Γράφει ο Γιώργος Καούνας
Γευσιγνωσία! Μια λέξη η οποία επαναλαμβάνεται συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη φορά στην καθημερινότητά μας. Τι είναι ωστόσο γευσιγνωσία; Ποιους εκπροσωπεί και ποια «μέσα» χρειάζονται για την επίτευξή της; Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η γευσιγνωσία αποτελεί μια πράξη η οποία, μέσω αυτής, όλοι μας, ερχόμαστε σε άμεση επαφή με το κρασί. Όπως αναφέρει και η ίδια η λέξη, είναι η γνώση της γεύσης. Για τους αρχάριους, αποτελεί μια πράξη αφηρημένη καθώς καλείται ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο, να αντιληφθεί τα νοήματα (αρωματικά και γευστικά), σ’ έναν κόσμο που γι’ αυτόν, το ταξίδι τώρα ξεκινάει. Απεναντίας, το πιο έμπειρο κοινό, είναι εκείνο που μέσω της γευσιγνωσίας θα αρχειοθετήσει παράλληλα στη μνήμη και στα μπλοκάκια του, τις νέες γευστικές και αρωματικές του επιλογές. Το φάσμα της γευσιγνωσίας καλύπτει ολόκληρο, το ευρύ οινικό κοινό, ανεξαρτήτου εμπειρικής βαθμίδας.
Η διαδικασία αυτή, είναι μια διαδικασία η οποία, εκτός των ευχάριστων γουλιών της, οδεύει και προς την αξιολόγηση του οίνου. Η γευσιγνωσία αποτελεί οινικό εργαλείο, ώστε η αντίληψη να πρωταγωνιστήσει απέναντι στα δομικά στοιχεία του κρασιού. Η ανάλυση του κρασιού και η περιγραφή του, στοχεύει στην κατανόησή του. Στην αφετηρία λοιπόν του οινικού λαβυρίνθου, η γευστική και η αρωματική αξιολόγηση, βασίζεται στην ποιοτική του υπόσταση. Ανεξαρτήτως των προσωπικών μας επιλογών, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στις αισθήσεις μας. Τα γενικά «θεωρώ» και «πιστεύω» οφείλουν να βαδίζουν σε μια ορθολογική ευθεία.
Και πως να διαχωρίσουμε τον ορθολογισμό από το συναίσθημα; Ένα κρασί γεννάει μνήμες. Εικόνες και αναμνήσεις που το κάνουν να φαίνεται σαφώς και πιο ελκυστικό στις επιλογές μας. Για όλους εκείνους λοιπόν που πιστεύουν πως το κρασί δεν είναι εικόνες, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου να τους διαψεύσει. Στο ορθολογικό κομμάτι οφείλουμε να είμαστε ακριβείς απέναντι σ’ αυτό που ακριβώς γευόμαστε- δοκιμάζουμε. Έτσι παγιώνεται μια πιο αυστηρή αντίληψη προς τη γεύση. Η δοκιμή είναι απαραίτητη!
Από την άλλη, η διαδικασία αυτή, μπορεί να πραγματοποιηθεί με πολύ απλούς τρόπους. Χρειάζεται μια φιάλη κρασί, ένα ανοιχτήρι, ένα κατάλληλο ποτήρι, μια μύτη, ένα ζευγάρι μάτια και μια στοματική κοιλότητα. Τα απαραίτητα. Το χρώμα, τα αρώματα και η εξέλιξη του κρασιού στο ποτήρι είναι πληροφορίες οι οποίες θα κάνουν πάνω από τη μισή δουλειά. Από εκεί και πέρα, μόνοι μας, διαπιστώνουμε τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που διαθέτει η συγκεκριμένη ποικιλία. Μας αρέσουν ή όχι αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού. Στη γευσιγνωσία δίνουμε χρόνο στο κρασί. Αποφεύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα και κυρίως κρατάμε την υπομονή από το χέρι.
Κάποια σημάδια μπορεί να φανούν από την αρχή. Θετικά ή αρνητικά. Ωστόσο, τίποτα δεν θεωρείται χαμένος χρόνος, αφού η κάθε δοκιμή είναι μια νέα εμπειρία. Κι όπου εμπειρία, σημειώνουμε παρακαταθήκη. Κι όπου παρακαταθήκη, σημειώνουμε οινική γνώση. Δοκιμή στη δοκιμή λοιπόν, δεν οικοδομούμε τη συνήθεια αλλά ασφαλίζουμε τους οινικούς μας δείκτες και προσαρμοζόμαστε ευκολότερα στις δομικές προσεγγίσεις του κρασιού.
Η γευσιγνωσία είναι μια διαδικασία ανοιχτή σε όλους. Εύχρηστη και πολύπλευρη. Ας μη μας τρομάζει το οινικό άγνωστο παρά να μας γοητεύει το επόμενο οινικό μας ταξίδι!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
