Γράφει ο Γιώργος Καούνας
Ο όρος προβολή συνήθως στη ψυχολογία, σχετίζεται (σ’ ένα μέρος της) με την αποποίηση των ευθυνών. Τι σημαίνει αυτό; Πως σε μια κοινωνική αρένα όπου συμμετέχουν ενεργά και απροκάλυπτα, ποικίλες κατηγορίες παραγόντων, (ζωντανών οργανισμών και υπηρεσιών), είμαι το γρανάζι όπου δεν κατέχω τον πλήρης έλεγχο των απόψεών μου. Παράλληλα του εαυτού μου, αποκρύπτοντας ταυτοχρόνως τα κενά μου, σ’ ένα κρυφτό μεταξύ αυτογνωσίας και παλιμπαιδισμού. Των επιλογών μου και της συμπεριφοράς μου. Μου αρέσει δηλαδή, να πετάω το μπαλάκι της – ευθύνης- δεξιά και αριστερά, προσπαθώντας, αποποιούμενος, να συρθώ ή κάπως να επιβιώσω, εντός του πολύπλευρου και κάπου – κάπου, ασφυκτικά τρομακτικού φαύλου κύκλου, στο όνομα της εμπόλεμης ονομασίας: Αγορά και ζήτηση.
Επομένως, ένα άτομο το οποίο δεν αποδέχεται ένα κομμάτι της εσωτερικής πλευράς του, δεν μπορεί να είναι ειλικρινής ούτε με τον ίδιο του τον εαυτό. Ούτε με το ίδιο του το προϊόν, ή το προϊόν που εκπροσωπεί. Άρα, με συνοπτικές διαδικασίες, δεν έχει θέση σε μια υγιή επαφή του συνόλου αγοράς και ζήτησης – επικοινωνίας. Εάν λοιπόν δεν υπάρχει η προαπαιτούμενη ειλικρίνεια με τον εσωτερικό μας κόσμο, πως θα εξάγουμε ειλικρίνεια σ’ ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο όπου η αγορά και η ζήτηση, απευθύνεται σε ειλικρινείς ανάγκες; Η ειλικρίνεια λοιπόν, έχοντας μια άλλη οπτική ματιά των πραγμάτων και των αποδείξεων, είναι το ήμισυ του παντός. Κυρίως, για όλους αυτούς, που εδραιώνονται ή διασχίζουν την καθημερινότητά τους, στον χώρο της αγοράς. Του προϊόντος και της ζήτησης. Συγκεκριμένα στα ατελείωτα οινικά μονοπάτια. Η πώληση του κρασιού, απαιτεί ειλικρίνεια και διαφάνεια απέναντι στις πραγματικές ανάγκες του πελάτη ή καταναλωτή.
Τώρα, τι σχέση έχει η προβολή, η ψυχολογία, η αυτογνωσία και η ειλικρίνεια στους οινικούς λαβυρίνθους; Έχει. Και μάλιστα αποτελούν και το μίτο (σπάγγο) της Αριάδνης. Στον οινικό κόσμο, οι διάλογοι, πότε είναι γνήσια αυθεντικοί και πότε παθιάζονται από την αρέσκεια του γούστου. (Αυτό δεν σημαίνει πως δεν τους καθιστά αυθεντικούς, αλλά ίσως τους κάνει περισσότερο κατευθυνόμενους). Να ένα ψυχολογικό κομμάτι! Το οποίο είναι πέρα ως πέρα αυθεντικό και ειλικρινές. Όπως το – γυμνό μάτι- παραμένει ανέκαθεν εν λευκό, έτσι και τα οινικά χαρακτηριστικά που προέρχονται από την κάθε ποικιλία, ή ετικέτα, ξεχωρίζουν στη μύτη και στη στοματική μας κοιλότητα. Η ποιότητα δεν μπορεί να κρυφτεί. Έχουμε το θάρρος να το παραδεχθούμε αυτό ωστόσο; Ατόφια; Ή κρυβόμαστε πίσω από την αλαζονική μας συμπεριφορά, πίσω από ένα ψεύτικο χαμόγελο, που προδίδει την ειλικρίνειά μας μετατρέποντάς την σε θέατρο; Μπορείς να παραδεχθείς την οινική ανωτερότητα στο τυπικό της σύνολο και όχι κρυμμένος πίσω από χαμαιλεοντίστικες απόψεις και οινικές διπλωματίες; Ή το τελευταίο υπερέχει έναντι του κέρδους, της ροής και της μόδας; Ας μη ξεχνάμε πως το κρασί εκπροσωπεί την κουλτούρα και τη φιλοσοφία του.
