Σε παρέμβασή του στην 7η Πανελλαδική συνδιάσκεψη των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία ο κ. Φίλιππος Σαχινίδης επισήμανε:
«Ανήκουμε σε μια γενιά που βίωσε την αυταπάτη ότι η δημοκρατία είναι δεδομένη. Τα όσα συμβαίνουν όμως στις δύο όχθες του Ατλαντικού την τελευταία δεκαπενταετία μας υποχρεώνουν να προσγειωθούμε στην σκληρή πραγματικότητα. Η υιοθέτηση αντιδημοκρατικών πρακτικών γίνεται μέρος της καθημερινής πραγματικότητας σε πολλές χώρες της φιλελεύθερης Δύσης.
Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση διατάραξε την αρχιτεκτονική της πολιτικής σκηνής όχι μόνο στις χώρες όπως η Ελλάδα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της κρίσης αλλά και σε χώρες που απορρόφησαν τις συνέπειες της κρίσης με μικρότερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία όπως εδραιώθηκε στη Δύση για να είναι αποτελεσματική/ουσιαστική προϋποθέτει την ύπαρξη κομμάτων στα οποία συμμετέχουν ενεργά οι πολίτες. Η άποψη τους να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα κόμματα για να διαμορφώσουν τις προγραμματικές προτάσεις στη βάση των ιδεολογικών και αξιακών αναφορών τους.
Στη δεκαετία του 2010 οι αντισυστημικές κατά δήλωση τους δεξιές και αριστερές δυνάμεις άρχισαν να κερδίζουν ακροατήριο σε βάρος των συστημικών δυνάμεων. Μετά όμως από το ξέσπασμα της ενεργειακής και της κρίσης πανδημίας φάνηκε ότι ο μεγάλος κερδισμένος τελικά είναι η ακροδεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της και ο μεγάλος ηττημένος τα συστημικά κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς.
Μαζί τους στη συνείδηση των πολιτών ηττήθηκε και η πολιτική ως το προνομιακό πεδίο επίλυσης των σύνθετων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων. Έτσι, οι πολίτες απέχουν, αδιαφορούν, εγκαταλείπουν τα κόμματα μαζικά με αποτέλεσμα να υπάρχουν αυτά μόνο ως εκλογικοί μηχανισμοί.
Ένα κρίσιμο ερώτημα ειδικά για τα κόμματα της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη (Σοσιαλιστικά, Σοσιαλδημοκρατικά, Εργατικά) που καταγράφουν συγκριτικά μεγαλύτερες απώλειες από τα κόμματα της κεντροδεξιάς είναι γιατί έχασαν σημαντικό τμήμα από την εκλογική τους βάση.
Η ερμηνεία ότι πληρώνουν τις συνέπειες της άκριτης προσχώρησης στις επιταγές της συναίνεσης της Ουάσιγκτον μέσα από την επιλογή του Τρίτου Δρόμου δεν αρκεί.
Γιατί όταν συνειδητοποίησαν ότι έχασαν τα παραδοσιακά κοινωνικά στρώματα που τα στήριζαν πριν από την παγκοσμιοποίηση και αφού έχασαν και αυτά που κέρδισαν μετά την παγκοσμιοποίηση δεν κατανόησαν την ανάγκη ιδεολογικού και προγραμματικού αναπροσανατολισμού;
Ένα από τα μεγάλα λάθη τους είναι ότι προσχώρησαν στην άποψη της αριστείας και των τεχνοκρατών ως αποκλειστικών διαμορφωτών προγραμματικών θέσεων και πολιτικών προτάσεων.
Άρα δεν είναι οι ιδέες που θα καθορίσουν το πρόγραμμα με την συνδρομή των μελών και των στελεχών που μεταφέρουν προβληματισμούς και θέσεις από κάθε γωνιά της χώρας αλλά οι άριστοι που αποφοίτησαν από τα καλύτερα πανεπιστήμια.
Ο κίνδυνος πίσω από την άποψη είναι να ανταγωνίζονται τα κόμματα για τους καλύτερους τεχνοκράτες αντί να έχουν ενεργά μέλη και στελέχη που συστρατεύτηκαν με κριτήριο τον ιδεολογικό και αξιακό προσανατολισμό τους.
