Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1950… Η Ελλάδα προσπαθεί ακόμα να γιατρέψει τις πληγές που είχε αφήσει πίσω του τόσο ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όσο και ο αιματηρός εμφύλιος που ακολούθησε. Πολλοί Έλληνες εγκαταλείπουν την επαρχία με προορισμό την Αθήνα και άλλοι προτιμούν ακόμη πιο μακρινούς τόπους στην αναζήτησή τους για ένα καλύτερο αύριο.
Μέχρι περίπου εκείνη την εποχή ο πιο διαδεδομένος προορισμός για τους Έλληνες μετανάστες ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου ήδη είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη βάση ομογενών, κυρίως στη Νέα Υόρκη αλλά και σε άλλες μεγαλουπόλεις.
Ωστόσο από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και τις κοσμογονικές αλλαγές που έφερε, υπήρξαν και άλλες χώρες διατεθειμένες να δεχτούν μετανάστες. Τότε γιγαντώθηκε το μεταναστατευτικό κύμα προς κράτη όπως η Γερμανία (κυρίως) ή το Βέλγιο που χρειάζονταν εργατικά χέρια και δειλά-δειλά προέκυψε ακόμη μία υποσχόμενη «Γη της Επαγγελίας».
Στην μακρινή Αυστραλία
Φυσικά ο λόγος γίνεται για την Αυστραλία. Τον πιο μακρινό από όλους αυτούς τους προορισμούς που πλέον είχε ανοίξει τις διαδικασίες, έτοιμη να δεχτεί στο έδαφός της κόσμο.
Όπως είναι λογικό, οι περισσότεροι από αυτούς που έφταναν εκεί προέρχονταν από χώρες της Ευρώπης, η οποία είχε υποστεί και τις μεγαλύτερες καταστροφές από τον πόλεμο, με την Ελλάδα να μην διαφέρει.
Οι ανάγκες για αυτό το πολύ μακρινό και πολυήμερο ταξίδι καλύπτονταν αρχικά και για αρκετά χρόνια από τις Ελληνικές Μεσογειακές Γραμμές. Παρά το όνομά της, η εταιρεία δεν περιοριζόταν σε δραστηριότητες εντός της Μεσογείου, αλλά είχε διαθέσει και δύο πλοία για τις μετακινήσεις από και προς την Αυστραλία.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 τα «Κυρήνεια» και «Τασμανία» πραγματοποιούσαν το ταξίδι ικανοποιώντας τη ζήτηση. Όταν λοιπόν, για διάφορους λόγους αυτά τα δύο καράβια αποσύρθηκαν, η εταιρεία έπαυσε τα δρομολόγια και δημιουργήθηκε έτσι ένα τεράστιο κενό. Οπότε με εξαίρεση ένα και μοναδικό δρομολόγιο που πραγματοποίησε το υπερωκεάνιο «Βασίλισσα Φρειδερίκη» το 1958, η συγκεκριμένη γραμμή έμεινε «ορφανή».
Η εμφάνιση του «Πατρίς»
Τότε ήταν που αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί στη συγκεκριμένη αγορά ο ναυτιλιακός Οίκος Χανδρή. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί μια τεράστια επένδυση καθώς δεν υπήρχε πλοίο το οποίο να καλύπτει τις προδιαγραφές για τόσο δύσκολα και απαιτητικά ταξίδια.
Ο Οίκος Χανδρή αγόρασε, λοιπόν, το τα τέλη του 1959 το «Bloemfontein Castle», ένα σχετικά νέο καράβι καθώς η ναυπήγησή του είχε ολοκληρωθεί το 1950. Φυσικά, πέρα από το αρχικό κόστος απόκτησής του, χρειάστηκε να δαπανηθούν επιπλέον χρήματα ώστε να γίνουν όλες οι απαραίτητες αλλαγές στο σκαρί και στο εσωτερικό του.
Το πλοίο μετονομάστηκε σε «Πατρίς» και όταν ολοκληρώθηκαν όλες οι μετασκευές ήταν ένα θηρίο που είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει περίπου 1.800 επιβάτες. Το πλήρωμα που χρειαζόταν για να λειτουργήσει ήταν άνω των 250 ατόμων, ενώ ταξίδευε με ταχύτητα 18 κόμβων. Επιπλέον είχαν γίνει και εργασίες προκειμένου να είναι σε θέση να μεταφέρει εκτός από ανθρώπους και εμπορεύματα, μέχρι και ξηρά ή κατεψυγμένα φορτία.
Έγινε μεγάλη προσπάθεια ώστε μέσα στο πλοίο να μπορούν να καλύπτονται αρκετές από τις ανάγκες του κόσμου που θα ταξίδευε, καθώς μιλάμε για ταξίδια που κρατούσαν εβδομάδες. Έτσι το «Πατρίς» ήταν εφοδιασμένο ακόμη και με δύο κινηματογράφους αλλά και ορχήστρα, ενώ κατά τη διάρκεια των ταξιδιών διοργανώνονταν ακόμη και ελληνικά γλέντια!
«Η Ευρώπη αρχίζει από την Ελλάδα…»
Με κεντρικό μοτό το «Η Ευρώπη αρχίζει από την Ελλάδα, επισκεφθείτε την» εγκαινιάστηκε και η διαφημιστική καμπάνια για τη νέα γραμμή. Και αυτό διότι οι άνθρωποι του Οίκου Χανδρή δεν περίμεναν μόνο κόσμο που θα έκανε το δρομολόγιο Ελλάδα-Αυστραλία, αλλά προσδοκούσαν σε πελατεία που θα ήθελε να ακολουθήσει την αντίθετη διαδρομή.
Πράγμα λογικό αφού θα ήταν πλήρως ασύμφορο οικονομικά το πλοίο να επιστρέφει άδειο από την άλλη άκρη του κόσμου…
Το παρθενικό ταξίδι του έλαβε χώρα στις 14 Δεκεμβρίου 1959, με περισσότερους από 1000 επιβάτες οι πιο πολλοί εκ των οποίων έμειναν για 23 ημέρες πάνω σε αυτό, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδρομή των περίπου 9.500 ναυτικών μιλίων.
Έπιασε λιμάνι στο Φρίμαντλ στις 2 Ιανουαρίου 1960, με τους επιβάτες να κάνουν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά εν πλω! Τέσσερις ημέρες αργότερα βρέθηκε στην Μελβούρνη, όπου σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, υπήρχε ο κύριος όγκος των Ελλήνων μεταναστών που το υποδέχθηκαν με δάκρυα στα μάτια… Ένα σκηνικό που επαναλήφθηκε και στις 9 Ιανουαρίου στο Σίδνεϊ.
Στις 14 του ίδιου μήνα ξεκίνησε και το ταξίδι της επιστροφής στον Πειραιά από την Μελβούρνη, με ενδιάμεσες στάσεις στο Άντεν, το Σουέζ και το Πορτ Σάιντ. Το πλοίο έμεινε στην ιδιοκτησία της εφοπλιστικής οικογένειας Χανδρή μέχρι το 1979, πριν πωληθεί μπουν έτσι τίτλοι τέλους στην πορεία του «Πατρίς», το οποίο έμεινε για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των ομογενών ως ο πιο σημαντικός κρίκος που τους ένωνε με την πατρίδα.
Πηγή: menhouse.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
