Γράφει ο Γιώργος Καούνας
Κι όμως δεν είναι καθόλου δύσκολο αυτό. Συζητώντας με παρέες και ιδιαίτερα με νέους οινόφιλους στην οινική πυξίδα, μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως το ενδιαφέρον για το κρασί αυξάνεται συνεχώς. Επομένως όσο αυξάνεται το ενδιαφέρον άλλο τόσο αυξάνονται και οι απορίες. Οι αμφιβολίες, οι ανασφάλειες αλλά και οι εποικοδομητικές ερωτήσεις αντίστοιχα. Αυτό το σκηνικό, παραμένει ωστόσο ένα θετικό στοιχείο και παράλληλα ένας συνθετικός κρίκος για όλους μας, τονίζοντάς μας, πως το κρασί μας ενώνει κι όλοι είμαστε συνοδοιπόροι στη διαδρομή του.
Τα διλλήματα τόσο στα αρωματικά αλλά και γενικότερα στα δομικά στοιχεία του κρασιού, είναι συνήθως οι προσωπικές μας, οι πρώτες προσωπικές μας αγωνίες. Ακούω συχνά για παράδειγμα τη φράση: «Κι αν αυτά που γεύομαι ή μυρίζω στο ποτήρι είναι λάθος;». «Δεν μυρίζω τίποτα». «Δεν ξέρω με τι πιάτο να το συνδυάσω». Και άλλες παρόμοιες διστακτικές παρατηρήσεις, που φρενάρουν μια ατόφια αυθόρμητη οινική πρωτοβουλία. Το μυστικό θεωρώ πως είναι ένα. Δεν υπάρχει μυστικό! Μια σχετικά αντίστοιχη διστακτικότητα, πλανάται πάνω από τα κεφάλια όλων μας, την ώρα που κρατάμε στα χέρια μας ένα ποτήρι κρασί.
Αυτό δεν σχετίζεται με την εμπειρία ή την απειρία. Αλλά ο παράγοντας χρόνος είναι εκείνος που θα ξεκλειδώσει τις αισθήσεις και θα εκπλήξει (Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον) ευχάριστα όλους εμάς. Βασικά, ας πάρουμε τη σημαντικότερη λεπτομέρεια που μπορεί να ωθήσει ένα κρασί στην ποιοτικότερη κλίμακά του. Εδώ, κυριαρχεί η γνώση και η εμπειρία (Του εκάστοτε οινοπαραγωγού). Από αυτό το επίπεδο και μετά, οι πρόποδες ενός οινικού μυστικού, για τη δομή ενός κρασιού βασίζονται στην περιήγηση του οινικού βασιλείου. Μόλις το έργο τελειοποιηθεί, τότε καλούμαστε να το απολαύσουμε. Να το δοκιμάσουμε και να καινοτομήσουμε παράλληλα είτε γαστρονομικά είτε καθαρά οινικά.
Κανείς μας δεν γνωρίζει πριν δοκιμάσει, τι θα συναντήσει. Αυτή η αγωνία λοιπόν ας μετατραπεί σε μια ευχάριστη προσμονή κι όχι σ’ ένα τυποποιημένο κουτάκι άγχους. Όλοι μας βιώσαμε, βιώνουμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε τα ίδια συναισθήματα, αγωνίες, προσμονές και εκπλήξεις αλλά στο τέλος δοκιμάσαμε. Κι όταν δοκιμάσαμε σιγά- σιγά σχεδιάσαμε τις πρώτες μας οινικές ακτές στο αρχείο μας.
Οπότε δεν είναι θέμα διλλήματος πια. Απλώς από τη σκέψη να περάσουμε στην πράξη. Να βρούμε γαστρονομικούς συνδυασμούς που θα μας χαρίσουν τη δική μας ισορροπία στο πιάτο και στο ποτήρι. Να επιμείνουμε για τα αρώματα και τις γεύσεις. Να ανοίξουμε φιάλες και να δοκιμάσουμε ξανά και ξανά. Να πιάνουμε το ποτήρι με αυτοπεποίθηση. Να μπούμε στο οινικό πεδίο όπως ακριβώς θα κάναμε σαφάρι.
Οι ετικέτες μας περιμένουν στο ράφι. Η γευσιγνωσία είναι μια διαδικασία ανοιχτή για όλους. Εύχρηστη και πολύπλευρη. Ας μη μας τρομάζει λοιπόν το οινικό άγνωστο, παρά να μας γοητεύει το επόμενο οινικό ταξίδι που επιφυλάσσουν οι ετικέτες μας.
Οι συζητήσεις λοιπόν παραμένουν συζητήσεις. Οι οινοπαραγωγοί ενεργά γρανάζια και η φιλοσοφία τους, ο φάρος που οδηγεί τα επόμενα οινικά μας βήματα. Κι εμείς έτοιμοι στο να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά τους.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
