Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ – Οργάνωση για την Κομμουνιστική Προοπτική, «στηρίζει έμπρακτα τον δίκαιο αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μελισσοκόμων και των εργαζόμενων στην αλιεία, που βλέπουν χρόνο με το χρόνο τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά και τις αγροτικές και κτηνοτροφικές περιουσίες τους να συσσωρεύονται εν τέλει, με ταχύτατους ρυθμούς, στα χέρια όλο και λιγότερων αγροκτηνοτροφικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Η κατάσταση αυτή δεν ήρθε ξαφνικά αλλά έχει μεθοδευτεί βήμα το βήμα από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία 40 χρόνια, με απώτερο σκοπό να προχωρήσει η καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στον χώρο της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής. Οι εργαζόμενοι/ες σε αυτή βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα οργανωμένο σχέδιο από την κυβέρνηση και την ΕΕ για μεγάλες επιδοτήσεις στους λίγους και μεγάλους ιδιοκτήτες μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ, μέσα από τις οποίες οι κομματάρχες της ΝΔ και οι συν αυτώ, έτρωγαν δισεκατομμύρια για Φερράρι και άλλα προϊόντα πολυτελείας ως γνήσιοι μεγαλοαστοί. Την ίδια στιγμή μοίραζαν τα ψίχουλα από το φαγοπότι στους μικρομεσαίους αγρότες, οδηγώντας τους στην εξαθλίωση και την περαιτέρω φτωχοποίηση.
Η αύξηση της τιμής του αγροτικού πετρελαίου, του αγροτικού ηλεκτρικού ρεύματος, των τιμών των φυτοπροστατευτικών προϊόντων, των λιπασμάτων, των σπόρων, των μηχανημάτων, των κτηνιατρικών φαρμάκων, των ζωοτροφών, η αύξηση και αλλαγή του τρόπου φορολόγησης από το 2014, η θανάτωση εκατοντάδων χιλιάδων αιγοπροβάτων λόγω της ευλογιάς αλλά και η αναγκαία αύξηση των εργατικών μισθών των εργαζομένων στις επιχειρήσεις, ως αποτέλεσμα του καλπάζοντος πληθωρισμού και ενώ παραμένουν χαμηλοί ειδικά για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά οδηγώντας και σε έλλειψη εργατικών χεριών, δημιουργούν μια συνθήκη εγκατάλειψης της αγροτοκτηνοτροφικής δραστηριότητας. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση του Μητσοτάκη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο αγροτικός πληθυσμός έχει μειωθεί σε λιγότερο από το 9% του ενεργού πληθυσμού της χώρας. Ηαγροτικήπαραγωγήκαιηκτηνοτροφία,προσανατολισμένη στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έφερε η ΕΕ και οι διαδοχικές αναθεωρήσειςτηςΚΑΠ,βρίσκεταιαποδιαρθρωμένημετουςμικρομεσαίους αγρότες να πληρώνουν βαρύ τίμημα. Είναι πλέον περισσότερο παρά ποτέ εμφανές πως η πρόσδεση της αγροτικής παραγωγής και της κτηνοτροφίας στις επιταγές της ΚΑΠ και της ΕΕ οδηγεί σε αφανισμό τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, ενώ αντίθετα δυναμώνει και ενισχύει τουςμεγάλους παραγωγούς και τιςεπιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα καθαρά καπιταλιστικών επιχειρήσεων στη γη και στην κτηνοτροφία μαζί με τους μεγάλους ελληνικούς βιομηχανικούς πολυεθνικούς ομίλους και τα funds που έχει φέρει τεράστιες ταξικές διαφοροποιήσεις στην ύπαιθρο. Δεκάδες χιλιάδες αγρότες, κτηνοτρόφοι και αλιείς τα τελευταία χρόνια έχουν καταστραφεί και η επαρχία ερημώνει, ενώ λίγοι κερδίζουν εκατομμύρια. Η φτώχεια για την εργαζόμενη πλειοψηφία αποτελεί προϋπόθεση και αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αμύθητου πλούτου σε λίγα χέρια.
