Tα έχουν πει άλλοι νωρίτερα…
και καλύτερα…
η πολιτική εξουσία…
όταν πείθεται ότι είναι πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη…
παύει να υπηρετεί…
– αν ποτέ θεωρούσαμε ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο….
και αρχίζει να απαιτεί υποταγή στις αποφάσεις…
εκεί γεννιέται η διαφθορά…
όχι πάντα ως σκάνδαλο…
αλλά και ως ύβρις…
είναι και εκείνη η φράση…
που έχει περάσει σε διάφορες εκδοχές
από στόμα σε στόμα…
σα λαϊκό απόφθεγμα…
που ανήκει στον Αβραάμ Λίνκολν…
«όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν την δυστυχία…
αν θέλεις να δοκιμάσεις έναν άνθρωπο, δώσ’ του εξουσία»…
οι αρχαίοι το γνώριζαν καλά…
ο Θουκυδίδης…
μέσα από τον διάλογο Αθηναίων και Μηλίων…
αποτυπώνει κυνικά τη λογική της ισχύος…
«οι δυνατοί πράττουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους…
και οι αδύναμοι υποχωρούν»…
δεν είναι απλή διαπίστωση…
είναι προειδοποίηση…
όταν η εξουσία αποκόπτεται από το δίκαιο…
μετατρέπεται σε βία με επιχειρήματα…
ο Κρέων στην Αντιγόνη…
είναι βέβαιος ότι ο νόμος του είναι ανώτερος από κάθε ηθική αρχή…
η δημοκρατία μπορεί να εκφυλιστεί σε τυραννία…
όταν η εξουσία γίνεται αντικείμενο προσωπικής απόλαυσης…
γράφει ο Πλάτωνας…
για να συμπληρώσει ο Αριστοτέλης ψυχρά και πρακτικά…
η εξουσία που δεν ελέγχεται, παρεκτρέπεται…
ο Όργουελ, στο 1984…
δείχνει μια εξουσία που δεν αρκείται στον έλεγχο των σωμάτων…
αλλά απαιτεί τον έλεγχο της σκέψης…
«Η εξουσία δεν είναι μέσο… είναι σκοπός»…
το χειρότερο πάντα…
δεν είναι μία εξουσία που αυθαιρετεί…
το πραγματικά επικίνδυνο…
δεν είναι μόνο ο τύραννος…
αλλά…
η κανονικοποίηση της αυθαιρεσίας…
αυτό που ξαφνικά αποδέχεσαι…
ότι κανονικότητα είναι η διαφθορά…
τα σκάνδαλα και η κατάχρηση εξουσίας που συμβαίνει κάθε μέρα…
σα να σε έχουν πείσει…
ή να έχεις πειστεί…
ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα…
και δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ…
η εξουσία είναι πανίσχυρη…
κανένας δεν την ελέγχει…
και αν κάποιος προσπαθήσει τον έλεγχο και σταθεί απέναντί της…
αυτή έχει τους μηχανισμούς…
να ξεφύγει…
και να συνεχίσει να αυθαιρετεί…
υπάρχουν στην ιστορία στιγμές…
που η εξουσία έδειξε την ευθραυστότητά της…
στιγμές που η εξουσία στάθηκε απέναντι σε έναν λαό σε αφύπνιση…
που ζητούσε αλλαγή…
στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ…
ο απόλυτος άρχοντας δεν πέφτει από τα μαχαίρια των συνωμοτών…
αλλά από την πεποίθησή του ότι είναι υπεράνω θνητών…
«Et tu, Brute?»…
η στιγμή που η εξουσία συνειδητοποιεί πως δεν είναι ανίκητη αλλά εύθραυστη…
το παραμύθι της εξουσίας…
δεν τελειώνει με τον θρόνο….
τελειώνει συχνά με τον δρόμο…
στη Γαλλική Επανάσταση…
μια εξουσία που πίστεψε ότι κυβερνά «ελέω Θεού»…
βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν λαό…
που δήλωσε ότι η κυριαρχία ανήκει στο έθνος…
λαϊκές εξεγέρσεις…
αντιδικτατορικοί αγώνες του 20ού αιώνα…
πτώση αυταρχικών καθεστώτων όταν η κοινωνία ξεπέρασε τον φόβο της…
καμία εξουσία δεν είναι πανίσχυρη όταν χάνει τη νομιμοποίησή της…
η τιμωρία μπορεί να είναι βίαιη…
πολιτική ή ιστορική…
όπως έγραψε ο Σόλων, «μάθε να άρχεις πρώτα τον εαυτό σου»…
όποιος το ξεχνά…
αργά ή γρήγορα, διδάσκεται από τους ανίσχυρους…
Χριστούγεννα που είναι…
δείτε τα παραπάνω σαν παραμύθι…
για το τέλος του παραμυθιού…
κρατείστε αυτό…
η εξουσία χωρίς μέτρο μοιάζει παντοδύναμη…
μέχρι τη στιγμή που ο λαός αποφασίζει ότι η παράσταση τελείωσε…
και τότε, τα φώτα σβήνουν απότομα…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
