Σε ανακοίνωση της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ επισημαίνονται τα εξής:
«Δύο χρόνια συμπληρώνονται από τότε που η Θεσσαλία βυθίστηκε στη λάσπη και στο σκοτάδι μετά το πέρασμα του “Daniel”, αφήνοντας πίσω του νεκρούς, χιλιάδες ξεκληρισμένες οικογένειες, χωριά σβησμένα από τον χάρτη.
Στη Λάρισα, στα χωριά της Καρδίτσας, των Τρικάλων, στη Μαγνησία, από τη Γιάννουλη, το Παλαμά, τα Μεγάλα Καλύβια, ως τον Βλοχό, τη Φαρκαδόνα, τη Φαλάνη και τα χωριά του Πηλίου, ακόμα και σήμερα βλέπουμε τα αποτυπώματα της καταστροφής.
Δύο χρόνια μετά, ο λαός της περιοχής μετράει ακόμη τις πληγές του. Εκατοντάδες ξεσπιτωμένοι – αφού το …υπέρογκο ποσό των 6.000 ευρώ δεν φτάνει ούτε για τα βασικά της αποκατάστασης – ερημωμένα χωριά, εγκαταλελειμμένες καλλιέργειες, παιδικοί σταθμοί κλειστοί, οδικό δίκτυο ρημαγμένο, κατεστραμμένες υποδομές.
Αυτά τα χρόνια στον «τόπο του εγκλήματος» έχουν επιστρέψει πολλές φορές παριστάνοντας τους σωτήρες όσοι ευθύνονται για το έγκλημα σε βάρος του θεσσαλικού λαού. Κυβερνητικά κλιμάκια, περιφερειακή και τοπικές αρχές, επιχειρηματίες και άλλοι παράγοντες έχουν διοργανώσει φιέστες, συνέδρια κεκλεισμένων των θυρών, ξεδιπλώνουν «επιστημονικά» σχέδια (ολλανδικά και άλλα) για την περιβόητη ανασυγκρότηση.
Επιχειρούν πάνω στον βούρκο, στα συντρίμμια, στην πλημμυρισμένη και προσωρινά απαξιωμένη γη να δημιουργήσουν νέα πεδία κερδοφορίας για μεγάλους ομίλους σε βάρος χιλιάδων οικογενειών, που ζούσαν από τη δουλειά τους και προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς καμιά ουσιαστική στήριξη από το κράτος.
Γιατί υπάρχει ο λαός της Θεσσαλίας, που το βιος του πνίγηκε στα λασπόνερα, υπάρχουν και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που κάνουν νέες μπίζνες στα συντρίμμια και η ανασυγκρότηση της περιοχής προχωράει με κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας τους.
Σε αυτό το πλαίσιο «τρέχουν», όπως τα νερά που μας έπνιξαν τα αντιδραστικά σχέδια περαιτέρω εμπορευματοποίησης του νερού, σπρώχνοντας σχέδια για αλλαγές στη χρήση γης και στην αγροτική καλλιέργεια, με στόχο τη συγκέντρωση της γης σε λιγότερα χέρια, τη στήριξη νέων κερδοφόρων επενδύσεων των ομίλων.
Αυτό αποτυπώνεται στο κυβερνητικό σχέδιο «Θεσσαλία 2030», από το σύνολο των 4,5 δισ. ευρώ προβλέπονταν μόλις 90 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων, δηλαδή το 2% της χρηματοδότησης, όπως αντίστοιχα και στο τεχνικό πρόγραμμα της Περιφερειακής Αρχής! Τα περισσότερα έργα, δε, είναι ακόμη σε εξέλιξη και βαδίζουν με ρυθμούς «χελώνας».
Την ίδια στιγμή, δίνονται πακτωλός κρατικών επιδοτήσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους για πράσινες επενδύσεις, στην πολεμική προετοιμασία και εμπλοκή της χώρας στους Νατοϊκούς σχεδιασμούς. με ποσό που αγγίζει τα 30δις.
Πίσω απ’ τη σκιαμαχία των κομμάτων του συστήματος σχετικά με το πόσο ευθύνεται το καθένα για τις τεράστιες ελλείψεις κρατικών υποδομών, κρύβεται η στρατηγική τους συμφωνία:
- Στις κατευθύνσεις της «πράσινης μετάβασης» που δεν προκρίνουν τα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα.
- Στις κατευθύνσεις της νέας ΚΑΠ για τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής απ’ τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
- Στην κοινοτική Οδηγία – πλαίσιο για τη διαχείριση του νερού (2000/60) και στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση του.
- Στις κατευθύνσεις για αποσύνδεση των Σχεδίων Διαχείρισης των Λεκανών Απορροής των Ποταμών απ’ τα Σχέδια Διαχείρισης των Κινδύνων Πλημμύρας, που υλοποιήθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
- Στη στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για τη μετατροπή της Θεσσαλίας σε διαμετακομιστικό κέντρο εμπορευμάτων αλλά και σε αμερικανοΝΑΤΟικό προγεφύρωμα.