Αν εμείς έχουμε τεχνοκράτες από το Yale το Stanford την Οξφόρδη και το Κεμπριτζ και οι αντίπαλοι μας από το MIT το NYU και το LSE τότε εμείς είμαστε καλύτεροι και εμάς πρέπει να ψηφίσουν οι πολίτες. Γιατί οι δικοί μας τεχνοκράτες είναι από καλύτερα πανεπιστήμια.
Υποβαθμίζοντας το ερώτημα από τις πολιτικές που προωθούν οι δικοί μας τεχνοκράτες ποια κοινωνικά στρώματα ευνοούνται και ποια υποβαθμίζονται. Αδιαφορώντας να απαντήσουν στο ερώτημα αν οι δικές μας προτάσεις δίνουν ευκαιρίες στους πολίτες ώστε να διασφαλίζουν την οικονομική και κοινωνική κινητική ανοδικότητα και να προνοούν με εκ των υστέρων παρεμβάσεις όταν οι ευκαιρίες που δόθηκαν δεν διασφάλισαν το στόχο αυτό.
Αντιμέτωποι με αυτή την πραγματικότητα οι ψηφοφόροι στρέφονται πλέον στην ντεμέκ αντισυστημική δεξιά που όμως όταν παίρνει εντολή από τους πολίτες γίνεται συστημική δεξιά με ακροδεξιά ρητορική.
Στην Ελλάδα παρά τα ηχηρά μηνύματα των χαμηλών ποσοστών συμμετοχής στις εκλογές του Ιουνίου 2023 και στις ευρωεκλογές του 2024 τα κόμματα δείχνουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους από την απαξίωση της πολιτικής στη συνείδηση των πολιτών.
Δεν είναι δεδομένο ότι έχει γίνει κατανοητό από το σύνολο των πολιτών ότι η μάχη για τη Δημοκρατία δεν τελείωσε το 1974 αλλά είναι διαρκής. Προϋποθέτει την συνεχή και ενεργό συμμετοχή τους.
Από έρευνα προκύπτει ότι είμαστε η χώρα που εμπιστευόμαστε λιγότερο από κάθε άλλη τα κόμματα και τους πολιτικούς που εκλέγουμε.
Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία πλήρωσε βαρύ τίμημα μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, συνέπεια των κρίσεων της τελευταίας δεκαπενταετίας, άλλαξαν την εκλογική συμπεριφορά της ιστορικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Αυτοί που υποβαθμίστηκαν βιοτικά από τις κρίσεις, αντιμέτωποι με το αδιέξοδο, αναζήτησαν πολιτική έκφραση σε αντισυστημικά ή λαϊκίστικα κόμματα της αριστεράς ή της δεξιάς.
Έτσι προέκυψε ο κατακερματισμός της πολιτικής σκηνής και η παρουσία πολλών κομμάτων στη Βουλή.
Σε μια περίοδο πρωτοφανών γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων, η Ελλάδα βιώνει τις αρνητικές συνέπειες της κατάρρευσης των θεσμών και της ελλειμματικής δημοκρατίας.
Από το 2019 έως και τις εκλογές του 2023 η ΝΔ ήταν κυρίαρχη χωρίς αντίπαλο να την απειλεί. Τμήμα μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων που πείστηκαν από το μεταρρυθμιστικό αφήγημα του Κ. Μητσοτάκη προσέφυγε στη ΝΔ στις εκλογές του 2019 και 2023.
Η φθορά της ΝΔ έγινε ορατή μετά τις εκλογές του 2023 όταν οι πολίτες έστειλαν ηχηρό μήνυμα στις ευρωεκλογές του 2024. Ιστορικά οι ευρωεκλογές έχουν λειτουργήσει και ως προπομπός σημαντικών ανατροπών.
Τι τροφοδοτεί αυτή την φθορά; Οι κοινωνικές ανισότητες που ενισχύονται, όπως και η αίσθηση της εγκατάλειψης σε πολλές περιφέρειες που υποχωρούν οικονομικά και δημογραφικά.
Οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις που νιώθουν ότι το πελατειακό κράτος που προστατεύει η ΝΔ προκρίνει τις απευθείας αναθέσεις και τους στερεί ευκαιρίες για περαιτέρω εξέλιξη.
