Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Πέρασαν πολλά χρόνια για να μάθω να θυμάμαι τον Ιησού, κάθε φορά που μιλώ για τον εαυτό μου, δηλαδή πάντοτε. Αυτή είναι τώρα για μένα η νοερά προσευχή, η επίκληση του ονόματος του Ιησού, του υπέρ πάνω όνομα. Τώρα καταλαβαίνω τί εννοεί ο Δαβίδ με το στίχο του «εμνήσθην του υψίστου και ευφράνθην» (θυμήθηκα το Θεό και χάρηκα). Με τη νοερά προσευχή νιώθουμε χαρά.
Τη μνήμη του ονόματος του Θεού εννοεί ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Κορινθίους, «Να εξετάζετε τον εαυτό σας, εάν έχετε την πίστη. Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας. ή δεν καταλάβατε ακόμα καλά ότι ο Ιησούς κατοικεί μέσα σας; Ο καθένας γλώσσα έχει για να επικοινωνεί με τον Ιησού μέσα του και να βρει την ειρήνη. Ο Θεός δεν είναι της ακαταστασίας αλλά ειρήνη.»
Αυτό που μας οδηγεί στο να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας είναι να εξετάζουμε, αν αναφερόμαστε πάντα στον Ιησού κι αν ο εαυτός για μας είναι το «είναι» μας που αρέσει στο Θεό. Έτσι ενδιαφερόμαστε πάντοτε να αρέσει ο εαυτός μας στον «οδηγό και τελειωτήν της πίστεως Ιησού». Είμαστε πάντοτε βέβαιοι της ενοίκησης του Χριστού μέσα μας.
Την εποχή του Ομήρου, ο εαυτός ήταν η περιουσία του ανθρώπου. Αυτός που δεν είχε περιουσία, δεν είχε εαυτό. Δεν ήταν πρόσωπο, αλλά πράγματα που μετριούνται και ζυγίζονται, όπως όλα τα άψυχα πράγματα. Στην αρχαία Ρώμη αυτός που δεν είχε περιουσία ήταν άψυχο πράγμα.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, την ιδέα του εαυτού ως πράγμα απηχεί και η παροιμία, «αν δεν έχτισες σπίτι και δεν πάντρεψες κόρη δεν είσαι νοικοκύρης, δηλαδή δεν είσαι κύριος του εαυτού σου. Δεν είσαι πρόσωπο. Σκεφθείτε πόσο καινούρια είναι τα σχέδια να αντικαταστήσουν τα ονόματα με αριθμούς. Αλλάζοντας τα ονόματα με αριθμούς δεν κάνεις τίποτε διαφορετικό από αυτό που κάνει κάθε είδους ολοκληρωτισμός.
Η έννοια του εαυτού αλλάζει στις διάφορες εποχές. Στην Ελλάδα ο εαυτός ταυτίζεται με την ύπαρξη. Υπάρχω σημαίνει είμαι ιδιοκτήτης οικίας, δηλαδή έχω οικογένεια. Με το σπίτι ο Έλληνας σέβεται την οικογένεια και προστατεύει τους οικογενειακούς δεσμούς. Το σπουδαιότερο αγαθό γι’ αυτόν είναι το «καθαρό μέτωπο», δηλαδή η καθαρή συνείδηση,
Με το σεβασμό της οικογένειας οι Έλληνες σέβονται επίσης το πρόσωπο. Είναι πρόσωπα. Χωρίς οικογένεια δεν υπάρχουν ως υπεύθυνα πρόσωπα. Ποτέ στην Ελλάδα δεν είχε αξία ο ανεύθυνος άνθρωπος. Όπως π.χ. στην Ανατολή, που η ευθύνη ίσως είναι ακόμα συλλογική. Με την αδικία ενός μέλους της οικογένειας τιμωρούνταν όλα τα μέλη της οικογένειας. Αν η οικογένεια έχανε τη περιουσία της , έχαναν τα μέλη της τα δικαιώματά τους.
Η Ελληνική Γλώσσα προστάτεψε και προστατεύει το πρόσωπο. Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, δεν είναι αριθμός. Έχει ιστορία μοναδική και κανένας δεν μετατρέπεται σε έναν χωρίς νόημα αριθμό. Οι αριθμοί δείχνουν μόνο την ποσότητα των πραγμάτων. Δε δείχνουν την ποιότητα.
Από την άποψη της ποσότητας, π.χ. της ποσότητας του μυαλού, ο όφις έχει την ποσότητα του μυαλού του ανθρώπου. Ο όφις εξαπάτησε την Εύα και η Εύα τον Αδάμ. Με το μυαλό που διαθέτει καταλαβαίνει πώς σκέφτονται οι άνθρωποι. Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο όφις δεν είναι η ποιότητα του πνεύματος του ανθρώπου. Το πνεύμα είναι δώρο του Θεού.
Τώρα η νομοθεσία προστατεύει κυρίως τα περιουσιακά δικαιώματα. Αυτό διαπιστώνει κανείς στις διαφορές των φτωχών με το κράτος ή με τους πλούσιους. Απόδειξη η περιφρόνηση του ουσιαστικού όρου της ταχείας απονομής της δικαιοσύνης. Η καθηστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης είναι σε βάρος των φτωχών που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητας που απαιτούν οι μακροχρόνιες δίκες.
mlvardospot.blogspot.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
