Τρία χρόνια πέρασαν από την εκδημία της Μαίρης Ράπτου. Την Κυριακή 16/11 η οικογένειά της τελεί το μνημόσυνό της στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία στη Λάρισα, έναν ναό που η ανέγερσή του οφείλει πολλά στη μεγάλη παιδαγωγό.
Και να πώς εξηγεί ο κ. Νίκος Ράπτης:
Στη διάρκεια της δικτατορίας, μία κυρία επισκέφθηκε τη Μαίρη και την παρακάλεσε να έρθει το παιδάκι της στο σχολείο γιατί ο άνδρας της «ήταν φυλακή» και αντιμετώπιζε προβλήματα στο δημόσιο εκείνης της εποχής. Η Μαίρη ούτε καν ζήτησε να μάθει ποιος ήταν ο λόγος της κράτησης του πατέρα και δέχτηκε αμέσως. «‘Εν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με». Αγκάλιασε τον μικρό και τον προστάτευσε από τη μοχθηρία των «καθώς πρέπει», όπως τους αποκαλούσε με έναν μορφασμό αποδοκιμασίας. «Το παιδί του μιάσματος» τόλμησε να χαρακτηρίσει τον μικρό μαθητή ένας μεγαλόσχημος της εποχής και η Μαίρη τον πέταξε έξω, κακήν κακώς.
Τα χρόνια πέρασαν και ο πατέρας -που τελικά ήταν φυσικά πολιτικός κρατούμενος- αποφυλακίστηκε και εκλέχτηκε σε σημαντικό αξίωμα στην πόλη. Κάποια στιγμή επισκέφθηκε τη Μαίρη και την ευχαρίστησε για όσα είχε κάνει για τον γιο του που προόδευε καλά, σε όλα τα επίπεδα. Την ενθάρρυνε μάλιστα, εάν έχει κάποιο αίτημα να μη διστάσει να του το εκφράσει. Τότε φτιαχνόταν η Πλατεία του (λεγόμενου «μεγάλου») Προφήτη Ηλία. «Να αναγείρετε έναν μεγάλο ναό στην καινούργια πλατεία», του ζήτησε η Μαίρη. Εκείνος αιφνιδιάστηκε: «μα κυρία Μαίρη, σκοπός αυτής της πλατείας είναι να κάθονται τα γεροντάκια και να ξεκουράζονται».
«Δεν πειράζει, έχει χώρο και εκκλησία να γίνει και να κάθονται τα γεροντάκια ολόγυρα». Έτσι κι έγινε. Δημοσιεύω αυτήν την ιστορία όπως μου την είπε η Μαίρη κι όπως δεν την πολυέλεγε αλλού.
Με πολλή αγάπη για τα πρόσωπα που τα ονόματά τους δεν γράφω, αλλά οι Λαρισαίοι εύκολα θα καταλάβουν ποιοι είναι και μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό στο έργο τους και στην προσφορά τους στην πόλη μας.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
