Το άρθρο είναι μία ευγενική χορηγία από το Πανεπιστημιακό Φροντιστήριο SBS Studies
Η φοιτητική ζωή δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε αστείες ιστορίες από τον …στρατό. Παρακάτω έχουμε μαζέψει αληθινά και απολαυστικά περιστατικά από φοιτητές που αφορούν φοιτητικές εργασίες. Κάποιοι την έπαθαν από βιασύνη, άλλοι από αφηρημάδα, ενώ σε μερικές περιπτώσεις έμοιαζε απλώς σαν το σύμπαν να είχε κέφια εκείνη τη μέρα.
Αν σε δυσκολεύει η πτυχιακή εργασία σου η sbs-studies είναι εδώ! Θα σε υποστηρίξει με μία ομάδα από έμπειρους ακαδημαϊκούς συγγραφείς που θα σε καθοδηγήσουν βήμα-βήμα σε οποιαδήποτε πρόκληση συναντήσεις.
Η “SBS Studies” δεν θα σε βοήσεις μόνο στις φοιτητικές σου έργασίες. Είναι ένα ολοκληρωμένο φροντιστήριο για πανεπιστημιακά μαθήματα . Αν θέλεις έχεις ένα υψηλής ποιότητας αποτέλεσμα με ακαδημαϊκή αξιοπιστία, μπορείς να συνεργαστείς με την έμπειρη ομάδα της.
Η εκτύπωση που δεν ήταν δική μου
Ο φοιτητής διηγείται:
Είχα εξαντλήσει κάθε deadline και έπρεπε να παραδώσω την εργασία μου άμεσα, είχε μείνει μόνο μισή ώρα. Πάω να την εκτυπώσω (στην βιβλιοθήκη, παίζει ρόλο στην έκβαση της ιστορίας), γράφω βιαστικά το όνομά μου πάνω και τρέχω στην αίθουσα για να την παραδώσω.
Λίγες μέρες μετά, μου στέλνει email ο καθηγητής: «Η εργασία σου είναι πανομοιότυπη με μιας άλλης φοιτήτριας, μηδενίζεται». Πιθανότατα για τον ίδιο λόγο μηδένισε και την εργασία και της άλλης φοιτήτριας. Έπαθα σοκ, δεν είχα καν μιλήσει ποτέ με αυτή την κοπέλα! Τελικά, τι σατανικό είχε συμβεί:
Είχε εκτυπώσει πριν από εμένα εκείνη στη βιβλιοθήκη και άφησε κατά λάθος ένα αντίγραφο στον εκτυπωτή, κι εγώ αντί της δικής μου πήρα το δικό της αντίτυπο! Παρέδωσα την δική της εργασία, με το όνομά μου πάνω. Ο καθηγητής τελικά το κατάλαβε το μπέρδεμα και με άφησε να την ξαναπαραδώσω.
Η «κατασκοπευτική» εργασία
Σε ένα μάθημα κοινωνιολογίας, ο καθηγητής ζήτησε κάτι πολύ πρωτότυπο και περίεργο:
«Διαλέξτε έναν συμφοιτητή που δεν γνωρίζετε, παρακολουθήστε τον διακριτικά για μία μέρα και γράψτε ένα μικρό δοκίμιο για το πώς συμπεριφέρεται όταν νομίζει ότι δεν τον βλέπει κανείς».
Κάποιοι το πήραν σοβαρά, άλλοι το βρήκαν εντελώς creepy. Ένας φοιτητής όμως το έκανε τόσο κυριολεκτικά και πειστικά που τον πέρασαν για ύποπτο και κάλεσαν τον διευθυντή και την αστυνομία!
Η παρουσίαση χωρίς PowerPoint
Ήταν η μεγάλη μέρα της παρουσίασης της εργασίας μου. Είχα δουλέψει όλη νύχτα στο PowerPoint φτιάχνοντας 20 ολόκληρες διαφάνειες, γεμάτες με εικόνες, γραφήματα και έξυπνα quotes και motos και ήμουν τόσο περήφανος για αυτά. Ήμουν σίγουρος ότι είχα προετοιμαστεί όσο καλύτερα γινόταν.
Φτάνω στην αίθουσα, συνδέω το laptop, όλα έτοιμα. Η παρουσίαση ξεκινά, αρχίζω να μιλάω με ενθουσιασμό και ροή, αλλά κάτι δεν πάει καλά διότι βλέπω τον προτζέκτορα μαύρο. Ε, εντάξει λέω, ίσως αργεί λίγο να ανοίξει. Συνεχίζω να μιλάω περιμένοντας να ανοίξει και σύντομα και ένα κοινό καθηλωμένο επάνω μου.
