Γράφει η Αγγελική Νούτσιου – Τόλια*
Στην ανθρώπινη κοινωνία υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων που βρίσκονται σε δυνητικά ευαίσθητες θέσεις. Μια από τι πιο σοβαρές τέτοιες καταστάσεις είναι η θυματοποίηση, ή αλλιώς όταν ένας άνθρωπος γίνεται θύμα από ένα ή πολλά άτομα του περιβάλλοντός του. Ειδικά στην εποχή μας το φαινόμενο έχει μεγάλες διαστάσεις. Το βλέπουμε καθημερινά πια στις ειδήσεις, αλλά η αντιμετώπισή του δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί. Ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται σε τακτική βάση και η εποχή μας μοιάζει να αδιαφορεί γι’ αυτό.
Οι παράγοντες που οδηγούν στην θυματοποίηση είναι πολλοί, αλλά έχουν να κάνουν βασικά με το κοινωνικό πεδίο, όπου συναντιούνται και αλληλεπιδρούν θύμα και θύτης. Παιδιά, γυναίκες, ανυπεράσπιστα άτομα και ευάλλωτες προσωπικότητες, γίνονται συχνά τα θύματα και η σιωπή περιβάλλει πολλές φορές αυτά τα περιστατικά. Μελέτες από ψυχολόγους διερευνούν τόσο την ψυχολογία του θύτη, όσο και του θύματος, για να βρουν την αιτία τέτοιων κρουσμάτων.
Ένα πολύ μεγάλο ζήτημα αφορά την σχέση του θύματος με την κοινωνία, ακόμη και με τους φορείς της δικαιοσύνης, υγείας και το περιβάλλον του θύματος. Παρατηρείται μια “αμέλεια” , αδιαφορία και κακή κριτική από τους φορείς αυτούς προς το θύμα, γεγονός που επηρεάζει καταλυτικά, τραυματίζοντας ακόμη βαθύτερα το ίδιο το άτομο. Φτάνουν έτσι σ’ αυτή την περίπτωση αυτοί που πέσανε θύματα βίας να πιστεύουν ότι είναι ένοχοι για ό,τι τους συνέβη, πράγμα που επιδεινώνει την κατάσταση περισσότερο. Αποτέλεσμα αυτού είναι η στιγματοποίησή τους γεγονός που δεν βοηθάει την συναισθηματική και σωματική βελτίωσή τους. Συχνά συναντάται ακόμη και η κοινωνική απόρριψη του θύματος.
Αξίζει όμως να δούμε εδώ και τη στάση είτε των ΜΜΕ, είτε της ίδιας της κοινωνίας όπου βλέπουμε να αποδίδονται ελαφρά τη καρδία έως και κατηγορίες στο θύμα για ό,τι του συνέβη. Με αυτό τον άδικο τρόπο, μεταφέρεται αδικαιολόγητα η ενοχή από τον δράστη στο θύμα. Η ενσυναίσθηση είναι ο τρόπος για να πετύχουμε μια τέτοια αλλαγή κοινωνικής στάσης προς το γεγονός της θυματοποίησης. Κανείς σίγουρα δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του θύματος και αυτό είναι που πρέπει να τονίζεται σε όσους κατηγορούν αυτούς τους ανθρώπους, μικρούς ή μεγάλους, για ό,τι τους συνέβη.
Σίγουρα κατανοούμε όλοι, ότι όσοι ζήσανε τέτοιες εγκληματικές ενέργειες, βιώνουν μια σωματική όσο και ψυχική ζημία που δύσκολα ξεπερνιέται. Είτε φαίνεται είτε όχι το τραύμα είναι εκεί και απαιτεί θεραπεία σε ψυχοσωματική βάση. Αυτά τα άτομα, ζώντας ένα τέτοιο γεγονός, γίνονται αδύναμα να αντιδράσουν ή να απευθυνθούν σε φορείς που θα τιμωρήσουν τον δράστη. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι η ίδια η κοινωνία οφείλει να προσπαθήσει να βοηθήσει το θύμα να ξεπεράσει τον φόβο και την ενοχή που αισθάνεται, ώστε να λυτρωθεί από τον εφιάλτη που ζει.
Αυτό επιτυγχάνεται όταν το θύμα αρχίζει να απευθύνεται σε φίλους και σε ειδικούς, που θα το βοηθήσουν να επανέλθει στην φυσιολογική ζωή. Πρέπει να πάψουν να κατηγορούν τον εαυτό τους για ό,τι συνέβη και να αρχίσουν να έχουν πάλι τον έλεγχο της καθημερινότητάς τους. Η κοινωνία και τα ΜΜΕ πρέπει να συμβάλουν σ’ αυτό αποκαθιστώντας την αδικία της ενοχής του θύματος. Αλλά και το ίδιο το άτομο που έπεσε θύμα πρέπει να αρχίσει να θεραπεύει το τραύμα του, να πάψει να πιστεύει ότι είναι θύμα, πρώτα, να αγαπήσει και πάλι τον εαυτό του και να αλλάξει την κατάσταση αυτή. Δεν είναι εύκολο, αλλά, δεν είναι ακατόρθωτο.
Η κα Αγγελική Νούτσιου – Τόλια είναι Συστημική ψυχολόγος, με εξειδίκευση στην θετική και ιατρική ψυχολογία. Κουμουνδούρου 30 Λάρισα. Email: angelnoutsiou@gmail.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
