Του Ηρακλή Τσιάμαλου
«Γιατί δεν έμεινε εκεί, να καλέσει την τροχαία, να κάνει φιλικές δηλώσεις ατυχήματος με τους περίοικους;» αναρωτιούνται κάποιοι δημοσιογράφοι.
Ανοησίες. Ποιος μεθυσμένος οδηγός έχει όρεξη για small talk με τους γείτονες μετά από στραπατσάρισμα αυτοκινήτων και τοίχων; Μόνο αν θαυμάζει υπερβολικά τον Άγιο Αντώνιο ή αν έχει μαζοχιστικές τάσεις και θέλει να ταλαιπωρηθεί νυχτιάτικα στην ασφάλεια. Χώρια τα λεφτά που πρέπει να πληρώσει στην ασφαλιστική εταιρεία. Βάλε και τη μεγαλύτερη ποινή στο δικαστήριο. Οπότε, μετά από συμβουλή δικηγόρου, ο Μπισμπίκης έγινε…Λούης .
Οι επικριτές του Μπισμπίκη και το εθνικό μας «σπορ»
Αυτοί που τον κρίνουν τώρα, είναι οι ίδιοι που τον έδειχναν να χορεύει ζεϊμπέκικο στη Βανδή, με ύφος «ορίστε, αυτή είναι η ελληνική μαγκιά».
Τα μπουζούκια έγιναν το κυρίαρχο στοιχείο στην κουλτούρα διασκέδασης μετά τον ΒΠΠ. Ελληνικές ταινίες. Καρό τραπεζομάντιλο, σερβιτόροι που πετάγονται σαν αετοί, ουίσκι (όχι κρασί , μπύρα, ή λεμονάδα – αυτά είναι για τους ξενέρωτους), πιάτα στον αέρα και λουλούδια στα μαλλιά της τραγουδίστριας.
Και φυσικά, το εγχώριο κατεστημένο σιγοντάρισε. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου που έκανε τα μπουζούκια πιο θεσμικά κι από τη Βουλή, μέχρι εφοπλιστές και αθλητές που το ‘ριχναν στην πίστα για να δείξουν πόσο «λαϊκά παιδιά» είναι.
Αποτέλεσμα; Χιλιάδες οδηγοί-κινούμενες βόμβες στους δρόμους. Αλλά εντάξει, είναι υπερβολικό να κάνουμε μαζικά αλκοτέστ έξω από τα μαγαζιά . Έχει πολιτικό κόστος. Θα σκοτώσουμε την εθνική μας διασκέδαση. Στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν 46 νεκρούς σε τροχαία, ανά εκατομμύριο κατοίκους. Εμείς έχουμε 61 αλλά το αυτί μας δεν ιδρώνει: Περιοριζόμαστε σε ένα « κρίμα στα νέα παιδιά» χωρίς να αλλάζουμε τίποτα.
Ο κόσμος του Μπισμπίκη
Μεγάλωσε σε ένα κόσμο όπου παντού υπήρχε αλκοόλ. Από τους πανηγυρισμούς στον Παναθηναϊκό και τη δουλειά του στο καζίνο , μέχρι τα βραδινά μαγαζιά όπου κυκλοφορεί με τη Βανδή. Δικαίωμά του. Ο καθένας ακολουθεί όποιο life style του αρέσει. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν γυρίζοντας από το γλέντι νόμισε πως μπορεί να οδηγήσει ενώ στην πραγματικότητα με δυσκολία έβαλε το κλειδί στη μίζα.
Και η ερώτηση: τι είναι πιο τραγικό; Να χάσει ο Μπισμπίκης το δίπλωμα ή να χαθεί μια αθώα ζωή στον δρόμο; (Spoiler: η δεύτερη απάντηση.)
Η Ευρώπη και εμείς
Στην Ολλανδία στους αυτοκινητόδρομους, το όριο ταχύτητας έπεσε στα 100 χλμ/ώρα στις ώρες αιχμής. Από τις 7 το πρωί μέχρι τις 19.00 το βράδυ. Στην Ιταλία και στην Ισπανία, η οδήγηση με αλκοόλ σε στέλνει φυλακή μέχρι και 6 μήνες. Άλλη μορφή τιμωρίας, η κοινωνική εργασία. Αν κάποιος καθαρίζει δημόσιες τουαλέτες νοσοκομείου κάποιους μήνες, ίσως να εκτιμήσει καλύτερα τι σημαίνει σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή.
Κι εμείς; Δείχνουμε «κατανόηση». Δύο μήνες φυλάκιση, κι αν. Είμαστε τρίτοι σε θανατηφόρα δυστυχήματα στην Ευρώπη πίσω από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Χάλκινο μετάλλιο!
Ο ηθοποιός και η κοινωνία
Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι ταλαντούχος. Ατάλαντοι δημοσιογράφοι βρήκαν ευκαιρία να τον ξεσκίσουν. Οι ίδιοι που τον θαύμαζαν ή τον φθονούσαν. Αυτοί που τον παρακαλούσαν για μια συνέντευξη. Ποιος είναι ο σπουδαιότερος ιστορικός σήμερα στη χώρα; Ποιητής; Καρδιοχειρουργός; Ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη; Ψιλά γράμματα για τους περισσότερους από όσους εργάζονται στα ΜΜΕ. Τον Μπισμπίκη όμως τον γνωρίσαμε όλοι μας . Τον αγαπήσαμε ή τον αντιπαθήσαμε.
Είναι σημαντικό όμως να συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα: δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό για την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή ουσιών . Πολύ απλά, όποιος πιάνει τιμόνι μεθυσμένος, είναι δημόσιος κίνδυνος.
Λύση; Σκληρά πρόστιμα στο πρώτο παράπτωμα, ( πχ Ιταλία, έως 2000 ευρώ) και οριστική αφαίρεση διπλώματος στη δεύτερη φορά. Δεν είναι τόσο δύσκολο: Υπάρχουν μετρό, ταξί , ΚΤΕΛ και τρένα. Ευκαιρίες για περισυλλογή και επαφή με πραγματικά λαϊκούς ανθρώπους.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
