Να κερδίσουμε ξανά τον χαμένο χρόνο*

Γράφουν οι Κώστας Γκούμας – Τάσος Μπαρμπούτης*

Η χρονιά που μας αφήνει ανήκει οπωσδήποτε σε εκείνες που δεν θα θέλαμε να ξανάρθουν.

Πόλεμοι, βία και γενοκτονίες που συνεχίζονται, όχι μακριά από τη γειτονιά μας, και το κυριότερο ένα κλίμα πολεμικής προετοιμασίας σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη που συμπεριλαμβάνει δυστυχώς την ευρωπαϊκή ήπειρο και τη χώρα μας.

Ζαλίζουν τον καθημερινό άνθρωπο τα τεράστια ποσά που προγραμματίζονται και ήδη ξοδεύονται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και ο καθένας αναλογίζεται πόσα θα μπορούσαν να γίνουν με αυτά τα χρήματα για να καλυτερέψει η ζωή μας.

Στο μεταξύ στον πλανήτη μας το φυσικό περιβάλλον δέχεται ισχυρές πιέσεις από τις πολεμικές καταστροφές, τους ενεργειακούς (και όχι μόνο) ανταγωνισμούς και την χωρίς όρια εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.

Την ίδια ώρα μεγάλες χώρες αποστασιοποιούνται και τυπικά από την κοινή προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, όπως συνέβη με τις ΗΠΑ στην φετινή παγκόσμια διάσκεψη στην Βραζιλία.

Αλλά και στη χώρα μας και ειδικά στη Θεσσαλία το 2025 σκόρπισε απλόχερα προβλήματα προς κάθε κατεύθυνση. Βιώσαμε τις δύσκολες συνθήκες λειψυδρίας που οδήγησαν σε επιδείνωση της κατάστασης των οικοσυστημάτων (ποτάμια, υπόγειους υδροφορείς) αλλά και σε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή.

Το φετινό καλοκαίρι μας επεσήμανε με ιδιαίτερη έμφαση τις καταστροφικές επιπτώσεις από την απαράδεκτη στασιμότητα και αδιαφορία δρομολόγησης των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας και ασφάλειας, των πολλών αναγκαίων έργων εξοικονόμησης νερού, των ταμιευτήρων πολλαπλού σκοπού γύρω από τον κάμπο και την ολοκλήρωση των ημιτελών έργων Αχελώου για την ενίσχυση του υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας.

Παράλληλα εφέτος ζήσαμε την καταστροφή της κτηνοτροφίας από τις ζωονόσους και την απουσία μέτρων προστασίας του ζωϊκού κεφαλαίου και ενίσχυσης των κτηνοτρόφων.

Σε όλα αυτά προστέθηκαν η ακρίβεια, το αυξημένο κόστος στα εφόδια, στις πρώτες ύλες κοκ.

Στην ενέργεια, η επιλογή να προμηθευόμαστε το πανάκριβο αέριο από τις ΗΠΑ συμβάλει με τον πιο ασφαλή τρόπο στην διατήρηση των υψηλών τιμών που εδώ και χρόνια μας επιβάλλουν οι ολιγάρχες της ενέργειας, τους οποίους οι κυβερνήσεις «προστατεύουν» με την πολιτική τους και τα ….χρηματιστήριά τους.

Στο μεταξύ οι χαμηλές τιμές αγροτικών προϊόντων και η απουσία από την πολιτεία μέτρων προστασίας του μόχθου των παραγωγών δημιουργούν πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης στους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Και όπως φαίνεται η κα φον ντερ Λάϊεν και τα ισχυρά βιομηχανικά-εμπορικά συμφέροντα που εκπροσωπεί δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω στη συμφωνία Mercosur, με την οποία αναμένεται να μας κατακλύσουν αγροτικά προϊόντα από την Λατινική Αμερική, αμφίβολης υγιεινής και ποιότητας.

Κάτι τέτοιο όμως ούτε την τσέπη μας πρόκειται να ενισχύσει, ούτε βεβαίως την αγροτική οικονομία, τους παραγωγούς στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη.

Εκτός από τα παραπάνω, έρχονται «καπάκι» και τα σκάνδαλα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τα οποία με τον συντονισμό πολιτικών και προέδρων οργανισμών αλλά και την συνδρομή ιδιωτών συμβούλων, μοίρασαν εκατομμύρια σε ασυνείδητους απατεώνες, «δικούς» τους κατά κανόνα, με σκοπό πολιτικά και οικονομικά οφέλη.

Αυτές τις ημέρες μάλιστα οι….εμπλεκόμενοι έχουν την τιμητική τους στη Βουλή και στις οθόνες μας. Και μπροστά σε αυτή τη νοσηρή εικόνα και ενώ τα χρήματα από τους φόρους και τις θυσίες του κόσμου, εκτός από τους πολέμους, σκορπίζονται και σε πρόστιμα ύψους εκατοντάδων εκατ. ευρώ (και έπεται συνέχεια…), η κυβέρνηση συνεχίζει να υπηρετεί την λογική των δημοσιονομικών περιορισμών που δεν «επιτρέπουν» την χρηματοδότηση πολύτιμων έργων υδάτων και ασφάλειας στη Θεσσαλία.

