Δράση του «Ρουβίκωνα» με μοίρασμα κειμένων ενάντια στην ακρίβεια, πραγματοποιήθηκε στον κεντρικό πεζόδρομο της Λάρισας (Κούμα).
Στο κείμενο που μοιράστηκε επισημαίνονται τα εξής:
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΛΟΠΗ.
Δεν είναι απλώς ότι όλα ακριβαίνουν. Είναι ότι δεν φτάνουν πια τα χρήματα για τα βασικά: ρεύμα, στέγη, καύσιμα, τροφή, υγεία, λίγη ψυχαγωγία. Ζούμε κόβοντας διαρκώς από όπου μπορούμε.
Παρόλες όμως τις περικοπές που κάνουμε, μεγάλη μερίδα της κοινωνικής βάσης, πολλοί από εμάς, δεν μπορούμε πλέον να προμηθευτούμε τα στοιχειώδη ή να καλύψουμε βασικές ανάγκες.
Το να μην ζούμε σε ένα κρύο σπίτι το χειμώνα και αντίστοιχα να μην λιώνουμε από τη ζέστη το καλοκαίρι, το να έχουμε πρόσβαση στην υγεία – από τις τροφές που καταναλώνουμε έως τις δομές φροντίδας και περίθαλψης – , το να μην δουλεύουμε δύο και τρεις δουλειές για να τα φέρουμε βόλτα, και όλα αυτά να μπορούμε να τα κάνουμε στην ασφάλεια μιας κατάλληλης στέγης, θεωρούνται προνόμια που πολλοί από εμάς έχουμε απωλέσει εδώ και καιρό. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι καινούριο.
Η κλιμάκωση του όμως από το 2010 μέχρι σήμερα, με τα μνημόνια, τη μείωση μισθών και την ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών, μας έχει φέρει σε πραγματικό αδιέξοδο. Εδώ δεν μιλάμε για την καταναλωτική πλευρά του καπιταλισμού που παράγει διαρκείς επιθυμίες που οδηγούν σε διαρκή κατανάλωση.
Μιλάμε για εγχώρια και πολυεθνικά μονοπώλια που επιδιώκουν όλο και μεγαλύτερα κέρδη εις βάρος μας και που διαμορφώνουν τις τιμολογιακές πολιτικές με τέτοιο τρόπο ώστε να συντηρούν μια καθημερινότητα στα όρια της επιβίωσης για εμάς, και στον ωκεανό του κέρδους για εκείνους. Το σουπερμάρκετ, για παράδειγμα, έχει γίνει ένας από τους εφιάλτες μας.
Πολλοί από εμάς στεκόμαστε αμήχανα μπροστά στα ράφια τροφίμων και άλλων βασικών αγαθών, με τις συμμορίες των σουπερμάρκετ να προσπαθούν να παρουσιάσουν την ακρίβεια ως ένα ατυχές αναμενόμενο και όχι ως φυσικό απότοκο του καπιταλισμού και των πολιτικών τους.
Η μαφία αυτή χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία ως δικαιολογία για να αυξήσει τις τιμές και να φουσκώσει τις τσέπες της. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο λόγος ήταν οι «αναστολές στις εφοδιαστικές αλυσίδες». Στον πόλεμο της Ουκρανίας, η «αύξηση του κόστους ενέργειας».
Η ενεργειακή κρίση. Με τη σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ, κι άλλες αυξήσεις σε βασικά αγαθά. Αρρώστησαν τα ζώα στην Ευρώπη, αύξηση στις τιμές του ζωικού κεφαλαίου. Άλλαξαν οι κλιματικές συνθήκες, αύξηση στις τιμές του κακάο και του καφέ. Σε κάθε περίπτωση, η λογική είναι ίδια: οι εταιρείες μεταφέρουν το κόστος στους καταναλωτές ενώ οι μέτοχοι και οι διευθυντές κολυμπάνε στα κέρδη. Για τον εφιάλτη μας λοιπόν δεν φταίει ο πληθωρισμός, ούτε κάποιος πόλεμος. Φταίνε οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που θέλουν να πλουτίζουν από τον ιδρώτα μας και το κράτος που τους κάνει πλάτες. Τα σουπερμάρκετ, από τα μεγαλύτερα αρπακτικά στο δίκτυο της αισχροκέρδειας και της εκμετάλλευσης και τα οποία, παρεμπιπτόντως, διαπράττουν διαρκώς σωρεία εργασιακών παραβιάσεων έχοντας στο οπλοστάσιο τους όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια της ΝΔ (Κεραμέως-Χατζηδάκη-Γεωργιάδη), πλουτίζουν πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και από τις τσέπες των καταναλωτών. Από αυτά τα υπερ-πλεονάσματα που βγαίνουν με τον ιδρώτα του λαού και που εκμεταλλεύονται κράτος και κεφάλαιο, η κυβέρνηση δίνει πίσω μερικά ψίχουλα που δεν φτάνουν να καλύψουν καν τις αυξήσεις των τιμών.
Το λεγόμενο ‘καλάθι του νοικοκυριού’ είναι μια ωραιότατη επικοινωνιακή φούσκα που διασφαλίζει φυσικά ότι καμία μεγαλοεπιχείρηση δεν θα χάσει ούτε σεντ από τα κέρδη της ενώ εμείς νομίζουμε ότι δήθεν ωφελούμαστε. Κάθε αλυσίδα σουπερμάρκετ κερδοφορεί από τη συμμετοχή της στο καρτέλ της συντήρησης υψηλών τιμών στο λιανεμπόριο βασικών αγαθών και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό όσο ο κόσμος του μόχθου, η κοινωνική βάση, που παράγει συλλογικά τα αγαθά και τις υπηρεσίες που καθιστούν την κοινωνική και οικονομική ζωή δυνατή, παραμένει με το κεφάλι σκυφτό, χωρίς αντίδραση. Ο αγώνας πια δεν είναι επιλογή. Είναι ανάγκη.
ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΑΣ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ»
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
