Απελευθέρωση από τους Γερμανούς…
η Ελλάδα δεν έχει προλάβει να πάρει ανάσα…
το ΕΑΜ–ΕΛΑΣ με τεράστια λαϊκή βάση και στρατιωτική δύναμη…
η εξόριστη κυβέρνηση Παπανδρέου επιστρέφει με τη στήριξη των Βρετανών…
η τύχη της χώρας…
είχε αποφασιστεί…
σε ένα χαρτάκι…
λίγους μήνες νωρίτερα…
3 Δεκεμβρίου η πρώτη σφαίρα…
η ειρηνική διαδήλωση στο Σύνταγμα δέχεται πυρά από την αστυνομία…
νεκροί…
ο ΕΛΑΣ συγκρούεται με Αστυνομία και κυβερνητικές δυνάμεις…
οι Βρετανοί στο πλευρό της κυβέρνησης.
η Αθήνα πεδίο μάχης…
ήττα του ΕΛΑΣ…
Συμφωνία της Βάρκιζας…
προβλέπει αφοπλισμό και γενική αμνηστία…
στην πράξη…
δεν εφαρμόστηκε ποτέ…
ο λαός…
βλέπει τη μοίρα του…
να αποφασίζεται ερήμην του…
η ιστορία…
να περνά στα χέρια…
δοσίλογων…
συνεργατών των Γερμανών…
προδοτών και κουκουλοφόρων…
που αντί φυλακή…
βρίσκονται στην εξουσία και πάλι…
διώξεις…
φυλακίσεις σε αγωνιστές…
τα Δεκεμβριανά είναι η «πρώτη πράξη» του εμφυλίου…
δημιούργησαν δύο στρατόπεδα χωρίς γέφυρες…
τα Δεκεμβριανά ήταν η στιγμή…
που ένας λαός πλήρωσε το τίμημα επιλογών…
που έκαναν άλλοι…
οι άνθρωποι στους δρόμους δεν συγκρούστηκαν μόνο για ιδέες…
συγκρούστηκαν για το δικαίωμα να ορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους…
κι αυτή η σύγκρουση…
άφησε βαθιά χαραγμένη την αίσθηση…
ότι «άλλοι» αποφασίζουν πρώτοι…
αγρότες…
ξανά άνθρωποι στον δρόμο…
ξανά λέξεις και αιτήματα να αιωρούνται…
«νόμοι που ψηφίστηκαν χωρίς εμάς»…
«αποφάσεις για το καλό μας, χωρίς τη δική μας φωνή»…
«κανόνες που σχεδιάστηκαν αλλού και πέφτουν στις πλάτες μας»…
οι εποχές ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ…
δεν χρειάζεται όμως…
να ταυτίσεις εποχές…
αυτό που επιμένει να επανέρχεται είναι το ίδιο μοτίβο…
η απόσταση ανάμεσα σε όσους ζουν συνέπειες…
και σε όσους διαμορφώνουν αποφάσεις…
τότε, η χώρα έψαχνε ποιος έχει τελικά λόγο…
ο λαός στους δρόμους…
ή κάποιοι που χαράσσουν στρατηγικές στα γραφεία…
ο αγρότης αναρωτιέται το ίδιο…
με άλλες λέξεις…
ποιος ξέρει καλύτερα τις ανάγκες…
αυτός που τις ζει…
ή αυτός που αποφασίζει από τη ζέστη ενός γραφείου…
χωρίς να λείπει τίποτε από τη ζωή του…
όπως έχει πει ο Μπρεχτ…
ο χορτασμένος…
δεν μπορεί να ασχοληθεί με κάτι ταπεινό…
όπως είναι ένα πιάτο φαί…
που μπορεί να λείπει από τον πεινασμένο…
και όχι…
κανείς με γεμάτο στομάχι…
δεν κατάλαβε εκείνον που πεινά…
πολιτικές χαράσσονται αλλού…
συμφέροντα νέα διεκδικούν μερίδιο από το τραπέζι…
ανακαλύπτονται προβλήματα που δεν υπάρχουν…
για να δικαιολογηθούν αποφάσεις και σχεδιασμοί…
πάντα με γνώμονα το καλό μας…
ή το καλό του πλανήτη…
παραγωγικοί κλάδοι…
αφανίζονται…
υποτάσσονται μέσα από την εξαθλίωσή τους…
στο «καινούριο»…
στο νέο μοντέλο…
που θέλει να εξολοθρεύονται αγελάδες…
γιατί βλάπτουν το κλίμα…
πληρωμένοι δημοσιογράφοι…
κοινωνούν το μήνυμα…
ως το μέλλον…
και κάθε αντίδραση…
ως οπισθοδρομική…
τα Δεκεμβριανά κατέγραψαν το κόστος…
να μη συμπεριλαμβάνεται ο λαός…
οι αγροτικές κινητοποιήσεις καταγράφουν το ίδιο αίτημα…
«χωρίς εμάς, τίποτα για εμάς».
δεν είναι ίδιος ο κόσμος…
είναι ίδια η αγωνία…
επικίνδυνα γνώριμη…
επανέρχεται…
η ιστορία μάς υπενθυμίζει…
πως η πραγματική σταθερότητα…
δεν έρχεται με αποφάσεις από πάνω…
αλλά από τη βάση…
από τους δρόμους…
από τη γη…
από τη ζωή των ανθρώπων που καλούνται να σηκώσουν τις συνέπειες…
διαφορετικά…
το χάσμα μεγαλώνει…
η αδικία μεγαλώνει…
οι επιλογές λιγοστεύουν…
και η σφαίρα…
ποτέ…
δεν γυρίζει πίσω…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