Και βεβαίως, από τις καθυστερήσεις καταβολής ενισχύσεων και αποζημιώσεων και το περιορισμένο εισόδημα αγροτών και κτηνοτρόφων, οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται στον πρωτογενή τομέα αλλά επηρεάζουν γενικότερα την οικονομία και το μέλλον της περιοχής μας.

Καθρέπτη πολλών από τα παραπάνω αποτελεί το πάθος και η οργή που ξεχειλίζει στα μπλόκα και η αδιαμφισβήτητη στήριξη του αγώνα των αγροτών από πλήθος συλλογικοτήτων, οργανώσεων και γενικότερα της κοινωνίας.

Με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους μπαίνουμε πιά στο 2026.

Τι μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε τη νέα χρονιά ;

Προφανώς θαύματα δεν γίνονται. Είναι βέβαιο πως και αυτή τη χρονιά θα κυριαρχήσουν ανά τον κόσμο οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι.

Στις συνθήκες όμως αυτές δεν μπορούμε να περιμένουμε άπραγοι τα χειρότερα. Είναι υποχρέωση όλων μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των αγροτών.

Να εντείνουμε λοιπόν την προσπάθειά μας για αλλαγή σε βασικές πολιτικές.
Να διεκδικήσουμε τις αναγκαίες υποδομές που θα προσφέρουν ασφάλεια από τις πλημμύρες και θα διασφαλίσουν αποθέματα νερού.
Να αποτρέψουμε τις άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες δραματικές συνέπειες στον αγροτοδιατροφικό τομέα, στην επισιτιστική μας ασφάλεια, στην γενικότερη οικονομία της περιοχής (μεταποίηση, υπηρεσίες κλπ.).

Κανείς δεν δικαιούται όλα αυτά να τα υποτιμά, όπως δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια συμβαίνει με την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Γι’ αυτό πρέπει να ζητήσουμε προγραμματικές δεσμεύσεις από όλους.

Πρώτα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν και με την απραξία της έως σήμερα εμπράκτως μας έπεισε για την ασυνέπεια και την αδιαφορία της.

Να ζητήσουμε δεσμεύσεις και από εκείνους που φωνασκούν να φύγει ο Μητσοτάκης, χωρίς όμως να μας λένε καθαρά και συγκεκριμένα τι θα πράξουν οι ίδιοι εάν και εφόσον επιτύχουν το στόχο τους.

Πολύ φοβούμαστε πως πολλοί από αυτούς συνειδητά επιδιώκουν να παρατείνουν τη στασιμότητα στο υδατικό θέμα της Θεσσαλίας.

Αυτό προοιωνίζει η επιμονή τους να μιλούν αόριστα για οράματα, για φαραωνικά έργα και ανεφάρμοστες «φυσικές λύσεις», υπηρετώντας στην πράξη γνωστά ιδεολογήματα και στενές μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Και προφανώς δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξαναζήσουμε το παιχνίδι των κυβερνητικών αλλαγών, όπου και οι «επόμενοι» θα αναζητούν καινούργιους σχεδιασμούς και θα μας ….διηγούνται και εκείνοι το γνωστό παραμύθι της «περιοριστικής» πολιτικής στην κεντροαριστερή του έκδοση.

Η αφωνία στα θέματα που προαναφέραμε εκ μέρους αρκετών πολιτικών αρχηγών που επανειλημμένα μας επισκέφθηκαν αλλά και κάποιων από τους διαφαινόμενους μεσσίες που παρελαύνουν στα κανάλια και στα αμφιθέατρα, μόνο ανησυχίες και ερωτηματικά μας προκαλεί.

Και σίγουρα οι γενικότητες και οι αοριστίες δεν συνιστούν προγραμματικές θέσεις και δεσμεύσεις.

Σε ότι αφορά στην Επιτροπή μας (ΕΔΥΘΕ) θα πρέπει να διευρύνουμε τον κύκλο της συνεργασίας με άλλες συλλογικότητες και κυρίως με τις ενεργές δυνάμεις των νεότερων αγροτών και κτηνοτρόφων. Από κοινού οφείλουμε να προσδιορίσουμε τις επιμέρους διεκδικήσεις για τα υδατικά έργα και γενικά την ολιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων του νερού.

Η ελπίδα μας και η όποια αισιοδοξία μας για το μέλλον στηρίζεται στην κινητοποίηση και τον αγώνα υγιών κοινωνικών δυνάμεων που τις ημέρες αυτές προσφέρουν σε όλους δείγματα αγωνιστικότητας, προβάλλοντας ώριμα αιτήματα για το μέλλον τους.

Με τις σκέψεις αυτές υποδεχόμαστε το 2026 και ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.