Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
(Να έχετε πίστη στο Θεό, όλα όσα ζητάτε όταν προσεύχεσθε, να πιστεύετε ότι θα τα λάβετε και θα σας δοθούν.(…) Η αγάπη του Θεού επεκτείνεται σε όλους εκείνους που μετανοούν και ζητούν τη θεία βοήθεια)
Ζωή που δεν αναζητείς και δεν ξέρεις το νόημα που ζεις, δεν αξίζει, έλεγε ο Σωκράτης. Θυμάμαι το φιλόλογο της τάξης μας τον μακαρίτη τον Κρανιά, όταν μας μιλούσε για το Σωκράτη αναφερόταν στα περισταστικά της ζωής του.
Ήθελε να γνωρίζουμε, πώς ζούσε ο Σωκράτης. Όχι μόνο ότι ήταν σοφός. Αλλά και πως ζούσε ως σοφός που ήταν. Αν κάποιος χαιρετούσε το Σωκράτη στην αγορά, ο Σωκράτης τον κοίταζε με την άκρη του ματιού, κι αν δεν άξιζε, δεν τού ΄λεγε ούτε «καλημέρα». Όχι επειδή ήταν περήφανος και ακατάδεχτος, αλλά επειδή ήθελε να διδάσκει τον τρόπο που αξίζει κανείς να ζει.
«Αν δεν υπήρχε αιωνία συνείδηση μέσα στον άνθρωπο, αν για θεμέλιο των πάντων ευρισκόταν μια άγρια γεννήτρια δύναμη που ελισσόμενη μέσα σε σκοτεινά πάθη δημιοιυργούσε τα πάντα, τα ασήμαντα και τα μεγάλα, εάν ένα απύθμενο και ακόρεστον κενό κρυβόταν κάτω από το παν, τι θά ‘τανε λοιπόν άλλο η ζωή από απόγνωση; » (Κίρκεγκωρ)
Το να αξίζει κανείς να ζει στην εποχή του Σωκράτη ήταν μια αλήθεια ειπωμένη με μυθικό τρόπο. Οι άρχοντες της εποχής δεν επέτρεπαν να ακουστούν τέτοιες αλήθειες και τις έλεγαν με τη μορφή του μύθου. Ο μύθος δεν είναι ψέμα. Είναι αλήθεια ειπωμένη με μυθικό τρόπο. Ποιός άξιζε να ζει στην εποχή εκείνη, ότι αποφάσιζαν οι άρχοντες.
Ο αρχαίος μύθος της Σφίγγας τιμωρούσε με θάνατο ,όποιον δεν άξιζε να ζει σύμφωνα με τις αντιλήψεις του λαού. Η Σφίγγα στεκόταν στο σταυροδρόμι κι αν ο διαβάτης που του έκανε την ερώτηση, δεν εύρισκε την σωστή απάντηση, έχανε τη ζωή του. Προφανώς η ερώτηση αφορούσε το νόημα της ζωής του. Γι’ αυτούς που δεν ήθελαν να τους ρωτήσει η Σφίγγα η τιμωρία ήταν να ζουν, χωρίς τίποτε από όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να ζει.
Αυτό που θυμάμαι από τη μάνα μου σαν αιώνια παρακαταθήκη είναι τα λόγια της «κάνε το σταυρό σου και μη φοβάσαι». Ήταν σαν να μου έλεγε «Να έχεις πίστη στο Θεό και να μη φοβάσαι«Η εποχή που ζούσαμε ήταν πόλεμος και το κυρίαρχο συναίσθημα όλων των ανθρώπων ήταν ο φόβος..
Τα λόγια αυτά της μητέρας μου ήταν από την Εκκλησία. Δεν έχανε ποτέ της τον εκκλησιασμό. Στο κατά Μάρκον ευαγγέλιο διαβάζουμε τα εξής: «Είπεν ο Κύριος, έχετε πίστιν Θεού (…) προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε και έσται υμίν.»
(Να έχετε πίστη στο Θεό όλα όσα ζητάτε όταν προσεύχεσθε να πιστεύετε ότι θα τα λάβετε και θα σας δοθούν.) Στην προς Γαλάτας γ’ 15-22) που διαβάζετε την ίδια μέρα στην Εκκλησία, ο Παύλος γράφει: «Αν ο νόμος που δόθηκε στους ανθρώπους είχε τη δύναμη να δίνει ζωή, η σωτηρία θα προερχόταν πραγματικά από το νόμο. Η Γραφή όμως διακηρύττει πως όλοι οι άνθρωποι είναι υπόδουλοι στην αμαρτία. Αυτό σημαίνει ότι η υπόσχεση για σωτηρία δόθηκε σ ΄όσους πιστεύουν στον Ιησού Χριστό».
Από πού αντλούμε το νόημα της ζωής, αν δεν γνωρίζουμε το Θεό και τη διδασκαλία Του; Μήπως απ΄ τον εαυτό μας; Κι ο εαυτός μας από πού τα αντλεί; Μήπως από τα ένστικτά μας, κοινά στον άνθρωπο και στο ζώο;
Η ζωή μας μοιάζει με τη ζωή του προφήτη Ιωνά στο κήτος. Ο Θεός μας στέλνει εκεί που μας προορίζει κι εμείς αγνοούμε το Θεό, απομακρυνόμαστε από αυτόν και «παίρνουμε το πρώτο πλοίο» για να μας πάει οπουδήποτε, αρκεί να μην συμφωνεί με το Θεό.
Έχει άραγε αυτή η «παιδική απόφαση» οποιαδήποτε σχέση με την σοφία της ζωής; Πώς θα το ξέρω; Οι άγιοι της Εκκλησίας μας προτρέπουν να αλλάξουμε τη γνώση με τη χάρη. Αν οι αποφάσεις μας δεν έχουν τη χάρη είναι αμαρτία.
Ότι όλοι έχουμε προορισμό και κανείς δεν είναι στην τύχη, ένα συμβατικό πράγμα, φαίνεται από αυτούς που έχουν βρει το νόημα της ζωής τους. « Όλοι έχουν κληθεί στη σωτηρία, αν διάγουν καλώς» ( todos estan llamados a la salvacion si se portan bien).Αυτός που έχει βρει το νόημα της ζωής του γνωρίζει ότι δίχως το νόημα αυτό, η ζωή μοιάζει με «ταξίδι στην κοιλιά του κήτους», όπως αυτό του Ιωνά.
mlvardospot.blogspot.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
