Κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας μας υπενθυμίζει κάτι απλό αλλά ουσιαστικό ότι κανείς δεν είναι μόνος στον αγώνα του με την ψυχική υγεία.
Πρόκειται για μια ημέρα αφιερωμένη στην ενημέρωση, την κατανόηση και τη στήριξη όλων όσοι αντιμετωπίζουν ψυχικές δυσκολίες — είτε φανερές είτε αόρατες.
Στην Ελλάδα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι – ανάμεσά τους και γνωστά πρόσωπα από τον χώρο της τέχνης, της τηλεόρασης και της μουσικής – επιλέγουν να μιλήσουν ανοιχτά για τις προσωπικές τους εμπειρίες με την κατάθλιψη ή άλλες ψυχικές δυσκολίες.
Έλενα Παπαρίζου
«Είχα σκεφτεί να σταματήσω το τραγούδι τότε που είχα πάθει κατάθλιψη, όταν είχα χωρίσει κιόλας. Εκεί υπήρξε η σκέψη αλλά το πρόβλημα ήμουν εγώ. Σκέτο εγώ, δηλαδή δεν ήταν ότι μου έφταιγε ο κόσμος στη δουλειά ή η δισκογραφική μου εταιρεία. Ήταν κάτι που ήταν μέσα μου πάρα πολύ πληγωμένο. Στην ψυχολογική μου υγεία δεν ήμουν καλά εκείνη την περίοδο. Από αυτό βγήκα πηγαίνοντας σε θεραπείες. Το έχω πει σε συνεντεύξεις και ο κόσμος που έχει ανάγκη πρέπει να πηγαίνει και όχι να ντρέπεται να το λέει. Όχι ότι έχουμε ανάγκη κιόλας να πηγαίνουμε και να το λέμε. Εγώ συνήθως το λέω και με έχει σταματήσει πάρα πολύς κόσμος να με ευχαριστήσει γιατί “το είπες σε αυτή τη συνέντευξη και έτσι αποφάσισα και εγώ να πάω”. Δηλαδή ακόμα με πολύ δύσκολες καταστάσεις μου έχει συμβεί αυτό, όπως άνθρωποι που είχαν τάσεις αυτοκτονίας και άλλα βαριά θέματα»
Ελένη Ράντου
«Έχω φλερτάρει με την κατάθλιψη. Είχα φοβηθεί τότε πολύ γιατί νόμιζα ότι τρελαίνομαι. Αλλά με τα χρόνια κατάλαβα πολλά. Αν δεν τη φοβηθείς και την κάνεις εργαλείο. Η κατάθλιψη μου έμαθε τα πιο σοφά πράγματα για τον εαυτό μου. Είμαι βαθιά μοναχικός άνθρωπος. Είμαι αγοραφοβική. Όταν πλακώνουν οι φοβίες, πλακώνουν όλες μαζί. Ήμουν σε μια καθιστική διαμαρτυρία και ξαφνικά ένιωσα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω».
Μαρία Κίτσου
«Από τότε που μίλησα δημόσια για την κατάθλιψη, την ξόρκισα. Νιώθω ότι έχω βοηθήσει πολύ κόσμο κι έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα και αυτό με κάνει πάρα πολύ χαρούμενη. Από ανθρώπους που είτε το παραδέχονται μόνο σε μένα και μου ζητάνε συμβουλή τι να κάνουν, ότι νιώθουν έτσι, νιώθουν αλλιώς, και αυτό είναι κάτι υπέροχο, πραγματικά. Ακριβώς γι’ αυτό βγήκα να το πω γιατί κι εγώ θα ήθελα, σε αντίστοιχη περίπτωση. Να ακούσεις από κάποιον που σε θαυμάζει, από κάποιον που σε εκτιμά ότι ναι κι εγώ το έχω περάσει, το περνάω και υπάρχει γιατρειά, υπάρχει λύση. Γιατί έχει πολλή απελπισία αυτή η ασθένεια. Και ότι μπορείς να γιατρευτείς, δεν είναι κάτι που δεν παίρνει γιατρειά γιατί αυτό πιστεύεις όταν είσαι μέσα σε αυτό, ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το μαρτύριο, αλλά τελειώνει».
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
«Είναι αρκετά χρόνια πριν αυτό. Έχω την τύχη να έχω πολύ καλής ποιότητας δικούς μου ανθρώπους, τους οποίους χαίρομαι και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που τους έχω. Τους μίλησα με τον τρόπο που πρέπει κανείς να απευθύνεται στους δικούς του ανθρώπους. Ήμουν πιο κλειστός τότε. Είμαστε σαν μποξέρ και η ζωή έρχεται και σου δίνει γροθιές και γενικά μπορείς να σταθείς όρθιος. Σε όλους τους ανθρώπους πέφτουν μπουνιές στη μούρη και έρχεται και λίγο ήλιος. Αν φας 5 κροσέ, το ένα μετά το άλλο, θα λυγίσεις και θα πέσεις. Αυτό επανέρχεται. Αν έχεις δικούς σου ανθρώπους και έχεις τη γνώση να απευθυνθείς σε αυτούς που πρέπει, επανέρχεσαι»
Ζέτα Δούκα
«Είμαι όμως και ένας άνθρωπος που επειδή του έτυχαν άλλα πράγματα – αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει τύχη – δεν φλέρταρα απλώς αλλά έζησα πάρα πολύ την κατάθλιψη. Κανονική κατάθλιψη για πολλά χρόνια, έκανα πολύ μεγάλη προσπάθεια και ψυχοθεραπεία για να βγω. Πρόκειται για τεράστια νίκη. Ότι όμως περνάς στη ζωή σου είναι μια γνώση, αν εναποθέσεις αυτή τη γνώση σε κάποιον που θα σε βοηθήσει καλύτερα να την αποδεικοποιήσεις και σου δώσει τα εργαλεία να τα πάρεις και να τα χρησιμοποιήσεις αν σου ξανασυμβεί ή για να χτίσεις κάτι άλλο, η ζωή γίνεται πιο εύκολη. Έχω μάθει να αναγνωρίζω πότε με παίρνει από κάτω, πότε βουλιάζω σε κομμάτια που θυμίζουν σκοτεινές μου στιγμές. Έχω κάνει πάρα πολλά χρόνια ψυχανάλυση».
Ευρυδίκη Βαλαβάνη
«Πέρασα μια ελαφριάς μορφής επιλόχειο κατάθλιψη. Τις πρώτες εβδομάδες που ήμουν με το μωρό στο σπίτι έκλαιγα γιατί έλεγα ότι δεν θα τα καταφέρω. Με είχαν πιάσει ενοχικά χωρίς λόγο»
Πηγή: gossip-tv.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
