Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
«Εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην
Θέλοντας τα γράψω για το ταξίδι απ΄ τον άνθρωπο στο Θεό, διάβασα την περικοπή απ΄ το κατά Ματθαίον ευαγγελιο που αναφέρεται στη θεραπεία των εκ γενετής τυφλών. Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη αρχή από αυτήν του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που παραθέτω τώρα εδώ, για να χαρείς, αγαπητέ αναγνώστη
» Τω καιρώ εκείνω εκπορευομένου του Ιησού από Ιεριχώ, ηκολούθησεν αυτώ όχλος πολύς. Και ιδού, δύο τυφλοί καθήμενοι παρά την οδόν , ακούσαντες ότι Ιησούς παράγει, έκραξαν. Ο δε όχλος επετίμησεν αυτοίς , ίνα σιωπήσωσιν. Οι δε μείζον έκραζον λέγοντες, Ελέησον ημάς, Κύριε Υιός Δαβίδ. Και στας ο Ιησούς εφώνησεν αυτούς και είπε: Τί θέλετε ποιήσω υμίν. Λέγουσιν αυτώ: Κύριε ένα ανοιχθώσιν ημών οι οφθαλμοί. Σπλαχνισθείς δε ο Ιησούς ήψατο των οφθαλμών αυτών και ευθέως ανέβλεψαν αυτών οι οφθαλμοί και ηκολούθησαν αυτώ.»
Είναι άραγε ο άνθρωπος ένας τυφλός που δε βλέπει ποιος είναι ο εαυτός του, ώσπου να ανοίξουν τα πνευματικά του μάτια του και να ανακαλύψει τον εαυτό του στο Χριστό; Θα δούμε όλοι κάποτε τον αληθινό εαυτό μας;.
Για να γίνει όμως αυτό, όπως είπε ο Κύριος, πρέπει να έρθει ο καιρός για να πούμε «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Οι παλιοί στα χωριά διατηρούν ακόμα την «νηπτική» παράδοση, που είναι το θάρρος να βλέπεις τη συμφορά και να μην την απωθείς στο ασυνείδητο. Η νηπτική Παράδοση είναι η ζωή της εγρήγορσης. Η Εντολή του Θεού «Γρηγορείτε» αυτό σημαίνει. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε (…) Είναι Εντολή να είμαστε σε αδιάλειπτη επίκληση του Θεού.
Όλα μπορούν να μας τα πάρουν. Ένα μόνο δεν μπορούν, να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού. Τίς ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; ; Θλίψις ή σστενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα. Καθώς γέγραπται ότι ενεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν. ελογίσθηεν ως πρόβατα σφαγής. αλλ’ εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς.
Πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτα αρχαί ούτε δυμάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.» (Ρωμ. Η΄35 -39)
«Τα όρη έφυγαν» λέει η Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη. Τα όρη έφυγαν σημαίνει ότι δεν μπορούμε πια να καταφύγουμε ούτε στα όρη. Όρος είναι ακόμα και ένας άνθρωπος, που έχει αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη. Δεν υπάρχει ούτε ένας.
Όταν έρχονταν οι Γερμανοί ο κόσμος για να σωθεί κατέφυγε στα όρη. Τώρα με τη νέα Κατοχή έφυγαν τα όρη! Πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη. Που θα πάμε τώρα χωρίς το καταφύγιό μας στα βουνά;
Νομίζω ότι η εικόνα των βουνών που έφυγαν, κρύβει και άλλα νοήματα. Π.χ. ότι δεν χρειάζεται να πάμε ούτε στα όρη ούτε πουθενά. Όπου και να πάμε κουβαλάμε μαζί μας και την Κατοχή, γιατί είναι μέσα μας.
Όταν ρωτάμε ποιοί είμαστε δείχνουμε το σώμα μας. Υπάρχει όμως κάτι διαφορετικό απ΄ το σώμα και την ψυχή, το πνεύμα. Πώς μπορώ να ξέρω ότι το πνεύμα μου και οι πνευματικές αισθήσεις μου είναι ξυπνητές και δεν κοιμούνται.
Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως θα είμαστε άγρυπνοι, με τη δέηση. Κι όχι μόνο αυτό. Με τη δέηση θα είμαστε χαρούμενοι. Η πνευματική χαρά είναι πάντα μαζί με τη δικαιοσύνη και την ειρήνη με το Άγιο Πνεύμα. Αυτοί είναι οι καρποί του Πνεύματος του Θεού ειρήνη και δικαιοσύνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω.
Ένα παράδειγμα πνευματικής χαράς είναι όταν υπάρχει κάτι να μας λέει ότι ο Θεός μας ξέρει και μας αγαπάει!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
