Γράφει η Αγγελική Νούτσιου-Τόλια
Σε έναν κόσμο έντονης ζωής και κινητικότητας, επαναλήψεων, ρουτίνας και συνήθειας ο άνθρωπος μαθαίνει να ακολουθεί μοτίβα και πράξεις που σε κάποιο βαθμό τον οδηγούν στο να γίνει ένας παθητικός δέκτης και συμμέτοχος όσων διαδραματίζονται γύρω του. Μετατρέπεται σε ένα μεγάλο βαθμό σε ένα άβουλο όν ανίκανο να αντιδράσει σε ό,τι τον αφορά και φτάνει μέχρι να παρακολουθεί την ζωή του σαν ένας θεατής που δεν μπορεί πολλές φορές να αλλάξει τα πράγματα. Έτσι γίνεται παθητικός. Με αυτή την παθητικότητα όμως, έρχεται η ψυχική αντίδραση που μεταμορφώνεται σε σωματική αδιαθεσία και υποτακτικότητα, αρνητική συμπεριφορά και έλλειψη δραστηριότητας, όσο και σε συναισθηματική σύγχυση. Ακολουθούν σωματικές τάσεις βουλιμίας, κατάχρησης αλκοόλ ή άλλων ουσιών, έντονη χρήση συσκευών όπως το τηλέφωνο και άρνηση θετικών ενεργειών, κινητικότητας που κάνουν τον άνθρωπο ακόμη περισσότερο παθητικό και άβουλο.
Μια τέτοια κατάσταση μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε μια μοναχική ζωή, μελαγχολία, κατάθλιψη, έλλειψη κοινωνικών δραστηριοτήτων όσο και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η προσπάθεια για μια συνειδητή προσήλωση σε καλές και θετικές σκέψεις όσο και ενέργειες που θα φέρουν μεγαλύτερη κοινωνική συμμετοχή και συναναστροφή.
Πολλές φορές η παθητικότητα οφείλεται στον φόβο μην χάσουμε κάποιους ανθρώπους, την γνώμη που έχουν για μας, ή ό,τι άλλο στον επαγγελματικό ή κοινωνικό μας περίγυρο, που φτάνουμε να νομίζουμε ότι οφείλεται στην συμπεριφορά μας. Πεποιθήσεις που δεν είναι αλήθεια και μας επηρεάζουν κάνοντας μας δεκτικούς και παθητικούς, προκειμένου να αρέσουμε, ή να μην αλλάξει κάτι που φοβόμαστε ότι θα χαθεί αν είμαστε πιο δραστήριοι. Άλλες φορές πάλι δημιουργείται μια αργή υποχώρηση προς την παθητικότητα, μέρα με την μέρα σαν να πέφτει κανείς σε μια κατάσταση απομόνωσης.
Γι’ αυτό πρώτα αναγνωρίζουμε τα σημάδια της παθητικότητας που είναι πολύ απλά και συγκεκριμένα. Αδιαφορία για τον χρόνο, αποδοχή σε ό,τι τους λένε, δεκτικότητα, πίστη στον τζόγο και την τύχη, επιπολαιότητα, μονότονη πειθαρχία. Αυτό φαίνεται από το ότι τέτοια άτομα δείχνουν αόριστοι στις εκφράσεις τους, περιμένουν να συμφωνήσεις μαζί τους, δεν είναι σίγουροι για τίποτα και βλέπουν όλες, ακόμη και ασήμαντες καταστάσεις δραματικά πολύ σοβαρά. Τους καταλαβαίνεις εύκολα, επίσης, επειδή συχνά μειώνουν τον εαυτό τους, είναι υποχωρητικοί και είναι πολύ δεκτικοί σε ό,τι τους λένε.
Για να αντιμετωπίσουμε την παθητικότητα που με τον χρόνο ριζώνει βαθιά μέσα μας, υπάρχουν κάποιες κινήσεις που μπορούν να βοηθήσουν. Αρχικά, η παθητικότητα προέρχεται από μια αρνητική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, γι’ αυτό καλά είναι να πιστέψουμε ότι είμαστε κι εμείς όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, με τα καλά και τα άσχημα μας, φυσιολογικοί. Ακολούθως πρέπει να απαλλαγούμε από τυχόν ενοχές που αισθανόμαστε και μας κάνουν διστακτικούς στις κοινωνικές μας επαφές. Επίσης πρέπει να μάθουμε να εξασκούμε την εκφραστικότητα μας μιλώντας πιο πολύ με το περιβάλλον μας, οικογενειακό, φιλικό, επαγγελματικό, κοινωνικό. Καλό είναι επίσης, να κάνουμε σχέδια και ενέργειες που βοηθάνε στο να βγούμε από την εσωτερική και εξωτερική απομόνωση.
Και πάνω απ’ όλα χρειάζεται να πιστέψουμε σε μας και να αρχίσουμε να ελέγχουμε αυτές τις τάσεις αυτοπροσδιορισμού ως λάθος άτομα, ή κατώτερους από τους άλλους, παρατηρώντας ότι και οι άλλοι δεν είναι τόσο καλύτεροι μας τελικά! Δραστηριότητες και συναντήσεις με συνανθρώπους πράγμα που θα βοηθήσει στο να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας έως ότου λυτρωθούμε από την επικίνδυνη παθητικότητα που επηρεάζει αρνητικά την ψυχοσωματική μας ισορροπία. Αν κάνουμε αυτές τις ενέργειες μπορούμε να βγούμε από αυτή την λανθάνουσα κατάσταση και κοιτώντας πίσω να το βλέπουμε σαν ένα απλά κακό όνειρο.
Η κα Αγγελική Νούτσιου – Τόλια είναι Συστημική ψυχολόγος, με εξειδίκευση στην θετική και ιατρική ψυχολογία. Κουμουνδούρου 30 Λάρισα. Email: angelnoutsiou@gmail.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
