Νίκος Ράπτης: «Η σχέση των Θεσσαλών με την πολιτική άλλαξε, αλλά όχι αρκετά…»

: “…έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Αθήνα -και στις Βρυξέλλες- έχουν προεξοφλήσει το τέλος των Θεσσαλών αγροτών. Φροντίζουν μόνο αυτό να γίνει πολιτικά όσο το δυνατό πιο ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά…”

Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες από τις καταστροφικές πλημμύρες του Daniel και του Elias που έπληξαν τη Θεσσαλία, αφήνοντας πίσω τους ανυπολόγιστες υλικές ζημιές και ανοιχτές πληγές στον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό έγινε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση-συζήτηση χθες Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2025 στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας.

Δύο χρόνια μετά τις καταστροφικές πλημμύρες Daniel και Elias, o «Κόσμος-Πράσινη Συμφωνία» και η «Κοινωνική Αυτοδιοικητική Παρέμβαση» διοργάνωσαν την εκδήλωση.

Με αφορμή αυτό, συνομιλήσαμε με τον Συμπρόεδρο «Κόσμου-Πράσινης Συμφωνίας» και Περιφερειακό Σύμβουλο Θεσσαλίας, κ. Νίκο Ράπτη.

Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:

Κύριε Ράπτη ποιος είναι ο ρόλος του «Κόσμου – Πράσινης Συμφωνίας» στη Θεσσαλία; Μιλάμε για ένα πολιτικό σχήμα, ένα οικολογικό κίνημα ή κάτι άλλο;

O Κόσμος είναι ένα Πράσινο κόμμα. Συμμετείχαμε στις ευρωεκλογές του 2024 και πήραμε λίγο περισσότερο από 1%, 40-45 χιλιάδες ψήφους. Στόχος μας είναι να είμαστε παρόντες στην εξέλιξη της κοινωνίας και της πατρίδας μας, μέρος της οποίας είναι και η Θεσσαλία. Ζούμε σε δημογραφική, περιβαλλοντική και κλιματική κρίση. Είμαστε έκθετοι στις μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές. Η κοινωνία μας ξεχωρίζει για τις ανισότητες, ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, στις γενιές, στις περιοχές. Νομίζουμε πως το μοντέλο που ακολουθούμε από τη δεκαετία του 1980 έχει στομώσει. Εδώ και πάνω από μια γενιά, μας λένε πως εάν κάνουμε αυτοσκοπό την κερδοφορία των επιχειρήσεων, το όφελος θα επιστρέφει στην κοινωνία.

Μας λένε πως απαγορεύεται να δανειζόμαστε σαν κράτη για να επενδύσουμε στο μέλλον. Μας λένε πως όποιος δεν σκέφτεται έτσι είναι ακραίος, ή ξεπερασμένος. Δυστυχώς όμως, το ζούμε πια στο πετσί μας, αυτός ο τρόπος σκέψης δεν μας οδηγεί στην ειρήνη, στην ευημερία και στην ελευθερία αλλά στον γενικευμένο πόλεμο, στην εκπτώχευση και στην τυραννία. Δείτε την Γάζα, την Ουκρανία, τη στασιμότητα της μεσαίας τάξης παντού στη Δύση, την εξαθλίωση όλο και περισσότερων ανθρώπων γύρω μας. Δείτε τα άλματα που κάνει η επιτήρηση, η εχθροπάθεια και η βία, η προϊούσα ποινικοποίηση των διαφορετικών πολιτικών απόψεων.

Για να αντιμετωπίσουμε τις νέες δύσκολες συνθήκες χρειαζόμαστε πιο ανθεκτικές και βιώσιμες κοινωνίες. Η νέα πρόταση αναγκαστικά θα περνάει από την κατοχύρωση των συλλογικών αγαθών, σαν δημοκρατικό δικαίωμα. Χωρίς στέγαση, ύδρευση, τροφή, ενέργεια, μετακινήσεις, υγεία, ασφάλεια, παιδεία και πολιτισμό, για όλους, δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, ειρήνη ή ευημερία. Εμείς στον Κόσμο παρουσιάσαμε πριν λίγες μέρες στη ΔΕΘ ένα ιεραρχημένο και κοστολογημένο πολιτικό πρόγραμμα, που βασίζεται στους 17 στόχους του ΟΗΕ για τη βιωσιμότητα, που έχει ενώσει πάνω από 180 κράτη. Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε διάλογο, για να αξιοποιήσουμε αυτή τη λογική στα μελλοντικά βήματα της πατρίδας μας.

Ποια είναι η εικόνα που έχετε σήμερα για την πορεία αποκατάστασης των ζημιών στη Θεσσαλία; Τι έχει γίνει και τι παραμένει στα λόγια;

Ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει επανειλημμένα πως οι πλημμύρες του 2023 κόστισαν μεταξύ 3-3.5 δις. Κι όμως, δύο ολόκληρα χρόνια μετά, το κράτος έχει δώσει μόλις το 10% από αυτά. Πρόκειται για περιφρόνηση. Τα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης ήταν εξαιρετικά μόνο για να μας φέρουν αστραπιαία μία εταιρεία που ήλεγξε αμέσως το πλαίσιο μετά την καταστροφή. Αυτοί μας πρότειναν δύο πράγματα: την ιδιωτικοποίηση του νερού και την μετατροπή της Θεσσαλίας σε ένα πελώριο αγρόκτημα, στο οποίο οι αγρότες θα είναι υπάλληλοι, αυτό που παλιά λέγαμε κολίγοι.

Σε συνδυασμό με την αμεριμνησία των κυβερνώντων απέναντι στις ζωονόσους, την ευκολία με την οποία βάζουν την υπογραφή τους σε διεθνείς συμφωνίες τύπου CETA και ΕΕ-Mercosur, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Αθήνα -και στις Βρυξέλλες- έχουν προεξοφλήσει το τέλος των Θεσσαλών αγροτών. Φροντίζουν μόνο αυτό να γίνει πολιτικά όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά.

Πιστεύετε ότι οι πλημμύρες άλλαξαν τη σχέση των πολιτών με την πολιτική και τη λήψη αποφάσεων για το περιβάλλον;

Όταν οι -σωστές- περιβαλλοντικές προδιαγραφές λειτουργούν παράλληλα με ανεξέλεγκτες εισαγωγές προϊόντων από χώρες που δεν τηρούν κανένα οικολογικό η κοινωνικό κανονισμό, οι αγρότες -σωστά- τις βιώνουν σαν μια ακατανόητη αδικία.

Τους σπρώχνουν στην εντατική γεωργία -φάρμακα, λιπάσματα, κλπ – αλλά είναι παγίδα: σε εκείνο το μονοπάτι τους περιμένουν οι μεγάλοι αγροτοβιομηχανικοί όμιλοι, ένα «χωράφι» αξίζει τον κόπο μετά από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.

Η αλήθεια είναι πως η σχέση των Θεσσαλών με την πολιτική άλλαξε αλλά όχι αρκετά. Δεν αρκεί η «απομάγευση» του βουλευτή μας, η απογοήτευση ή ο θυμός. Αν θέλουμε να μπορούν και τα παιδιά μας να οραματίζονται τουλάχιστον ένα μέλλον με ελευθερία, ειρήνη και ευημερία, θα πρέπει σιγά σιγά να προκύψει ένας εναλλακτικός, βιώσιμος πολιτισμός.