Στο μαντρί του Νικόλα Πίγκα στη Βαμβακιά Σερρών όπου μέχρι πριν από λίγες μέρες, αντηχούσαν κουδουνίσματα και βελάσματα, σήμερα επικρατεί σιωπή. Εξήντα ολόκληρα χρόνια καθημερινής φροντίδας, ιστορίας και συνέχειας, εξαφανίστηκαν την μέρα που η ευλογιά «χτύπησε» την πόρτα της στάνης, οδηγώντας στη θανάτωση των 110 αιγοπροβάτων του, που ανήκαν στην αυτόχθονη φυλή Σερρών.
Ενώ την περίοδο των Χριστουγέννων θα ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τα γεννητούρια, η μέχρι πρότινος γεμάτη από προβατίνες και κριάρια της ντόπιας φυλής στάνη, πλέον είναι άδεια. «Δεν μπορώ να συνέλθω», λέει ο κτηνοτρόφος στο ThessPost.gr, καθώς για τον ίδιο δεν ήταν μόνο η εργασία του, αλλά μέλη της οικογένειάς του. Μάλιστα, ως αντιπρόεδρος στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Προβατοτρόφων προβάτων Φυλής Σερρών «Ο ΣΤΡΥΜΩΝ» προσπαθούσε να διατηρήσει καθαρή την φυλή και να την προωθήσει σε ολόκληρη τη χώρα.
«Δεν αντέχω να περνάω από εκεί που μου τα έθαψαν»
Ο 80χρονος κτηνοτρόφος μιλάει στο ΤhessPost.gr για το σοκ που του προκάλεσε η απώλεια του κοπαδιού του, ένα κενό δυσαναπλήρωτο, που δεν θα επιχειρήσει να «μπαλώσει» με νέο κοπάδι. Προερχόμενος από οικογένεια κτηνοτρόφων από πάππου προς πάππον, τα αιγοπρόβατα ήταν ανέκαθεν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του, από τα ξημερώματα ως το σούρουπο. Έτσι, πήρε την απόφαση να φτιάξει το δικό του κοπάδι το ’64, όταν εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία. Παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια, πάντρεψε τα παιδιά του, όλα έχοντας πάντα το κοπάδι του. «Είχα εκατό μάνες προβατίνες και δέκα κριάρια. Έχει πάνω από ένα μήνα που τα σκότωσαν και δεν μπορώ να συνέλθω. Τα έχω από μωρό παιδί. Μου τα σκότωσαν… εγώ τέτοια ζώα και να θέλω, δεν μπορώ να τα βρω. Αυτή η φυλή χάθηκε, ήμουν ο μόνος που είχα καθαρό το κοπάδι, γι’αυτό και κάθε χρόνο πήγαινα στην Αgrotica στη Θεσσαλονίκη. Είχα την καλύτερη ράτσα, τα σερραϊκά τα παλιά τα πρόβατα, ήταν η καλύτερη ποικιλία στον νομό. Ήταν οικογένεια, μου λείπουνε πολυ. Εκεί που μου τα έθαψαν τώρα, δίπλα στην αυλή μου, όποτε πηγαίνω μου έρχεται να σκάσω, δεν το αντέχω», περιγράφει με φωνή που λυγίζει.
Μιλώντας με περηφάνια για την ποιότητα της φυλής, εξηγεί ότι η προβατίνα του παρήγαγε 200 κιλά γάλα, ενώ τα ζώα του ήταν περιζήτητα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. «Το κοπάδι μου, το έκανα ”Γεωργική Σχολή” και πουλούσα σε όλη την Ελλάδα κριάρια και θηλυκά αρνιά, στη δυτική Μακεδονία, στην Άμφισσα, μέχρι και στη Θάσο. Ο κτηνίατρος που έχουμε στας Σέρρας έκλαψε, όταν μου θανάτωσαν το κοπάδι, είναι τέτοιο κοπάδι για να θανατωθεί; μου είπε. Το σερραϊκό πρόβατο έχει τρεις ράτσες: εγώ είχα την καλύτερη ράτσα, από τα χωριά της Ηράκλειας. Δεν είχε παντού τέτοια ράτσα καθαρή, εγώ πλήρωσα μισό εκατομμύριο δραχμές το ’70 για οκτώ κριάρια και με μάλωνε τότε η γυναικούλα μου, κόστιζαν τότε 15-20.000 δραχμές το ένα», περιγράφει.
