Οι αναμνήσεις είναι ο μίτος καμιά φορά που σε οδηγεί σε συμπεράσματα που ούτε καν φανταζόσουν… Με αφορμή λοιπόν την απόφαση του αγνώστου στις Μεγάλες Χώρες Π/Θ της χώρας μας, να μην ξαναδούμε άνθρωπο να διαμαρτύρεται μπρος στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα θυμήθηκα την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί. Δυστυχώς για μένα δεν πήγα κοριτσάκι, δεν με πήγαν η μαμά κι ο μπαμπάς… ούτε με εκδρομή σχολική πήγα, anyway…
Αξιώθηκα όμως να πάω το παιδί μου στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, στα Μουσεία στα όμορφα και στα ωραία της χώρας τοπόσημα…
Τι σχέση έχουν αυτά με την απόφαση του Π\Θ που σε όλες τις διασκέψεις στέκεται σαν μαϊδανός απότιστος; Θα σας πω. Έβλεπα τον κ. Ρούτσι και σκεφτόμουν, «λες κάποιος από τους γονείς να πήγε κάποτε το παιδάκι του στους Ευζώνους και μαζί να τάιζαν τα περιστέρια , όπως έκανα κάποτε κι εγώ με το κορίτσι μου; Aν σαν γονιός το είχε σκεφτεί αυτό οιοσδήποτε πολιτικός, αυτές οι, -σχωρέστε με- αρλούμπες δεν θα ακουγότανε κι ούτε θα γραφότανε… και οι δικές μου μαζί…
Θέλουν λοιπόν, όσοι θέλουν, ένα μνημείο αμέτοχο στα σοβαρά δρώμενα της σημερινής ζωής. Θέλουν την δικιά τους «καθαρότητα» χώρου και χρόνου…
Δικαίωμά τους. Έχουν το πεπόνι, έχουν και το μαχαίρι.
Το πεπόνι όμως έχει και σπόρια… πολλά σπόρια… Μια φέτα φτιάχνει μια αυλακιά…
Το θέμα είναι ποιανών πεπόνια θα βγάλει η αυλακιά…
Μιας και το γυρίσαμε στη φύση, θυμάστε που κτηνοτρόφοι ρίχνανε το γάλα στο Σύνταγμα και σε άλλες μεγάλες πλατείες επαρχιακών πόλεων; Ξεχάστε το.
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, -τον συμπαθεί τον απόκληρο του Τραμπ η Μελόνι νομίζω…-, τέτοιες εικόνες δεν θα ματαδεί, και πώς άλλωστε. Οι προβατίνες, όσες έμειναν, θα μπουν σε λοκντάουν (lockdown), θα σιτίζονται με take away, θα στέλνουν μήνυμα στον σταυλάρχη, αυτός στον υφυπουργό, εκείνος στον υπουργό, ενδιάμεσα στον θεσσαλάρχη που τώρα τελευταία άφησε τα μαντριά και τρέχει στας Ευρώπας, καλές οι εκδρομές καλύτερα τα γόνιμα μονοπάτια,,,,ε, κάποια στιγμή θα φάνε κάτι όσες επιζήσουν…
Εν κατακλείδι, lockdown στον πόνο δεν έβαλε κανείς ποτέ. Ακόμη και στην πανδημία μιλούσαμε, γελούσαμε, ονειρευτήκαμε, ερωτευτήκαμε, -έστω από μακριά-, κλάψαμε, πονέσαμε, κανένας όμως δεν μας είπε αν βγούμε έστω για μια ώρα πού επιτρέπεται να πάμε και πού όχι…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