Η πρόταση της Κομισιόν για τον προϋπολογισμό της ΕΕ για την περίοδο 2028-2034, πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αποτελείται από σημαντικές περικοπές στην Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) στα κονδύλια για την γεωργία και την κτηνοτροφία για να προσανατολιστούν στις «αμυντικές» δαπάνες και την πολεμική βιομηχανία. Η πρόταση περικοπής 300 εκατ. ευρώ στα κονδύλια για τη γεωργία, τα οποία θα διοχετευτούν στον «πυλώνα της άμυνας» του Rearm Europe, βρίσκεται πλέον στην προμετωπίδα των προτεραιοτήτων της ΕΕ αποδυναμώνοντας αισθητά την στήριξη της μικρομεσαίας αγροτιάς υπέρ των βιομηχανιών όπλων.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός και η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού οδήγησαν στην καταστροφή του λεγόμενου Κράτους Πρόνοιας, δηλαδή των κοινωνικών κατακτήσεων για στοιχειώδη προστασία από τις φυσικές καταστροφές και τις ασθένειες. Το αναγκαίο πάντα κοινωνικό απόθεμα για τέτοιες περιπτώσεις ροκανίζεται εδώ και δεκαετίες, ενώ εξαφανίζεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια στη χρηματιστηριακές τρύπες, στις μνημονιακές δεσμεύσεις για αποπληρωμή ενός δημόσιου χρέους που έπρεπε να έχει διαγραφεί, καθώς και στις καπιταλιστικές κρίσεις. Οι πλούσιοι, οι τράπεζες και οι μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι πρέπει να φορολογηθούν σκληρά για να δημιουργηθεί ένα τέτοιο κοινωνικό απόθεμα για φυσικές καταστροφές και ασθένειες μέσα από κρατικά ταμεία πρόνοιας και ασφάλισης, αντί να μετατίθεται το κόστος στον εργαζόμενο και την οικογένειά του.
Στην ίδια κατεύθυνση η εξωτερική πολιτική της χώρα μας έχει καταφέρει, συμμετέχοντας στις Ευρωπαϊκές κυρώσεις από το 2014, να απωλέσει μια τεράστια αγορά διάθεσης των αγροτικών προϊόντων, όπως ήταν αυτή της Ρωσίας. Ως απότοκο αυτής της κίνησης και επιπροσθέτως λόγω του εμπάργκο των τελευταίων ετών, κόπηκαν εξ ολοκλήρου οι παραδοσιακές αγορές με τη Ρωσία, με αποτέλεσμα να εισάγουμε πλέον πανάκριβα το πετρέλαιο, το αέριο και τα λιπάσματα για χάρη της πλήρους υποταγής στα ευρωατλαντικά σχέδια στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Ταυτόχρονα, η βίαιη καπιταλιστικοποίηση και βιομηχανοποίηση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής έχει οδηγήσει σε μια ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση και καταστροφή των φυσικών πόρων και στην κλιματική κρίση. Η φύση «εκδικείται» με φαινόμενα όπως την καταστροφή που έφερε η κακοκαιρία Daniel στον θεσσαλικό κάμπο και αλλού, όπως σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Ενώ η συγκέντρωση χιλιάδων ζώων σε σχετικά μικρούς και κλειστούς χώρους για χάρη του εύκολου κέρδους, ευνοεί την ανάπτυξη παλιών και νέων ασθενειών στα ζώα, καθώς και τη γρήγορη μετάδοσή τους στα κοπάδια. Κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πήρε η κυβέρνηση για όλα αυτά.
