Γράφει ο Μπαλντούνης Ευάγγελος, Καθηγητής φιλόλογος – συγγραφέας – ιστορικός ερευνητής
Ο Κλαύδιος Γαληνός (2ος αι. μΧ) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλληνας γιατρός μετά τον Ιπποκράτη.
Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ KAI ΔΙΑΒIΩΣH ΤΟΥ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ: Γεννήθηκε στην Πέργαμο (το 129 μΧ), στα παράλια της Ιωνίας. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Τα 20 πρώτα χρόνια της ζωής του εκπαιδεύεται στην Πέργαμο. Μετά πηγαίνει στη Σμύρνη και ύστερα στην Κόρινθο. Εκεί πήγε γιατί επιτρεπόταν οι ανατομές πτωμάτων των εχθρών πολέμου, ληστών και νεκρών εμβρύων. Στη συνέχεια μεταβαίνει για 4 χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Σε ηλικία 28 ετών γυρίζει στην Πέργαμο για 5 χρόνια. Φεύγει και εγκαθίσταται στη Ρώμη όπου έμεινε για 4 χρόνια. Ξαναγυρίζει στην Πέργαμο για 3 χρόνια. Επισκέφθηκε την Κύπρο, τη Συρία, την Φοινίκη, την Παλαιστίνη.
ΜΕΛΕΤΗ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ: Σε ηλικία 40 ετών οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες καλούν τον Γαληνό να συμμετάσχει ως ιατρός σε εκστρατείες τους κατά γερμανικών φυλών. Μένει μεγάλο διάστημα στη Ρώμη. Ως χειρουργός των μονομάχων για 4 χρόνια, αποκόμισε πλούσια εμπειρία σε χειρουργικές γνώσεις και δεξιότητες. Στην «Ιερά Οδό» της Ρώμης ίδρυσε φαρμακείο στο οποίο ο ίδιος παρασκεύαζε τα φάρμακα. 65 ετών επιστρέφει στην πατρίδα του. Επισκέφθηκε την Λήμνο για να αγοράσει ένα θεραπευτικό φάρμακο την «Λημνία Γη» (το πρώτο τυποποιημένο φάρμακο από: πυριτικό άργιλο, οξείδιο του αργίλου και υψηλά ποσοστά οξειδίου του σιδήρου). Θεωρείται δικαίως πατέρας της φαρμακευτικής, διότι παρασκεύαζε μόνος του, δοκιμάζοντας συνθέσεις και μίξεις φαρμάκων. Τα πολυσύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματά του, είναι γνωστά ως «Γαληνικά» και η αντίστοιχη φαρμακοτεχνία ως «Γαληνική Φαρμακευτική».
ΟΙ ΙΑΤΡΙΚΟΙ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ: Πραγματοποιώντας νεκροψίες σε ζώα ανακάλυψε ότι οι φλέβες και οι αρτηρίες μεταφέρουν αίμα κι όχι αέρα ή αέρα με αίμα, όπως πίστευαν μέχρι τότε. Κάνει διάκριση μεταξύ φλεβικού και αρτηριακού αίματος Έδινε έμφαση στην φλεβοτομή ως καθολική θεραπευτική μέθοδο. Eπινόησε την πρακτική της ψηλάφησης του σφιγμού του ασθενούς, η οποία χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της οδοντιατρικής επιστήμης, καθώς είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται ότι ο άνθρωπος έχει 32 δόντια, χωρίζοντας τα σε: «Τομείς» (τέμνω, κόβω – κοπτήρες) – «Κυνόδοντες» – «Γομφίους» (για μάσημα τροφής). Βρήκε τη νεύρωση των δοντιών, καθώς και μια μέθοδο για εισαγωγή φαρμάκου στο δόντι που πονάει. Γνώριζε και την «άδηλη αναπνοή» (η αναπνοή από τους πόρους του δέρματος).
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ: Σπουδαία ήταν η συμβολή του στην ανατομία, καθώς αιώνες πριν τον Δαρβίνο ανακάλυψε την ομοιότητα μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου (θεμελιωτής τής Συγκριτικής Ανατομίας). Ακόμα και επεμβάσεις στα μάτια υλοποιούσε, θεραπεύοντας τον καταρράκτη, ασθένεια που σταδιακά οδηγούσε στην τύφλωση. Υποστήριζε 4 χαρακτηριστικούς ανθρώπινους τύπους (που αντιστοιχούν στους 4 χυμούς του Ιπποκράτη): α) Στο αίμα, ο αιματώδης τύπος (έχει το χρώμα του κόκκινου, αιμάτινος). β) Στο φλέγμα, ο φλεγματικός τύπος (ψύχραιμος, με ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση, απαθής και ασυγκίνητος). γ) Στην κίτρινη χολή, ο χολερικός τύπος (άνθρωπος ιδιαίτερα απεχθής και δυσάρεστος, ευέξαπτος και φερόμενος βίαια χωρίς λόγο). δ) Στη μαύρη χολή, ο μελαγχολικός τύπος (είναι θλιβερός, θλιμμένος, λυπημένος, στεναχωρημένος, χωρίς ευθυμία, χαρά και αισιοδοξία. Κατά την άποψη του Γαληνού, αυτός ο τύπος προδιαθέτει στην ανάπτυξη καρκίνου).
Η ΜΑΚΡΑΙΩΝΗ ΙΣΧΥΣ ΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΩΝ: Το βιολογικό του δόγμα, ο «Γαληνισμός», επικράτησε στην ευρωπαϊκή ιατρική επί 14 αιώνες. Όποια παρατήρηση ερχόταν σε αντίθεση με τη διδασκαλία του, δεν γινόταν δεκτή. Με τον θάνατο του Γαληνού σβήνει μία περίοδος της ιατρικής που στηριζόταν στον ορθολογισμό, την παρατήρηση, την ανατομική μελέτη την πρόληψη. Ακολουθούν για τη Δύση οι σκοτεινοί αιώνες της δεισιδαιμονίας, της δίωξης και θανάτωσης στην πυρά των φωτεινών πνευμάτων.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ: «Παχεία γαστήρ, ου τίκτει νόον», μας τονίζει ο Γαληνός. Η χοντρή κοιλιά δεν γεννά λεπτές ιδέες… «Η εργασία – απασχόληση είναι ο γιατρός της φύσης και θεμελιώδης, απαραίτητη για την ανθρώπινη ευτυχία»… Θεωρούσε την ιατρική «τέχνη άκρως δυσχερή», που απαιτεί αγχίνοια, οξεία αντίληψη και ευστροφία, μνήμη και φιλοπονία. Σε μια εποχή που τα πρότυπα απουσιάζουν ή δεν έχουν ουσία, είναι καλό να θυμόμαστε ποιοι ήμασταν και τι κατορθώναμε κάποτε. Ίσως έτσι βρούμε ευκολότερα το πού πρέπει να πάμε…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
