Mοναδικό προσόν η διορατικότητα…
βέβαια δεν χρειαζόταν και πολύ…
ο οποιοσδήποτε μπορούσε να καταλάβει την κατάληξη…
δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε…
αλλά τελικά φάνηκε χρήσιμο…
η εκκαθάριση και αποψίλωση του χωματόδρομου…
από χόρτα και λοιπά άλλα που ευδοκιμούν στην περιφέρεια…
σε εκείνη τη γωνιά…
που θέλει να λέγεται περιφέρεια…
ενώ η κυβέρνηση…
την υπολογίζει επαρχία…
η επίσκεψη του πρωθυπουργού…
παρά τις προειδοποιήσεις…
στην Αλεξανδρούπολη…
δεν πήγε καλά…
οι αγρότες…
όπως αναμενόταν…
ήταν εκεί…
και μάλλον δεν είχαν καμία όρεξη…
να ακούσουν ακόμη μία φορά…
όσα είχε σκοπό…
να πει ο πρωθυπουργός…
ο πρωθυπουργός δεν εξαρτάται από το μισθό του…
το είχε δηλώσει στο παρελθόν…
όταν γεννιέσαι και μεγαλώνεις…
σε μία οικογένεια…
που θρέφεται από τον ελληνικό λαό…
δε σου λείπει τίποτα…
και όποιον δεν του λείπει τίποτα…
δεν μπορεί φυσικά…
να καταλάβει αυτόν…
που του λείπουν τα πάντα…
στην πολιτική χωρά επικοινωνία…
αλλά το αποτέλεσμα φαίνεται πάντα στο ταμείο…
όσες έρευνες για φυσικό αέριο και αν ανακοινώσεις στο Ιόνιο…
ο αγρότης…
που δεν ξέρει πότε θα πάρει την επόμενη επιδότηση που ΝΟΜΙΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ…
ο κτηνοτρόφος που ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ καθημερινά για το κοπάδι του…
που αρνείσαι να εμβολιάσεις…
σε βαθμό καχυποψίας…
μιας και ο λογαριασμός μπάζει…
μεταξύ προβάτων και εμβολίων…
δεν μπορούν να πληρώσουν το σούπερ μάρκετ…
το ενοίκιο στα ύψη για το παιδί που σπουδάζουν…
με το φυσικό αέριο που ΘΑ βρεθεί…
η σκηνή ενός πρωθυπουργικού κομβόι…
που αναγκάζεται να κάνει αναστροφή…
μέσα σε έναν χωματόδρομο…
συνοδεία αστυνομικών σε καρότσες…
δεν είναι απλώς ένα «στιγμιότυπο της επικαιρότητας»…
είναι η εικόνα που συνοψίζει τη ρωγμή…
ανάμεσα στο πολιτικό κέντρο και την περιφέρεια…
ανάμεσα στη ρητορική ισχύος και την καθημερινή πραγματικότητα…
η εικόνα ταξιδεύει πιο γρήγορα από την πολιτική ανάλυση…
το βίντεο αποκτά virality…
όχι γιατί συμβαίνει κάτι «σπάνιο»…
— αλλά γιατί συμπυκνώνει αυτό που πολλοί πολίτες νιώθουν…
όταν πρωθυπουργός…
κυβέρνηση…
πολιτική εξουσία…
αποφασίζει…
έστω και λίγο να τους δει ότι υπάρχουν…
τους βλέπει μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου…
οι υποσχέσεις…
βουλιάζουν στην λάσπη του χωματόδρομου…
αν ήταν εικόνα σε ταινία…
θα ήταν μια αλληγορία…
αλληγορία της εξουσίας που απομακρύνεται…
κυριολεκτικά και συμβολικά…
από την κοινωνία…
όταν τοπικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν την επίσκεψη της εξουσίας…
με ειρωνεία…
θυμό…
η επαφή έχει χαθεί…
και ο θυμός περισσεύει…
ζούμε ημέρες όπου κανείς δεν είναι καλά…
ένα καθημερινό σύρσιμο…
σε μία βαλτώδη κατάσταση…
προβλημάτων που δεν λύνονται…
καθημερινότητας που γίνεται δυσβάσταχτη…
διαφθοράς που σαρώνει…
κατασταλτικών δυνάμεων που κρατάνε την εξουσία όρθια…
θεσμών που δεν λειτουργούν…
στο τέλος…
η ίδια η δημοκρατία δεν λειτουργεί…
η κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει…
δεν ακούει…
και κυρίως…
δεν γνωρίζει τίποτε…
ελπίζει στην αντιπολίτευση που αναζητά το ρόλο της…
ελπίζει αλαζονικά…
στην έλλειψη επιλογής…
κάπως έτσι…
το χαλάκι γεμίζει…
και δεν χωράει τίποτε άλλο από κάτω…
ο λασπωμένος χωματόδρομος…
όσο και να θέλουν κάποιοι να ξεχαστεί αυτή η εικόνα…
γίνεται πολιτικό σχόλιο από μόνος του…
με τη λάσπη να προστίθεται στο βούρκο…
και η στάθμη να ανεβαίνει…
ένα βήμα πριν τους πνίξει…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