Μετά από αρκετά λεπτά, νιώθω ένα σούσουρο στην αίθουσα, ο καθηγητής διακόπτει, με κοιτάει ήρεμα και λέει: «Ωραία παρουσίαση μέχρι τώρα, αλλά μήπως να ανοίξεις το PowerPoint σου;».
Εκεί κατάλαβα ότι δεν το είχα ανοίξει ποτέ!
Μιλούσα επί 5-10 λεπτά, χωρίς εικόνες, χωρίς τίποτα, και πιθανότατα ο λόγος που οι στο κοινό ήταν καθηλωμένοι επειδή είχαν πάρει χαμπάρι το αστείο λάθος μου.
Τελικά, πήρα καλό βαθμό, ίσως επειδή τους διασκέδασα. Από τότε, πάντα ελέγχω τρεις φορές αν το PowerPoint έχει ανοίξει… πριν αρχίσω να μιλάω με ύφος ομιλητή TED…
Ο Χίτλερ που έγινε… Spider-Man
Η παρακάτω ιστορία δεν γνωρίζουμε αν είναι αληθινή ή απλώς ένας αστικός θρύλος για τα πηγαδάκια των φοιτητικών διαδρόμων:
Ήταν από εκείνες τις νύχτες που το deadline έχει πλησιάσει επικίνδυνα. Το μυαλό όμως απλώς αρνείται να συνεργαστεί. Η εργασία μου είχε θέμα «Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία». Εγώ, είχα περάσει το Σαββατοκύριακο βλέποντας ταινίες Marvel και άρχισα να γράφω για έναν “νεαρό άνδρα που απέκτησε δύναμη, τη χρησιμοποίησε λανθασμένα, και σύντομα έγινε απέκτησε τεράστια δύναμη και μπορούσε να ελέγχει τον κόσμο”.
Όλα ταίριαζαν τέλεια, αλλά ουσιαστικά έγραφα για τον Spider-Man. Είχα αντικαταστήσει απλώς τον Peter Parker με τον Adolf Hitler. Πείτε από απελπισία, πείτε από πίστη ότι κάποιος θα εκτιμήσει το χιούμορ, παρέδωσα την εργασία έτσι. Ο καθηγητής μου έγραψε στο περιθώριο: «Αν ο Χίτλερ είχε ραδιενεργή αράχνη, ίσως η ιστορία να είχε διαφορετικό τέλος». Μου έδωσε δεύτερη ευκαιρία, ίσως επειδή γέλασε περισσότερο απ’ όσο θύμωσε.
Ο δαίμονας του copy–paste
Ένας φοιτητής ήθελε να κάνει μια σωστή βιβλιογραφία, αλλά αντί να κάνει “paste” όλο το link, έκανε paste ολόκληρο το κείμενο.
Το αποτέλεσμα: μια εργασία 40 σελίδων εκ των οποίων οι 35 ήταν… από τη Wikipedia.
Ο προσβλητικός τίτλος
Μια φοιτήτρια έκανε ένα κείμενο στο πλαίσιο μιας εργασίας για το μάθημα της ψυχολογίας και αποθήκευσε το αρχείο με προσωρινό όνομα, κάτι του τύπου “ένα χαζό άρθρο περί προσωπικότητας.docx”. Ξέχασε όμως να αλλάξει τον τίτλο πριν το στείλει στον καθηγητή. Την επόμενη μέρα έλαβε μήνυμα: «Ενδιαφέρουσα οπτική, αλλά ο τίτλος ίσως είναι λίγο… ακατάλληλος για πανεπιστημιακό περιβάλλον». Η κοπέλα έβαλε τα κλάματα από την ντροπή.
Το δοκίμιο της “ανοησίας”
Ένας φοιτητής είχε βαρεθεί να γράφει και αποφάσισε να παραδώσει μια “πειραματική” εργασία: μια σελίδα γεμάτη ασυναρτησίες, χωρίς νόημα, σαν ροή συνείδησης.
Έγραψε κάτι του στυλ: «Η σκέψη είναι μια πεταλούδα που κλαίει όταν ο καφές είναι ζεστός».
Ο καθηγητής του απάντησε απλά: «Αν ήθελα ποίηση, θα πήγαινα σε άλλο μάθημα».
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
