Το μοναδικό έγκλημα που δεν «αγγίζει» ο Πάνος Κοκκινόπουλος: «Με σόκαρε τόσο πολύ που δεν την έκανα»

Ο Πάνος Κοκκινόπουλος, ο εμβληματικός σκηνοθέτης του «Κόκκινου Κύκλου» και της «10ης Εντολής» που έχει μεταφέρει στη μικρή οθόνη ειδεχθή εγκλήματα που συντάραξαν την Ελλάδα, έχει μία «αχίλλειο πτέρνα». Ένα έγκλημα, αληθινή ιστορία, με το οποίο δεν μπορεί να καταπιαστεί, και όπως λέει, δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει…

«Με σόκαρε τόσο πολύ που δεν την έκανα. Δεν μπορώ, με τα μικρά παιδιά με πιάνει κάτι και δεν μπορώ. Είναι από τα εγκλήματα που με έχουν ταράξει πιο πολύ και με το οποίο δεν έχω καταπιαστεί κι ούτε πρόκειται» έχει πει χαρακτηριστικά ο ίδιος σε συνεντεύξεις του!

Άλλωστε, ο ίδιος έχει τονίσει: «Αν κάποιος πειράξει το παιδί μου, μπορεί να τον σκοτώσω, εκεί το θυμικό ξεπερνάει τη λογική».

Μιλάει λοιπόν για την υπόθεση Δουρή!

Ο παιδοκτόνος της Ερμιόνης που φυλακίστηκε, ξυλοκοπήθηκε και κρεμάστηκε… Ήταν τελικά αθώος;

Πίσω στο 1993… Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς, ωστόσο το εορταστικό κλίμα γκρεμίζει η οδύνη, ο αποτροπιασμός και ο θρήνος. Ο μόλις 6 ετών Νίκος Δουρής εντοπίζεται νεκρός αλλά και κακοποιημένος σεξουαλικά. Είχε βγει στη γειτονιά για παιχνίδι, αλλά άργησε να επιστρέψει και η οικογένειά του ανησύχησε. Κάλεσαν την αστυνομία δηλώνοντας την εξαφάνιση του παιδιού. Τη σορό του μικρού Νίκου ωστόσο εντόπισαν πρώτοι, ο πατέρας του Μανώλης με έναν από τα εφτά παιδιά του. Το πτώμα του 6χρονου ήταν κρυμμένο σε έναν μαντρότοιχο αλάνας, που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση από το σπίτι της οικογένειας.

Πρώτα βιάστηκε και μετά πέθανε από ασφυξία

Σύμφωνα με το πόρισμα του ιατροδικαστή, το παιδί είχε πεθάνει από ασφυξία, καθώς ο δράστης του είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα, αφού πρώτα το είχε βιάσει. Ο πόνος της οικογένειας ήταν αβάσταχτος, με τον πατέρα του να θρηνεί σπαρακτικά μπροστά στις κάμερες και να ορκίζεται ότι θα εκδικηθεί τον δολοφόνο του παιδιού του.

Η μεγάλη ανατροπή (και εδώ) ήρθε όμως λίγο μετά… Η Αστυνομία συνέλαβε τον πατέρα του μικρού Νίκου και εκείνος ομολόγησε το στυγνό έγκλημα. Τι ήταν αυτό που είχε «γεννήσει» υποψίες στις Αρχές; Οι αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε στην κατάθεσή του και το γεγονός ότι βρήκε το πτώμα του παιδιού του σε ένα μέρος, το οποίο θα έψαχνε μόνο κάποιος που γνώριζε, έκανε τους αστυνομικούς να τον υποψιαστούν.

Στην ανάκριση ο Μανώλης Δουρής προσπαθεί να δικαιολογηθεί λέγοντας πως «με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε». Το κλίμα αντιστρέφεται πλήρως. Η κοινή γνώμη όχι μόνο χαρακτηρίζει τον Δουρή «ανθρωπόμορφο τέρας» και «κτήνος» αλλά απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία του.

Από την ομολογία στη δήλωση αθωότητας

Λίγες μέρες μετά την κηδεία του 6χρονου, ο Μανώλης Δουρής αλλάζει στάση και αρνείται όσα κατέθεσε αρχικά. Πλέον, δηλώνει αθώος! «Αν το έκανα εγώ να τιμωρηθώ», μονολογούσε ενώ στη συνέχεια απευθυνόμενος στη σύζυγό του, είπε: «Θα είσαι ελεύθερη να ζήσεις τη ζωή σου, όπως εσύ το ζήτησες, μαζί με τον εραστή σου, με τον οποίο σκοτώσατε το Νίκο». Παρά τις νέες δηλώσεις του όμως, ο Δουρής κρίνεται προφυλακιστέος μετά από κοινή απόφαση Εισαγγελέα και Ανακριτή.

