Του Ηρακλή Τσιάμαλου
Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται κάποιο κείμενο με τίτλο «Ιθάκη». Με τον Τσίπρα όμως έχουμε μια μικρή ιδιαιτερότητα: ο συγγραφέας δεν είναι ένας ποιητής που αναφέρεται στην αξία και τη μαγεία της επιστροφής, ούτε κάποιος άλλος που περιγράφει μια διαφορετική, μοντέρνα Πηνελόπη. Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για τις περιπέτειές του. Ο κανονικός τίτλος θα ήταν: «Η Ιθάκη μου». Ποιος είναι ο πιο κοντινός συνειρμός στην έννοια «Ιθάκη»; Ο Οδυσσέας. Κάπως έτσι, σχεδόν άθελά μας, ο νους μας πηγαίνει στον «Οδυσσέα Τσίπρα». Με μια μικρή συγγνώμη στους φιλολόγους, ας δανειστούμε από την Οδύσσεια μερικά εργαλεία για να ξαναδούμε την πορεία του πρώην πρωθυπουργού.
Πολυμήχανος
Αν μια λέξη ταιριάζει γάντι στον Οδυσσέα, αυτή είναι «πολυμήχανος». Ο ήρωας που έβρισκε λύσεις στα προβλήματα. Ταιριάζει όμως εξίσου καλά και στον Αλέξη. Διότι χωρίς ευρηματικότητα, χωρίς τεχνάσματα και λεπτούς χειρισμούς, ήταν αδύνατο να περάσει από την ΚΝΕ στους αριστεριστές της φοιτητικής παράταξης «Εγκέλαδος», στη συνέχεια στους νεομαρξιστές συντρόφους και μετά στην πρωθυπουργία.
Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες
Στην Οδύσσεια, αυτοί ήταν πιο δυνατοί από τους Έλληνες. Αποδείχτηκε μεγάλο λάθος του Οδυσσέα το ότι τους πλησίασε. Το πλήρωσε ακριβά. Στη σύγχρονη εκδοχή, φοράνε κοστούμια και έχουν ονόματα όπως Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντάισεμπλουμ. Μάχες δόθηκαν, ήττες σημειώθηκαν, ηρωικά αφηγήματα γράφτηκαν. Και βέβαια, ειπώθηκε και το διαχρονικό «Go back Merkel». Ήταν μάχη; Ήταν κόντρα; Ήταν performance; Τις παράπλευρες απώλειες τις θυμόμαστε όλοι μας.
Σειρήνες, Κίρκη, Καλυψώ
Από την Κυψέλη, τη λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, ο Αλέξης βρέθηκε να μιλάει με βασιλιάδες, πρωθυπουργούς, πλανητάρχες. Όταν δοκιμάσει κάποιος αυτόν τον αέρα, της πλουτοκρατίας και της αριστοκρατίας, μπορεί να μείνει ο ίδιος; Να στριμωχτεί σε πτήση οικονομικής για την κηδεία του Κάστρο ενώ υπάρχει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος; Να γράψει τα παιδιά του στο δημόσιο σχολείο, όταν τα ιδιωτικά μοιάζουν με εκπαιδευτικά resort; Ακόμη και ο Οδυσσέας είχε ζητήσει από τους συντρόφους του να τον λύσουν για να πάει στις Σειρήνες. Αν και ολοφάνερα στενοχωρημένος, απόλαυσε για ένα χρόνο τη συντροφιά της Κίρκης και όταν έχασε όλο του το πλήρωμα, έμεινε στην Καλυψώ επτά ολόκληρα χρόνια.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Αλέξης… αφέθηκε. Ο αναμάρτητος τον λίθο βαλέτω.
Χώρα των Λωτοφάγων
Εκεί όπου οι σύντροφοι του Οδυσσέα ξεχνούσαν τα πάντα. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε μερίδα των συντρόφων του Αλέξη. Ενδεχομένως και στον ίδιο. Ξεχάστηκαν οι θεωρίες, οι καλοί και κακοί της ταξικής πάλης, οι καπιταλιστές της ναυτιλίας, οι βιομήχανοι, οι εργάτες και οι ρητορικές τους. Όλα έγιναν ένα πολιτικό smoothie.
Μερικές φορές η λήθη και η αλλαγή χρειάζονται. Τότε όμως οφείλει να πει ο σύγχρονος Οδυσσέας και ένα: «Πού βρίσκομαι ιδεολογικά τώρα;». Θα είχε ενδιαφέρον να τον ακούσουμε να μιλά με ειλικρίνεια.