Η καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής πετυχαίνει να εκτινάσσει τα κέρδη των λίγων και «αποτυγχάνει» να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολλών. Οι διαχειριστές της κλείνουν τη μια τρύπα μετά την άλλη, αναπαράγοντας απλώς τα καταστροφικά φαινόμενα σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα κάθε φορά. Είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής παραγωγής και εντός του, ένα επίσης διαφορετικό μοντέλο αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής, βασισμένο στην κοινωνικοποίηση των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος, στους κοινωνικούς συνεταιρισμούς των μικρών παραγωγών και στην κοινωνική συνεργασία εργαζομένων στην ύπαιθρο και εργαζομένων στην πόλη. Με σκοπό, όχι το κέρδος, αλλά την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε επαρκή, ποιοτική και οικονομικά προσιτή διατροφή, καθώς και στην αρμονική σχέση με τη φύση. Χρειάζεται να εργαστούμε πάνω σε μια τέτοια κατεύθυνση και αυτό απαιτεί κόπο, διάλογο και σκέψη. Το όραμα αυτό χρειάζεται να είναι οδηγός για τους σημερινούς αγώνες. Δεν σημαίνει παραίτηση από τις άμεσες ανάγκες, αντίθετα μπορεί να προσανατολίσει καλύτερα τους αγώνες μας για αντιμετώπιση των επειγόντων προβλημάτων και στην πορεία, για ένα πρόγραμμα ουσιαστικών κατακτήσεων υπέρ της μικρομεσαίας και φτωχής αγροτιάς και των εργαζόμενων των πόλεων.
Η μικρομεσαία αγροτιά αγωνίζεται για την επιβίωση της, μαζικοποιεί τα μπλόκα σε ολόκληρη την χώρα, κλιμακώνει τις κινητοποιήσεις της, έχει το δίκιο με το μέρος της. Η πλειοψηφία της κοινωνίας το αναγνωρίζει σπάζοντας στην πράξη τον κοινωνικό αυτοματισμό στον οποίο ποντάρει η κυβέρνηση για την κάμψη των κινητοποιήσεων. Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση που σε πανικό και βλέποντας τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις να ξεπηδάνε με μορφή χιονοστιβάδας το πρώτο πράγμα που έτρεξε να κάνει είναι να αντιμετωπίσει τους αγρότες με ξύλο, ΜΑΤ και δακρυγόνα.
Μπορεί να υπάρξει μια μαχόμενη κοινωνική συμμαχία των αγωνιζόμενων αγροτών με το μαχόμενο εργατικό κίνημα. Γιατί, σήμερα η τροφή, η στέγη, οι κοινωνικές ανάγκες γίνονται όλο και περισσότερο αντικείμενα της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας, που επιβάλλεται από το κεφάλαιο σε συνεργασία με την κυβέρνηση και με τη στήριξη των συστημικών πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων. Η ακρίβεια στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης διαβρώνει με μεγάλη ταχύτητα τα εισοδήματα, τον μισθό και τη σύνταξη, δηλαδή το πραγματικό εισόδημα όσων ζούμε από την εργασία. Οι εργαζόμενοι των πόλεων και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας καταλαβαίνουμε περισσότερο από ποτέ ότι αν δεν παραχθούν αγροτικά προϊόντα θα πληγούμε και εμείς οι ίδιοι, γι’ αυτό δίνουμε με ζέση την στήριξή μας στον δίκαιο αγώνα της επιβίωσης ενός ολόκληρου κλάδου.
Αγκαλιάζουμε τον αγώνα των αγροτών και των κτηνοτρόφων γιατί είναι και δικός μας αγώνας, για να ζήσουν οι ίδιοι, αλλά και για φθηνά και ποιοτικά τρόφιμα για το καλάθι των λαϊκών νοικοκυριών, κόντρα στην λογική των υπερκερδών των μεσαζόντων και των μεγάλων βιομηχανιών τροφίμων.
– Είμαστε μαζί με τους αγρότες γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το δρόμο του αγώνα και της αλληλεγγύης!
– Κοινός αποφασιστικός αγώνας αγροτών, εργαζομένων και νεολαίας ενάντια στην ΚΑΠ, το Rearm Europe και την ΕΕ
– Να ηττηθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, ανατροπή της από τα κάτω – όχι στη συνέχιση της πολιτικής της με άλλους διαχειριστές
– Να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των μπλόκων – καμία υποχώρηση μέχρι τη νίκη!».
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
