής και πνευ-
άψογο στα µάτια ενός νέου επιστήµονα. Αποκτώντας στη συνέχεια µατικής παρακµής που διαπιστώνονται οφείλονται στο ότι η εκπαί-
και άλλα συγκριτικά µεγέθη, ερµήνευσα αυτόν τον κόσµο µε τα καλά δευση γίνεται ολοένα και πιο τεχνολογική» εξηγεί στα «ΠΡΟΣΩΠΑ».
του και µε τα αρνητικά του, όµως σίγουρα ήταν ένα πολύ µεγάλο Ο καθηγητής Αθανάσιος Ευσταθίου αφιερωµένος στην εκπαίδευση
σχολείο. Όχι µόνο το Πανεπιστήµιο αλλά και η αγγλική κοινωνία. των νέων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πιστεύει στην αξία της
∆εν πήγα έτοιµος στην Αγγλία. Τα αγγλικά µου ήταν ενός εφήβου παιδείας, και της µελέτης του παρελθόντος, αρχαιοελληνικού και
της ελληνικής επαρχίας. ∆υσκολεύτηκα πάρα πολύ µε τη γλώσσα βυζαντινού. Η Ελλάδα του 21 αιώνα δεν µπορεί να προχωρήσει στο
ου
στην αρχή. Το αντικείµενο ήταν δύσκολο. ∆εν ήταν τεχνικό. Από ασαφές πολιτισµικό µέλλον της Ευρώπης και του κόσµου εάν δεν
προσωπικό ενδιαφέρον παρακολούθησα εκτός προγράµµατος τα οικειωθεί τον πλούτο που ο πολιτισµός της προσφέρει. ∆υστυχώς η
µαθήµατα σηµαντικών ακαδηµαϊκών δασκάλων της εποχής, όπως στείρα µέχρι σήµερα προσέγγιση του παρελθόντος, που αρκέστηκε
της Pat Easterling (Παλαιογραφία), του Herwig Maeler (Παπυρο- σε αξιωµατικές κρίσεις δεν γονιµοποίησε τη σκέψη και τις πολιτικές
λογία), της Dame Averil Cameron (Βυζαντινή Ιστορία) και βέβαια επιλογές της σύγχρονης Ελλάδας.
αργότερα είχα την ευλογία να εκπονήσω διατριβή µε τον µεγάλο «Οφείλουµε να στηρίζουµε τους πρεσβευτές µας διεθνώς. Υπάρ-
ελληνιστή και νυν ακαδηµαϊκό, τον καθηγητή Chris Carey. Απέ- χουν άνθρωποι που αγαπούν και στηρίζουν την ελληνική γλώσσα
κτησα φιλική σχέση µε τους ανθρώπους αυτούς, που είναι µορφές και τα κείµενά της πολύ περισσότερο από εµάς. Τι να σας πω για
της διεθνούς ακαδηµαϊκής κοινότητας». την Ουγγαρία, που τους γνωρίζω και προσωπικά τι αγώνα δίνουν
Η σχέση µε τους φοιτητές για την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισµό, γιατί, βλέ-
Ο κ. Ευσταθίου θα σταθεί στη σχέση του µε τους φοιτητές: «Οι πετε, οι ανθρωπιστικές σπουδές πουθενά «δεν πουλάνε». Όµως το
φοιτητές του πανεπιστηµίου µας είναι κοµµάτι του εαυτού µου. Θε- ζήτηµα δεν είναι αν κάτι «πουλάει» αλλά αν κάτι αξίζει!» καταλήγει
ωρώ ότι δεν έχει άλλο νόηµα η παρουσία µου στα τεκταινόµενα της ο κ. Ευσταθίου.
51

ΠΡΟΣΩΠΑ