Λίγο γάλα στην κατάψυξη ό,τι απέμεινε από τα ζώα του
Λίγα μπουκάλια γάλα στην κατάψυξη στο σπίτι του, είναι ό,τι έχει απομείνει από τα πρόβατά του. Κάθε φορά που η σύζυγός του βγάζει ένα, θυμούνται ξανά τι είχαν… και τι έχασαν. «Τώρα τα Χριστούγεννα θα γεννούσανε τώρα όλα και ήμουν όλο χαρά. Είχα όλα τα αγαθά, το γιαούρτι μου, το γάλα μου, το αρνί μου. Η οικογένεια μου είναι δέκα άτομα, έδινα και στα παιδιά μου τυρί και γάλα. Έχω ακόμη γάλα στην κατάψυξη μου και όποτε βγάζει η γυναικούλα μου που είναι ανάπηρη, ένα μπουκάλι, για να κάνει γιαούρτι, σκέφτομαι το κοπάδι μου που σκοτώθηκε, λέω ότι τρώω γάλα από τα πρόβατά μου», εξιστορεί ο κτηνοτρόφος.
Περιμένει… μεταθάνατον απάντηση στο υπόμνημα
Σε μια ύστατη προσπάθεια να σώσει το κοπάδι του, όταν αποφασίστηκε ότι πρέπει να σφαγιαστεί, είχε αποστείλει υπόμνημα στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κι έμεινε να… περιμένει την απάντηση, μεταθάνατον. «Είναι άτιμη ασθένεια η ευλογιά, αν τα πιάσει από τον μαστό ως τον λαιμό, δεν γλιτώνουν. Αν τα πιάσει στο πλάι, το ξεπερνάνε. Είχα χάσει 15-20 πρόβατα, όμως τα άλλα που έμειναν το ξεπέρασαν και ήταν υγιή. Το μόνο που ζήτησα ήταν επειδή είναι διατηρητέα φυλή, να παραμείνουν ζωντανά. Είχαμε κάνει υπόμνημα στο υπουργείο, όμως ακόμη περιμένω την απάντηση, ενώ τα σκοτώσανε», εξηγεί.
«Οι ξένες φυλές δε μπορούν να στηρίξουν την ελληνική κτηνοτροφία»
Ενώ τα κοπάδια των αυτόχθονων φυλών κοντεύουν να εκλείψουν, ο ομότιμος καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του Δικτύου Προστασίας Αυτόχθονων Αγροτικών Ζώων «Αμάλθεια» Ιωσήφ Μπιζέλης υπογραμμίζει μέσω του ΤhessPost.gr, ότι οι ξένες φυλές δεν μπορούν να στηρίξουν την ελληνική κτηνοτροφία. «Οι αυτόχθονες φυλές έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία τουλάχιστον 100 χρόνια στην Ελλάδα κι αν χαθούν, δεν πρόκειται να ξαναδημιουργηθούν. Είναι προσαρμοσμένες στις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, στη βλάστησή της και είναι πιο ανθεκτικές. Εάν χαθούν, θα στηριζόμαστε πλέον αποκλειστικά σε εισαγωγή ξένων φυλών που δεν είναι προσαρμοσμένες. Μπορεί να έχουν κάποιες άμεσες οικονομικές αποδόσεις, αλλά σίγουρα και με τις αλλαγές που γίνονται τώρα με την κλιματική κρίση δε θα μπορέσουν αν στηρίξουν την ελληνική κτηνοτροφία».
Στη βόρεια Ευρώπη εφαρμόζεται καραντίνα στα μολυσμένα από ευλογιά κοπάδια αυτόχθονων φυλών, ώστε να μη ξεκληριστούν. Μια μέθοδος που απαιτεί υποδομές και σχεδιασμό, που το υπουργείο δε φαίνεται έτοιμο να υποστηρίξει, όπως αναφέρει. «Εάν ένα κοπάδι μολυνθεί, υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν και υγιή ζώα, χρειάζεται να γίνονται συχνές εξετάσεις και απομόνωση των ζώων σε ειδικούς χώρους. Δεν νομίζω ότι μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, λόγω υποδομών και νοοτροπίας, τόσο από το υπουργείο όσο κι από τους παραγωγούς».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΠΛΟΙΑΡΙΔΗ
Πηγή: thesspost.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
