Γράφει η Δέσποινα Καλπακίδου
Ατενίζοντας αυτές τις μέρες την φάτνη με τη γέννηση του μικρού Χριστού, το βλέμμα μου εστιάζει στο βάθος της σκηνής σε μια μορφή ταπεινή, που παρατηρεί εκστατικά το θείο γεγονός, με απορία και δέος! Είναι η μορφή ενός βοσκού που ξαγρυπνά, που αφουγκράζεται τις ουράνιες μελωδίες, που διαισθάνεται ότι κάτι μυστηριακό συμβαίνει.
Με εγρήγορση και απλότητα πλησιάζει το νεογέννητο και νιώθοντας την ανθρώπινη ανάγκη φέρνει μαζί του το δικό του δώρο, ένα μικρό αρνάκι. Έγνοια του πώς να διασφαλίσει τη ζωή προσφέροντας απλόχερα την τροφή. Ο απλός ποιμένας επιλέχτηκε γι’ αυτό τον συμβολικό μα και τόσο ουσιαστικό ρόλο!
Και διαισθητικά ο νους μου πηγαίνει στους αγρότες της χώρας και ξεχωριστά στους κτηνοτρόφους που αυτές τις μέρες χειμάζονται.. Πολλές αναφορές και πολλές ιστορίες έχουμε ακούσει όλοι για τα κοπάδια τους που χάθηκαν, για την αδράνεια του κράτους σε αρρώστιες και ελλιπή ενίσχυση με εμβόλια, για μια διάχυτη αίσθηση απαξίωσης του ζωικού κεφαλαίου του πρωτογενή τομέα της χώρας μας.
Και όμως… Πώς μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς δυνατό παραγωγικό τομέα σε μια χώρα που έχει όλα τα εχέγγυα γι’ αυτό; Στην αντιπαράθεση ανάμεσα στην εξουσία και τους καθημερινούς ανθρώπους του μόχθου επιλέγουμε τον Άνθρωπο. Επιλέγουμε τον βοσκό, που με αφοσίωση και σοφία γνωρίζει πώς να συντηρεί το κοπάδι του, πώς να το προσέχει και να συνεισφέρει στην διατροφική αλυσίδα όλης της κοινότητας.
Είμαστε ευγνώμονες για το δώρο της τροφής, που δεν είναι δεδομένο, καθώς τίποτε δεν γίνεται χωρίς αγάπη και κόπο. Και στους αγρότες μας δεν ταιριάζει η απαξίωση αλλά η περίοπτη θέση δίπλα στο θαύμα της ζωής! … Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι…*
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο!!
Δέσποινα Καλπακίδου, φιλόλογος, μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Λάρισας
* στίχος από το απολυτίκιο των Χριστουγέννων, του υμνογράφου Ρωμανού του Μελωδού
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
