Γράφει ο Γιώργος Καούνας
Η αλήθεια είναι πως η προσαρμογή ξανά στην καθημερινότητα της μαρμότας δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά η δύναμη της συνήθειας είναι τόσο ισχυρή, όπου όλη αυτή η προσμονή, μας έβαλε ξανά σ’ ένα νέο τρυπάκι. Κάτι να αναμένουμε. Κάτι, όπου κάθε χρόνο τον ίδιο μήνα, έχουμε κοινό. Τι κάνει νιάου – νιάου στα κεραμίδια ενός οινοποιείου;
Και τώρα; Και τώρα τρύγος! Αναμένουμε. Και ο τρύγος δεν θέλει βιασύνες. Η φύση και το σταφύλι έχουν τα δικά τους ρολόγια. Η νέα χρονιά θα έρθει στα ποτήρια μας στην ώρα της. Ξέρει πότε. Όταν είναι έτοιμη να αποδώσει αυτό που πρέπει. Κι αυτό που πρέπει είναι αυτό που «είναι». Γι’ αυτό όχι βιασύνες. Για εσάς τους ανυπόμονους γίνεται το σχόλιο αυτό και για εμένα. Όλοι θέλουμε να δοκιμάσουμε τις νέες χρονιές. Κατανοητό!
Τι είναι δηλαδή; Είναι γεύσεις, αρώματα και δομή! Μα καλά, αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς. Αυτή είναι η κλασική τριάδα! Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια! Χμμ… και ναι και όχι! Βασικά η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο στο «όχι». Ο «κάθε χρόνος», δεν είναι ο ίδιος χρόνος και επειδή δεν είναι ίδιος, υπάρχει και διαφορετικότητα στα δομικά χαρακτηριστικά του κρασιού. Ή αν θέλετε καλύτερα, υπάρχει μια «σχετική» διαφορετικότητα. Αλλά ότι υπάρχει… υπάρχει! Δεν αλλοιώνεται και η ποικιλία αλλά όταν οι θερμοκρασίες δεν είναι σταθερές από το σύνηθες των εποχών τους πλέον, αυτό μπορούμε να το γευτούμε και στα ποτήρια μας. Αναμενόμενο…
Ο τρύγος σηματοδοτεί το τέλος και την αρχή. Το τέλος τριών εποχών όσον αφορά τον χειμώνα την άνοιξη και το καλοκαίρι. Εποχές όπου τα αμπέλια βρισκόντουσαν στην πλήρη ανάπτυξη τους. Στη φροντίδα και την παρακολούθηση τους. Κι από την άλλη, αντιστοιχεί στη γέννηση της νέα χρονιάς, με το φθινόπωρο να κάνει την επανεκκίνησή του, βάζοντας το λιθαράκι για την επόμενη χρονιά. Μια ανακύκλωση της φύσης και του κρασιού. Σαν να δίνει την οινική σκυτάλη που λέμε.
Δεν είναι καθόλου απλό όλο αυτό. Όλη αυτή η γενική «ανακύκλωση» κινήσεων της φύσης. Μπορεί να φαίνεται, να φαντάζει αλλά δεν είναι! Η προσπάθεια που απαιτείται είναι σημαντική. Χρονοβόρα, αγχωτική και κοστοβόρα. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από ένα νόστιμο ποτήρι κρασί. Πίσω από ένα υπέροχο τοπίο αμπελώνων και πίσω από τα πρόσωπα των οινοπαραγωγών και των συνεργατών τους. Κι αν κάποιος θα μπορούσε να σχολιάσει πως αυτή είναι η δουλειά τους, τότε, θα του απαντούσα πως δεν είναι δουλειά! Είναι συνέπεια, τέχνη και μεράκι. Είναι συναίσθημα βασικά. Γιατί για κάποιους ανθρώπους, η δουλειά δεν τους κουράζει όσο θα τους κούραζε μια αγγαρεία στη δουλειά τους. Καταλαβαίνετε πιστεύω τι εννοώ…
Γι’ αυτό, όταν δοκιμάζουμε μια νέα χρονιά, δοκιμάζουμε τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά που μας προσέφερε το σταφύλι που πέρασε πλέον στον χρόνο. Δοκιμάζουμε την ανθρώπινη προσπάθεια πίσω από την ετικέτα και δοκιμάζουμε τη λεπτομέρεια της εκάστοτε καινοτομίας, με το λιθαράκι που άφησε στην οινική βιβλιοθήκη ο εκάστοτε οινοπαραγωγός.
Λίγο υπομονή ακόμη. Ως τότε… γυαλίζουμε τα ποτήρια μας!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
