Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο
Με το ντοκιμαντέρ «Τα Τέρματα του Αυγούστου» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου ανοίγει η αυλαία του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ CineDoc στη Λάρισα, σήμερα Παρασκευή 17 Οκτωβρίου, στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο στις 20:00. Στην καρδιά της ορεινής Πίνδου, στο χωριό Αρματολικό, εκεί όπου το καλοκαίρι φέρνει πίσω τους ανθρώπους και τις αναμνήσεις, ο φακός του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου καταγράφει το πιο απλό και ταυτόχρονα το πιο ουσιαστικό: ένα τουρνουά ποδοσφαίρου που γίνεται καθρέφτης μιας κοινότητας και αναδεικνύει το φως και τις σκιές της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο. Με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ ο σκηνοθέτης μιλά στη larissanet.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Κύριε Κουτσιαμπασάκο, πως βιώσατε τη διαδικασία των γυρισμάτων και τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε ώστε να καταγράψετε το αυτοσχέδιο τουρνουά ποδοσφαίρου στο Αρματολικό;
Το χωριό αυτό έχει μπορούμε να πούμε τη μοίρα που έχουν τα περισσότερα ορεινά ελληνικά χωριά. Τον χειμώνα έχουν λιγοστούς κατοίκους και το καλοκαίρι γεμίζουν από κόσμο καθώς επιστρέφουν από τις πόλεις στον τόπο καταγωγής τους οι περισσότεροι κάτοικοι. Αυτό που συμβαίνει εκεί νομίζω ότι συμβαίνει γενικότερα στην πατρίδα μας και έχει να κάνει με την αστικοποίηση, με τα ιδιαίτερα αν θέλετε χαρακτηριστικά που έλαβε αυτό το φαινόμενο στην Ελλάδα γιατί οι πόλεις δημιουργήθηκαν θα έλεγα με έναν τρόπο βίαιο και άναρχο, χωρίς σχεδιασμό. Άρα και το Αρματολικό, έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Εγώ κατάγομαι απ’ αυτό το χωριό, γεννήθηκα και έζησα εκεί μέχρι τα 6 μου, επιστρέφω εκεί κάθε καλοκαίρι και πλέον έχω τη χαρά να πηγαίνω καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το τουρνουά ποδοσφαίρου το θυμάμαι από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, κάποιες στιγμές έχω υπάρξει θεατής κι εγώ, τα παιδιά μου συμμετέχουν κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ γιατί το βρήκα μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μιλήσει κανείς για αυτό που ονομάζουμε καλοκαίρι στο χωριό.
Σε μια εποχή λοιπόν που η ύπαιθρος ερημώνει μπορεί ο κινηματογράφος να λειτουργήσει ως πράξη αντίστασης;
Ο κινηματογράφος και γενικότερα η Τέχνη αναδεικνύει και θέτει κάποια ερωτήματα. Υπό αυτή την έννοια επιτελεί έναν ρόλο αφύπνισης και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο κινηματογράφος μπορεί να προκαλέσει συζητήσεις, να αφυπνίσει συνειδήσεις, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για έναν κινηματογραφιστή σήμερα στην Ελλάδα;
Το μεγαλύτερο στοίχημα νομίζω ότι είναι το ίδιο για κάθε κινηματογραφιστή και είναι να μπορέσει να συναντήσει η ταινία του το κοινό. Να δει δηλαδή κόσμος και όχι μόνο οι στενοί του φίλοι την ταινία. Για να μιλήσουμε με τεχνικούς όρους το πρόβλημα κάθε κινηματογραφιστή είναι να βρει διανομή η ταινία του. Έτσι λοιπόν αυτό είναι μια βασική προϋπόθεση για να δει ο κόσμος την ταινία. Προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενος γιατί το ντοκιμαντέρ “Τα τέρματα του Αυγούστου” βρήκαν διανομή μέσω του δικτύου Cine Doc οπότε θα έχω τη χαρά να ταξιδέψουμε με την ταινία σε όλη την Ελλάδα.
Πως σας αντιμετώπισαν οι κάτοικοι του χωριού κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων; Συναντήσατε δυσκολίες;
Έχω γυρίσει αρκετές ταινίες στην περιοχή οπότε με έχουν δει επί τω έργω στην ευρύτερη περιοχή. Όσον αφορά στο Αρματολικό ήμουν πολύ τυχερός γιατί κατάγομαι από εκεί. Οπότε με θεωρούν δικό τους άνθρωπο, δικό τους παιδί κι αυτό τους έκανε να με εμπιστευτούν και να αισθανθούν ασφαλείς απέναντι στην κάμερα. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο δώρο που μου έκαναν όσον αφορά στην ταινία γιατί αν υπάρχει αλήθεια στην ταινία αυτή οφείλεται καθαρά σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι τόλμησαν και ρίσκαραν να με εμπιστευτούν.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
