Μην εθελοτυφλούμε ούτε να κάνουμε λες και ανακαλύψαμε την… Αμερική, ΟΚ την Κρήτη. Όσο όμορφο είναι το νησί άλλο τόσο μεγάλο είναι εκεί το πρόβλημα της οπλοκατοχής και της οπλοχρησίας. Όχι παντού, αλλά σε αρκετά χωριά, ειδικά στα ορεινά. Στην ουσία, τα θλιβερά γεγονότα στα Βορίζια Ηρακλείου έφεραν στην επιφάνεια ένα θέμα που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, απλά επιλέγουμε συχνά να προσποιούμαστε πως δεν υπάρχει.
«Η εικόνα της εισαγγελέως να φτάνει στο χωριό (σ.σ.: Βορίζια) με αλεξίσφαιρο γιλέκο, είναι ο ορισμός του failed state. Είναι μία πολιτεία η οποία δεν είναι καν σίγουρη ότι η εισαγγελική λειτουργός μπορεί να πάει και να ασκήσει τα καθήκοντά της. Και δεν υπάρχει μισή πολιτική δήλωση. Εκεί έχει εμπεδωθεί μία κουλτούρα για πολλές δεκαετίες από την ανοχή. Αυτή είναι εικόνα Κολομβίας, δεν είναι η χώρα μου. Δεν έχουμε καμία πολιτική δήλωση για το θέμα. Έχουμε δύο πολιτικούς που κατάγονται από την Κρήτη και δεν έχουν αρθρώσει λέξη, ούτε για κατευνασμό του πληθυσμού. Άξιο απορίας…».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στην Ράνια Τζίμα. Η παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega βρήκε το θάρρος να πει αυτό που σκέφτονται οι περισσότεροι από μας. Γιατί ναι, το εύλογο και βασικό ερώτημα είναι τι (δεν) κάνει η πολιτική εξουσία για να πατάξει το φαινόμενο; Γιατί δεν είναι κάτι το μυστικό. Γνωστό σε όλους είναι. Ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στο νησί.
Στην ουσία και όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης σε ανάρτησή του στο Facebook, ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που αποπειράθηκε να κάνει κάτι για το φαινόμενο, όταν μάλιστα αυτό είχε πολύ διαφορετικές εκφάνσεις και ήταν πιο soft συγκριτικά με σήμερα, ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πίσω στη δεκαετία του 1980. Είχε μόλις ανεβεί για πρώτη φορά στην εξουσία και επειδή είχε σαρώσει στην Κρήτη στις εκλογές, δεν ήθελε να συμβεί κάτι στο νησί που θα μπορούσε να του λερώσει εξ αντανακλάσεως το ίματζ. Ανησυχούσε για προβοκάτσια.
Γι’ αυτό και ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ συνέστησε μια Επιτροπή Αφοπλισμού, με επικεφαλής τον Κρητικό Σήφη Βαλυράκη, ο οποίος άρχισε αμέσως τουρ στα χωριά της Κρήτης κάνοντας ομιλίες στα καφενεία των χωριών, θέλοντας να πείσει στους ντόπιους να διώξουν τα όπλα από την καθημερινότητά τους. Να τα παραδώσουν, καθώς δεν υπήρχε πια λόγος να τα έχουν στην κατοχή τους, τα πράγματα είχαν ηρεμήσει και αλλάξει στη χώρα, που έμπαινε τότε και σε ευρωπαϊκή τροχιά. Αυτοί τον άκουγαν προσεκτικά και στο τέλος ενώ τον χειροκροτούσαν έριχναν και μερικές… μπαλοθιές στον αέρα για να του δείξουν πως είχαν ευχαριστηθεί την ομιλία!
Ναι, για τόσο σουρεάλ σκηνικά μιλάμε. Ήταν κάτι που οι ντόπιοι το έλεγαν μεταξύ τους και γελούσαν, σε ένα κάδρο διαφορετικότητας που ούτως ή άλλως αρέσει στους Κρητικούς να έχουν και να δείχνουν στους άλλους πως τους ορίζει. Να όμως που τα γέλια βγήκαν ξινά. Ακόμα περισσότερο καθώς μετασχηματίστηκε το προφίλ των κατόχων των όπλων. Πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με «λοξούς», περήφανους και τραχείς Κρητικούς που κάνουν αυτό που παλιά αποκαλούσαμε, έστω λανθασμένα, ως «εγκλήματα τιμής». Πλέον, έχουμε να κάνουμε με ομάδες ανθρώπων που λειτουργούν με συμμορίτικη νοοτροπία και κινούνται στα πλοκάμια του υπόκοσμου. Και ο πολιτικός κόσμος της χώρας το παρακολουθεί όλο αυτό μένοντας πιο σιωπηλός από ποτέ…
Πηγή: menhouse.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
