Του Ηρακλή Τσιάμαλου
Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν αγαπούν τον αθλητισμό στην περιφέρεια Θεσσαλίας. Ο περιφερειάρχης Δημήτρης Κουρέτας, ο αντιπεριφερειάρχης Σωτήρης Σουλούκος και η αντιπεριφερειάρχης Μαρία Γαλλιού έχουν γίνει μασκότ σχεδόν κάθε αθλητικής εκδήλωσης. Από ποδοσφαιρικά παιχνίδια μέχρι ποδηλατάδες, δίνουν το “παρών” και κάθε δυνατή βοήθεια. Και πολύ σωστά πράττουν.
Τώρα, με τις εξαγγελίες για νέα κολυμβητήρια, φαίνεται πως η περιφέρεια είναι έτοιμη να βουτήξει σε βαθιά και ίσως άγνωστα νερά.
Η ευρωπαϊκή αλήθεια
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, το νερό είναι για όλους. Από τον πρωταθλητή μέχρι τη γιαγιά που κάνει aqua zumba με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Κι αυτό δεν είναι απλώς μια ωραία ιδέα. Είναι ευρωπαϊκή πολιτική: συμπερίληψη. Δηλαδή κανένας αποκλεισμός. Ούτε για την ηλικία, ούτε για τη φυσική αποκατάσταση, ούτε για το… ταλέντο στην πεταλούδα.
Πρωταθλητισμός: το 1% (και πολύ λέμε)
Οι έρευνες λένε πως μόλις το 1% του πληθυσμού έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά για αθλητικές διακρίσεις σε εθνικό επίπεδο. Για διεθνείς διακρίσεις το ποσοστό κατεβαίνει στο 1: 1000. Κι όμως, στην Ελλάδα, πολλοί κολυμβητικοί σύλλογοι “στριμώχνουν” τους αθλητές ηλικίας 8 με 16 ετών για να πάρουν μετάλλια και βαθμολογίες. Το αποτέλεσμα; Τα περισσότερα παιδιά βαριούνται «να μετράνε πλακάκια» και αποχαιρετούν την πισίνα για πάντα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι ομάδες πιάνουν όλες τις διαδρομές, λες και η πισίνα είναι ιδιοκτησία τους. Αν συνυπολογίσουμε και τις προπονήσεις του πόλο, οι απλοί πολίτες βλέπουν, μετά τις τέσσερις ή έξι, κλειστές πόρτες.
Η κολύμβηση της ευεξίας: το φυσικό μας… αντικαταθλιπτικό
Οι περισσότεροι πηγαίνουμε στις παραλίες το καλοκαίρι “για να μπούμε λίγο στο νερό”. Στην πραγματικότητα, το νερό είναι ψυχοθεραπεία. Από το μωρό με τα φουσκωτά μπρατσάκια μέχρι τον 90χρονο που κουβεντιάζει στα ρηχά με φίλους , όλοι νιώθουμε ανάλαφροι, μεταφορικά και κυριολεκτικά αφού ζυγίζουμε μόλις το 10% του βάρους μας.
Όπως λέει και ένας παλιός κολυμβητής-γιατρός: «Μετά τα 40, κάθε μέρα ανακαλύπτεις ότι σε ενοχλεί κάτι που δεν το είχες την προηγούμενη. Το ξεχνάς όταν μπεις στο νερό»
Νερό ως θεραπεία
Όλο και περισσότεροι ορθοπεδικοί γιατροί στέλνουν ασθενείς στην πισίνα . Και όχι άδικα. Το νερό θεραπεύει, δυναμώνει και επίσης κρύβει σωματικές ατέλειες. (Σε αντίθεση με τον καθρέφτη στα αποδυτήρια)
ΑΜΕΑ: το νερό που μας εξισώνει
Ευτυχώς, έχουμε πια αφήσει πίσω τις εποχές που τα άτομα με αναπηρία ήταν “αόρατα”. Στην Ευρώπη, τα περισσότερα κολυμβητήρια διαθέτουν ειδικούς ανελκυστήρες για να μπαίνουν όλοι στο νερό. Γιατί μέσα στην πισίνα, όλοι είμαστε ίσοι . Ακόμη και όταν αν έχουμε ένα πόδι, ένα χέρι ή είμαστε τυφλοί.
Οι πιο σοφοί κολυμβητές: οι ηλικιωμένοι
Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας ξέρουν ότι το νερό είναι ο μόνος τόπος όπου ο χρόνος… σταματά. Με λίγη μουσική, καλή παρέα και ήπιες ασκήσεις, ανακαλύπτουν ξανά τη χαρά της ζωής και της κοινωνικοποίησης.
Η κολύμβηση των κουρασμένων εργαζομένων
Πόσα ελληνικά κολυμβητήρια αφήνουν τον εργαζόμενο να κολυμπήσει στις 10 το βράδυ; Ελάχιστα. Κι όμως, στην Ευρώπη, το “late-night swim” είναι ιεροτελεστία. Μετά τη δουλειά, άσκηση, αποφόρτιση, και ύπνος σαν μωρό. Αντίθετα, εμείς έχουμε “κλειστόν λόγω προπόνησης”.
Τα παιδιά
Εδώ πρέπει να επενδύσουμε στο μέλλον της χώρας. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μάθουν να επιπλέουν. Για λόγους ασφαλείας, δίνοντας νόημα στην έννοια της πολιτικής προστασίας αλλά και για να αγαπήσουν το νερό. Ένα εφόδιο ζωής.
Μικρή πισίνα, μεγάλη ιδέα
Αν θέλουμε πραγματικά “κολυμβητήρια για όλους”, ας κάνουμε τις νέες πισίνες λίγο πιο μικρές και τα σχέδια μας λίγο πιο μεγάλα.
Αντί για 25 μέτρα με έξι διαδρομές, που όπως μαθαίνουμε ότι σχεδιάζεται για τα νέα κολυμβητήρια, ας γίνουν 20 μέτρα με πέντε. Έτσι θα περισσέψουν πόροι και για μια μικρή θερμαινόμενη πισίνα, προσβάσιμη σε όλους: μωρά, ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ.
Η περιφέρεια αν θέλει καινοτομία μπορεί να δημιουργήσει μια ομάδα ανθρώπων που αγαπούν και γνωρίζουν το νερό και να αναζητήσει καλές πρακτικές στην Ελλάδα και έξω.
Υπάρχουν σήμερα μελέτες και προτάσεις που αναφέρουν ως μοντέλο λειτουργίας το κολυμβητήριο Καρπενησίου. Δυστυχώς για τους κατοίκους της Ευρυτανίας και προς ντροπή των πρώην και νυν αρχόντων της συγκεκριμένης περιοχής, αυτό το κολυμβητήριο είναι εδώ και τρία χρόνια κλειστό!
Χρειαζόμαστε κολυμβητήρια μικρά, ρηχά ( 1.60 ) για να μην είναι πολυδάπανα. Να διαθέτουν και μικρή πισίνα. Να θερμαίνονται με ΑΠΕ. Το κυριότερο : ανοιχτά για όλες και όλους από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Είναι από τα πρώτα πράγματα που οργάνωσαν οι κοινωνίες αμέσως μετά τη λήξη του Β’Παγκοσμίου Πολέμου σε όλη την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Η επαφή με το νερό δε μπορεί να είναι το προνόμιο λίγων. Είναι δημόσιο αγαθό .
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