Και όταν λέω εάν έχουμε το θάρρος να το παραδεχθούμε, είναι σαν να παραδεχόμαστε την ανώτερα της αντίπαλης ομάδας που μας έβαλε τέσσερα εύκολα γκολ στο ντέρμπι της χρονιάς! Το σκεπτικό και η φιλοσοφία στο να παραδεχθούμε κάτι τέτοιο είναι ακριβώς το ίδιο. Το οινικό κομμάτι δεν το ταυτίζω με το ποδόσφαιρό. Προφανώς και όχι! Αλλά ταυτίζω ωστόσο τη δύναμη της ειλικρίνειας απέναντι στο ποιοτικό κρασί. Το αποδέχεσαι; Ή το βλέπεις στεγνά ανταγωνιστικά; Εκεί δημιουργείται το οινικό ρήγμα. Μια εξέλιξη που παραμένει στα οινικά μπουντρούμια του εγωισμού. Ωστόσο, το ταυτίζω με την προσπάθεια και την καινοτομία του εκάστοτε παραγωγού και της ταυτότητά του. Αντικρούοντας τις αντιλήψεις να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, σαν να λέμε οινικά: Να πέσει περονόσπορος στο δίπλα αμπέλι από το δικό μου. Ξεχνώντας πως η – αρρώστια- μιας τέτοιας σκέψης δεν οδηγεί πουθενά παρά σε αφανισμό! Φανατισμό. Κλειστούς οινικούς ορίζοντες και σμίκρυνση αμοιβαίου σεβασμού.
Η δομή του κρασιού, είναι η ταυτότητά του. Επομένως αποτελεί την ισχύ του ίδιου του προϊόντος. Επομένως, οτιδήποτε κατατάσσεται στη κατηγορία – προϊόν-, ανήκει στην αρένα της αγοράς. Πιο συγκεκριμένα στο κρασί; Της οινικής αρένα. Η οινική αρένα περιλαμβάνει ένα σύνολο ανθρώπων, που αποτελούν τη ζωτικότητά της. Ο καθένας από αυτούς έχει και το δικό του ρόλο. Τη δική του ευθύνη. Κι από αυτό το σημείο, τα γρανάζια της αγοράς, περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, δίπλα- δίπλα, με τα υπόλοιπα γρανάζια συνυπάρχοντας. Όχι με σκοπό την αλληλοεξόντωσή τους, αλλά στο πλαίσιο ενός βιώσιμου συναγωνισμού. Εκτίμησης και συναναστροφής. Η ανταγωνιστικότητα δεν παραμένει θεατής. Συμμετέχει και η ίδια, ώσπου να δημιουργήσει τις ανισορροπίες της, κυρίως δε εκείνη η αθέμιτη.
Εκπροσωπώ ένα προϊόν, (συγκεκριμένα το κρασί), σημαίνει, εκπροσωπώ όλα εκείνα που με δένουν μαζί του. Που με ελκύουν και που με μαθαίνουν να αναπτύσσομαι εντός των συνόρου του. Το κρασί δεν απαιτεί την έπαρση αλλά την αυτοπεποίθηση που διαφέρει από κάθε τι που προβάλει. Κατέχω πλήρως τον έλεγχο των απόψεών μου και είμαι υπεύθυνος για την αυτογνωσία μου. Τόσο στο κομμάτι της πώλησης όσο και στο κομμάτι της γνώσης. Γιατί χωρίς γνώση και προσπάθεια στα οινικά σοκάκια, δεν υπάρχει και η απαιτούμενη συμπεριφορά στο γενικό- οινικό σύνολο.
Οι γουλιές που καταναλώνουμε έχουν σκοπό να μας φέρουν ακόμη πιο κοντά στο προϊόν που αγαπάμε και στους ανθρώπους που του δίνουν το δικό τους όραμα. Δεν είναι σφαίρες που πέφτουν ακατάπαυστα σ’ ένα πεδίο μάχης με σκοπό την αλληλοεξόντωση του ανταγωνισμού, αλλά τη συνεισφορά στον πολιτισμό, στην κουλτούρα, στους πελάτες αλλά και σε όλο το σύσσωμο οινικό κοινό. Ο οινόφιλος είναι υπηρέτης των αισθήσεων. Των γεύσεων και της καινοτομίας. Εάν δεν υπάρχει κάρτα μέλους τότε υπάρχει άπλετος χρόνος ακόμα να εκδοθεί.
Με μια προϋπόθεση ωστόσο. Να υπηρετήσει το κρασί στον οινικό κόσμο, ατόφια, γνήσια και αυθεντικά με την ειλικρίνεια να υπερκερδίζει, τόσο στην επικοινωνία μεταξύ των συμμετεχόντων, στην οινική αρένα σε οποιοδήποτε παράγοντα σχετίζεται με την αγορά και τη ζήτηση, όσο και με την ίδια του την αυτογνωσία.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