Η ανοχή, αν όχι υπόθαλψη, της διαφθοράς από την κυβέρνηση της ΝΔ δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια στις δυνάμεις αυτές.
Οι ηττημένοι από τον πράσινο και ψηφιακό μετασχηματισμό που βλέπουν ότι δεν υπάρχει πολιτική για την επανένταξή τους στην παραγωγή.
Το βιώνουν οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας. Η Θεσσαλία ακόμη να συνέλθει από τον «Ντάνιελ».
Οι μεταρρυθμίσεις ψηφίζονται αλλά παραμένουν χωρίς αντίκρυσμα όπως διαπιστώθηκε από την επιλογή ηγεσίας στη Δικαιοσύνη.
Η χώρα παραμένει απροετοίμαστη για τις μεγάλες ανατροπές που φέρνει η τεχνητή νοημοσύνη στο χώρο της εργασίας και όχι μόνο.
Μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους ενηλικιώθηκαν και απέκτησαν δικαίωμα ψήφου πάνω από 1,5 εκατομμύριο νέοι ψηφοφόροι. Δηλαδή ένας στους τέσσερις ή πέντε ψηφοφόρους δεν έχει βιώσει το ιστορικό δίπολο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ της μεταπολίτευσης.
Είναι λογικό ανά κάποιες γενιές να διαμορφώνονται διαφορετικοί τρόποι πρόσληψης της πολιτικής.
Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία καλείται να προσπαθήσει να πείσει όλες τις γενιές ότι η πολιτική είναι το προνομιακό πεδίο επίλυσης των προβλημάτων τους.
Έννοιες όπως Αριστερά και Δεξιά, ή πρόοδος και συντήρηση, πρέπει να νοηματοδοτηθούν εκ νέου, υπό το πρίσμα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, εάν η ελληνική σοσιαλδημοκρατία θέλει να συνεχίσει να τις επικαλείται ώστε να αναδεικνύει πώς διαφέρει από́ άλλα πολιτικά κόμματα, ιδίως όμορα.
Το μεγάλο στοίχημα είναι να εξασφαλίσει τη διαρκή συμμετοχή όλων των γενιών στη διαμόρφωση των πολιτικών του, και όχι απλά την αποσπασματική συμμετοχή τους στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Η μεγάλη πρόκληση για την ελληνική σοσιαλδημοκρατία είναι να προσφέρει ένα κοινωνικό συμβόλαιο που θα αναπτερώσει το ηθικό των πολιτών ώστε να ξέρουν ότι δεν θα μείνουν εγκλωβισμένοι στις συνθήκες που γεννήθηκαν.
Να προκρίνει πολιτικές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για δημιουργία ποιοτικών, βιώσιμων θέσεων εργασίας σε όλη τη χώρα, για να μπορούν να μείνουν οι πολίτες, αν το επιθυμούν, στον τόπο που γεννήθηκαν.
Διασφάλιση ίσων ευκαιριών και παρεμβάσεις εκ των υστέρων ώστε να ανοίξουν οι δρόμοι για οικονομική, κοινωνική και πολιτική κινητική ανοδικότητα.
Πολιτικές ενάντια στα μονοπώλια και κατάργηση των προνομίων μερικών που μέσα από την ισχύ του πλούτου απειλούν τη δημοκρατία και την ισότητα.
Χτύπημα στη διαφθορά, θωράκιση των θεσμών και της δημοκρατίας, σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη.
Προετοιμασία για τον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης και της κλιματικής αλλαγής.
Οικοδόμηση ενός κράτους που σε συνεργατική – όχι παρασιτική, πελατειακή – σχέση με τον ιδιωτικό τομέα διασφαλίζει οικονομική μεγέθυνση με οδηγό την καινοτομία.
Να στηρίζει την έρευνα και ανάπτυξη και να αναλαμβάνει ρίσκο επενδύοντας σε τομείς που δεν επενδύουν ιδιώτες.
Το κράτος να παρέχει ασφάλεια μέσα από την μέριμνα για παιδεία, υγεία και όταν μεσολαβούν κρίσεις οικονομικές, κλιματικές, υγειονομικές και ενεργειακές.
Αυτή είναι η θεσμική και ιστορική υποχρέωση του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής απέναντι στους Έλληνες πολίτες”.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