Αυτή η πορεία στρατηγικών προτεραιοτήτων οδήγησε να μην υπάρχει ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική, όπως και αντιπυρική, αντισεισμική προστασία σε καμία περιοχή της χώρας. Αυτή η πορεία στρατηγικής σύγκλισης και εναρμονισμένης πολιτικής διαδοχής έπνιξε τη Θεσσαλία και θα την ξαναπνίξει.
Τις συνέπειες της ίδιας εγκληματικής πολιτικής έζησε πρόσφατα στο πετσί του ο πυρόπληκτος λαός στην Αχαΐα, παλιότερα στη Μάνδρα, στο Μάτι, στην Εύβοια, στον Εβρο, αλλά και στη Βαλένθια της Ισπανίας, στο Τέξας των ΗΠΑ με εκατοντάδες νεκρούς από τις μεγάλες πλημμύρες κ.ο.κ.
Σημαδεύουμε τον πραγματικό ένοχο και αντίπαλο που μας έπνιξε
Την εγκληματική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που λογαριάζει με όρους κόστους – οφέλους την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού. Για αυτό η υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων δεν αποτελεί προτεραιότητα για το αστικό κράτος και την ΕΕ.
Το αστικό κράτος, που είναι εχθρικό στον λαό και επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον ίδιο και το βιος του, το περιβάλλον και είναι ικανότατο, να καταστέλλει και να διώκει όποιον αγωνίζεται, στο να υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και να δημιουργεί ευκαιρίες για το κεφάλαιο μέσα από τις λάσπες που πνίγουν τις λαϊκές ανάγκες.
Απέναντι στις ανοχύρωτες πόλεις, στο εχθρικό δικό τους κράτος, της κυβέρνησης, της περιφερειακής αρχής, ο μόνος αξιόπιστος αντίπαλος υπήρξε και είναι η μαχητική οργάνωση του λαού.
Ο λαός που σώζει το λαό στο δρόμο της ανατροπής, αυτό είναι που τελικά φοβίζει, αυτό είναι που προσπαθούν να αναχαιτίσουν.
2 χρόνια τώρα, ακούραστα, αταλάντευτα ο λαός της περιοχής μας με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή του αγώνα σήκωσε το ανάστημα του . Για να μην συγκαλυφθούν όλα τα κρατικά εγκλήματα, όπως του Daniel αλλά και των Τεμπών. Με τις μεγαλειώδης κινητοποιήσεις και απεργίες, τα αγροτικά μπλόκα, που έφεραν ξανά και ξανά στο προσκήνιο, με πείσμα το μεγάλο δίλημμα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».
Η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωσης από τα κάτω, των εργατικών σωματείων, των επιτροπών πλημμυροπαθών, των μαζικών φορέων αυτοπασχολουμένων – επαγγελματιών – εμπόρων, των αγροτών και της νεολαίας.
Ο κοινός συντονισμός, η συμπόρευση και συμμαχία όλων αυτών των κοινωνικών δυνάμεων, ήταν και είναι παρακαταθήκη για το σήμερα και το αύριο. Που γεννά την ελπίδα, που σπάει την απογοήτευση και την μοιρολατρία, που μπορεί να κάνει θρύψαλα την λογική πως ένας επόμενος κυβερνητικός μεσσίας θα δώσει την λύση, χωρίς να γίνουν ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομία και της εξουσίας.
Τώρα απαιτείται να δυναμώσει η αμφισβήτηση και η σύγκρουση με την πολιτική αυτή και τα σχέδια επιχειρηματικών ομίλων, κυβέρνησης, Περιφέρειας, Δήμων. Σήμερα, μέσα από την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, την ένταση της εργατικής λαϊκής πάλης, το βάθεμα της αμφισβήτησης απέναντι στο κράτος, τους θεσμούς του, τις διεθνείς συμμαχίες του, το δυνάμωμα του κοινού αγώνα εργατών – αγροτών – αυτοαπασχολουμένων, την διεύρυνση του αγώνα για ευρύτερα δικαιώματα και ανάγκες, την κλιμάκωση της πάλης, τον συντονισμό σε τοπικό, κλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο.
Σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες μιας άλλης, ριζικά διαφορετικής πορείας για τη Θεσσαλία και όλη τη χώρα, προς όφελος του λαού και των σύγχρονων αναγκών του. Υπάρχουν όλα τα αναγκαία μέσα, η γνώση, το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για να υπάρξει οργανωμένο σχέδιο διαχείρισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, για να μπορέσει να ζήσει ο λαός στον τόπο του με αξιοπρεπές εισόδημα, με συνδυασμένη κάλυψη των κοινωνικών του αναγκών.
Να τραβηχτούν νέες δυνάμεις στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, στην αντεπίθεση για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, που «πνίγει» κάθε ανάγκη του λαού».
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