Τα ψυχολογικά προβλήματα που είχε επικαλεστεί, φαίνεται πως είχαν βάση. Το 1974 είχε πολεμήσει στην Κύπρο, κάτι που επηρέασε τον ψυχισμό του, καθώς είδε πολλές σφαγές. Το σοκ γι αυτόν ήταν μεγάλο, έπαθε αμόκ και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από το «σύνδρομο της Κύπρου». Τα προβλήματά του επιδεινώθηκαν και αργότερα υποστήριξε ότι έπασχε από μια ασθένεια που του προκαλούσε κρίσεις και του θόλωνε το μυαλό. Μάλιστα, όπως είχε παραδεχθεί, έπαιρνε πολλά ηρεμιστικά φάρμακα.

Οι ξένες τρίχες γεννητικών οργάνων

Η δίκη του Μανώλη Δουρή μονοπώλησε το ενδιαφέρον της σοκαρισμένης κοινής γνώμης. Κανένας δικηγόρος δεν επιθυμούσε να τον αναλάβει και το κράτος διόρισε αυτεπάγγελτα τον Βασίλη Καρύδη. Κατά την διάρκεια της δίκης, ο συνήγορος που είχε μελετήσει την υπόθεση, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Δουρής ήταν αθώος. Και μάλιστα, παρουσίασε στοιχεία. Στο άψυχο σώμα του μικρού Νίκου είχαν βρεθεί τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκαν στον Μανώλη Δουρή.

«Από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης των εγκληματολογικών εργαστηρίων μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω η ταυτότητα του δολοφόνου του παιδιού. Μπορεί άλλος να είναι ο βιαστής κι άλλος ο δολοφόνος», ήταν η εκτίμηση του καθηγητή Εγκληματολογίας Γιάννη Πανούση, μετέπειτα υπουργού Δημοσίας Τάξεως. Παρά τα νέα στοιχεία, ο Μανώλης Δουρής στις 23 Νοεμβρίου 1994 κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σε ποινή φυλάκισης 1 έτους για ασέλγεια και σε κάθειρξη 20 ετών για βιασμό.

Κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τους βαρυποινίτες

Η απόφαση του δικαστηρίου γίνεται δεκτή με ικανοποίηση, όμως, προκαλεί όπως αναμενόταν και τις αντιδράσεις των κρατουμένων των φυλακών της Τρίπολης όπου θα μεταφερόταν. Απειλούν με εξέγερση αν μεταφερόταν εκεί ο παιδοκτόνος της Ερμιόνης. Έτσι αποφασίζεται να μεταφερθεί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Κέρκυρας.

Κατά την μεταγωγή του στις φυλακές, δέχεται άγρια επίθεση από βαρυποινίτες που τήρησαν τον «άγραφο νόμο» της φυλακής, σύμφωνα με τον οποίο οι παιδοκτόνοι είναι ανεπιθύμητοι. Στην διαδρομή κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τους βαρυποινίτες. Όταν κατέβηκε από την κλούβα το πρόσωπό του ήταν πρησμένο και αλλοιωμένο από το ξύλο.

Μέσα στη φυλακή συνεχίστηκαν οι άγριοι ξυλοδαρμοί. Το κλίμα δεν τον σήκωνε και οι αρχές αναγκάζονταν να τον μετακινούν συνέχεια. Μέσα σε δύο χρόνια ο Δουρής άλλαξε τέσσερα διαφορετικά σωφρονιστικά ιδρύματα. Μέχρι που… Στις 24 Φεβρουαρίου του 1996 στις φυλακές της Τρίπολης γράφτηκε ο επίλογος. Ο Μανώλης Δουρής βρέθηκε κρεμασμένος μέσα στο κελί του, χρησιμοποιώντας το καλώδιο τηλεόρασης.

Τα σενάρια και τα ερωτηματικά για την υπόθεση αυτή άρχισαν να φουντώνουν ξανά. Αυτοκτόνησε από τύψεις; Ή επειδή δεν άντεξε τα βασανιστήρια στις φυλακές; Ή μήπως επειδή καταδικάστηκε για ένα έγκλημα που δεν έκανε ποτέ;