Σκύλλα και Χάρυβδη
Το δίλημμα του Οδυσσέα ήταν φοβερό. Απώλειες από τη Σκύλλα ή σίγουρη καταστροφή από τη Χάρυβδη;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Υπήρξαν διλήμματα για τον Τσίπρα στα όρια του τραγικού. Κάθε απάντηση πονούσε αφόρητα. Παραμονή στο ευρώ με τεράστιο κόστος ή δραχμή με φτώχεια και ελλείψεις στα φάρμακα; «Βόρεια Μακεδονία» ή «Σκόπια για πάντα»;
Ο Τσίπρας, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε: πήρε αποφάσεις. Έκανε τις επιλογές του. Άνοιξε και έκλεισε πληγές. Πλήρωσε το κόστος. Κυρίως εκείνο που γράφεται στις κάλπες.
Ο Οδυσσέας και η Ναυσικά
Ο Οδυσσέας υπήρξε και βασιλιάς και ναυαγός. Το ίδιο και ο Τσίπρας: πότε επαναστάτης, πότε λάτρης της καινοτομίας και των επιχειρήσεων, πότε το απλό παιδί της διπλανής πόρτας. Ο Οδυσσέας ως ναυαγός γοήτευσε τη Ναυσικά και τους Φαίακες ξαναβρίσκοντας το κύρος του. Εξασφάλισε και το ταξίδι της επιστροφής.
Ο Τσίπρας δε δίστασε να γίνει πολιτικός ναυαγός και στη συνέχεια να επιχειρήσει να γοητεύσει ξανά. Παραιτήθηκε από βουλευτής, έμεινε εκτός κόμματος, δημιούργησε βίντεο όπου όλοι τον κατηγορούν. Το βιβλίο του έκανε όλα τα ΜΜΕ να ασχοληθούν ξανά μαζί του.
Μνηστηροφονία
Ο Οδυσσέας γύρισε και σκότωσε όλους τους μνηστήρες. Ο Αλέξης δεν έκανε κάτι τόσο αιματοβαμμένο. Ωστόσο,μέσα από σύνθετες διαδικασίες εξαφάνισε όλους τους μνηστήρες του κεντροαριστερού χώρου.
Βαρουφάκης, Κασσελάκης, Κωνσταντοπούλου, Φάμελος, Χαρίτσης, Τσακαλώτος, Λαφαζάνης, όλοι τους κάποια στιγμή ονειρεύτηκαν τη θέση της ηγεσίας. Η Κεντροαριστερά όμως φαίνεται πως με έναν περίεργο τρόπο στρώνει το τραπέζι για τον Αλέξη.
Απέναντί του είναι ο Μητσοτάκης. Άραγε έχει ο Αλέξης έναν τελευταίο άσο στο μανίκι του; Συγκρότηση υπερκομματικής dream team; Μια ανατρεπτική πρόταση που θα άλλαζε το γεωπολιτικό σκηνικό, όπως συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία; Ένα σχέδιο που θα αφήσει όλο τον κόσμο άφωνο και θα του δώσει Νόμπελ Ειρήνης; Ποιος ξέρει; Το σημαντικό ερώτημα είναι πόση σοφία πήρε από το ταξίδι του και τι σχεδιάζει να κάνει στο μέλλον. Από αυτή την άποψη, ίσως η «Ιθάκη» να αποδειχθεί η εισαγωγή για ένα πολιτικό θρίλερ που θα κόψει την ανάσα . Ίσως να τον δούμε πάλι νικητή καθώς είναι πιθανό να συγκεντρώσει όλο το αντιμητσοτακικό μένος ενός λαού που δοκιμάζεται από την ακρίβεια και τη φτώχεια. Από την άλλη, είναι πιθανόν το έργο να είναι το κύκνειο άσμα ενός πολιτικού που πάλεψε να γίνει Οδυσσέας αλλά στο τέλος απέτυχε. Στη δεύτερη περίπτωση, ας διαβάσει το εξαιρετικά διδακτικό ποίημα του Κ. Π. Καβάφη «Δευτέρα Οδύσσεια». Παραθέτουμε το τέλος:
Και η τυχοδιώκτις του καρδιά
ηυφραίνετο ψυχρώς, κενή αγάπης.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
