Page 76 - ΠΡΟΣΩΠΑ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022

σκηνοθέτης ∆η- της σκηνοθεσίας). Ο κύκλος
µήτρης Τσουµά- ζωής και θανάτου – οι κύκλοι
νης, συστήθηκε της ζωής µιας πόλης.
στη γενέτειρά του, Κάποιοι θεατές παρατήρη-
Ο Λάρισα, µε σαν ότι το βιβλίο έγινε θέατρο,
την
την παράσταση του Θεσσα- παραµένοντας ωστόσο βιβλίο.
λικού Θεάτρου ‘’Πόλις’’, µια Αυτός είναι και ο δικός µου
δραµατοποιηµένη αφήγηση του τρόπος σκέψης. Είναι µάταιο να
οµότιτλου βιβλίου του Μάκη προσπαθήσεις να µετατρέψεις
Λαχανά, έκανε και συνεχίζει να ένα µυθιστόρηµα σε θεατρικό
κάνει επιτυχία και ήδη δηµιούρ- έργο (και δεν υπάρχει κανένας
γησε προσδοκίες για τα επόµενα λόγος). ∆είχνουµε αυτό που κά-
βήµατά του. νουµε χωρίς να προσπαθούµε
Περιµένοντας την επόµενη να το µεταµφιέσουµε σε κάτι
του δουλειά ζητήσαµε να µας άλλο. Η παράσταση – για να
σκιαγραφήσει τον τρόπο µε τον δανειστώ µια αναλογία από την
οποίο χειρίσθηκε το παρελθόν αρχιτεκτονική – είναι όπως ένα
της πόλης του, τις ιστορίες και κτίριο του Μοντερνισµού: είναι
την ανθρωπογεωγραφία της, ορατή η κατασκευή, η δοµή,
πως συνδέει την τέχνη του, ο σκελετός του. Αυτή είναι η
την Τέχνη γενικότερα µε τη εφαρµογή του Less is more,
δοµηµένη λειτουργία της πόλης όπως επίσης παρατήρησαν
σαν έννοια και ζωή ζώσα, πώς κάποιοι άλλοι θεατές. Ουκ εν
και γιατί ένας νέος άνθρωπος τω πολλώ το ευ.
κάνει σπουδή στο παρελθόν Η σκέψη µου είναι µια επό-
και το συνδέει µέσα από άλλους µενη παράσταση ως ένα είδος
δρόµους µε το σήµερα. διλογίας για την πόλη. Και
Τι είπε στα «ΠΡΟΣΩΠΑ»: ελπίζω να το πραγµατοποιήσω
«Αν και έχω σπουδάσει θέ- σε αυτόν τον ζωντανό πυρήνα
ατρο και κινηµατογράφο, πά- του Θεσσαλικού Θεάτρου.
ντοτε µε ενδιέφερε η σχέση ∆οκιµάζοντας τη δραµατο-
ανάµεσα στις τέχνες – έχω κάνει ποιηµένη αφήγηση, διευρύνο-
ταινίες που εµπνέονται από τη ντας τα όριά της µε πολλούς
ζωγραφική – και, γράφοντας, η και διάφορους τρόπους, στο
ζύµωση του όποιου υλικού µε επόµενο πρότζεκτ θα καταδυ-
τη λογοτεχνία (µε την ευρύτερη θούµε σε άλλες ιστορίες της
δυνατή έννοια της λογοτεχνίας). Λάρισας του εικοστού αιώνα.
Από τον κινηµατογράφο έµαθα ∆εν εξαντλείται η πόλη τόσο
τη σκέψη πάνω στα ίδια τα εύκολα. Και µας περιµένουν
µέσα, στους µηχανισµούς που κι άλλες εκπλήξεις. Κάποιοι µε
παράγουν εκείνο που τελικά ρώτησαν αν θα έκανα και ένα
∆ηµήτρης αντιλαµβανόµαστε ως έργο δεύτερο µέρος της “Πόλεως” του
Λαχανά. Η αλήθεια είναι ότι όσο
τέχνης, και στην ανατροπή αυ-
Τσουµάνης τών των µηχανισµών. Υπάρχει πλούσιο κι αν είναι το υλικό του
µια ελευθερία για τον ποµπό βιβλίου, θα ήθελα να δοκιµάσω
ή τον αποδέκτη που ακόµα και άλλες οπτικές γωνίες.
Η τέχνη δεν είναι αυτοέκ-
ανακαλύπτουµε. Το βιβλίο του
Λαχανά ήρθε ως ιδέα σε µια φραση (ή δεν είναι µόνο αυ-
Σκηνοθέτης φάση όπου στο παιχνίδι είχε τοέκφραση – κι τι κρίµα αν
µπει η αρχιτεκτονική, το αστικό είναι µόνο αυτό). Η τέχνη είναι
τοπίο. Η πόλη ως θέµα µπορεί αδύνατον να µη στοχάζεται
να συνθέσει µια µεγάλη αφή- τη συλλογικότητα. Αν η πόλη,
Έρχονται εκπλήξεις γηση. Και εκεί µέσα να δώσεις οι πόλεις γενικά, έχει τροµερό
µορφή σε όλα αυτά που σε ενδιαφέρον ή ιδιαίτερο βάρος
απασχολούν. Στη συγκεκριµένη είναι ακριβώς για αυτό. Η πόλη
για την πόλη παράσταση ήταν ο κύκλος, ο αποτελεί µια συλλογικότητα
κύκλος της ζωής και του θανά-
που δεν προσδιορίζεται, είναι
του. Αυτός είναι ο πυρήνας της θα λέγαµε ένα συλλογικό σώµα
προσωπικής µου ανάγνωσης χωρίς µορφή. Είναι η καθηµε-
του µυθιστορήµατος. Εκεί στηρί- ρινή µας εµπειρία. Η τέχνη κάτι
χτηκε διασκευή και σκηνοθεσία πρέπει να έχει να µας δείξει για
(η διασκευή ήταν ένα σχεδίασµα αυτό».
76

ΠΡΟΣΩΠΑ