Του Αντώνη Ψάλτη
ZYGMUNT BAUMAN «ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΟΝΟΙ: Η ΗΘΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ», εκδ. ΕΡΑΣΜΟΣ 1998
Λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, κατάρρευση που δεν θα γινόταν ο Bauman να την αντιμετωπίσει ούτε με «απολιτίκ» αδιαφορία, αλλά ούτε και με φιλέκδικη και νικηφόρα χαιρεκακία, και συγκεκριμένα το 1994, όντας καθηγητής κοινωνιολογίας στο Λονδίνο, ο Bauman θα εκδώσει το παρουσιαζόμενο στο παρόν άρθρο μικρό δοκίμιο των μόλις 45 σελίδων.
Κάνοντας την εποπτεία της τότε συγχρονίας, που δεν έχει αλλάξει έκτοτε πολύ, παρουσιάζει την κατάρρευση των ηθικών θεμελίων της ανθρώπινης συνύπαρξης μέσα από ένα πλέγμα κοινωνικής απομόνωσης.
«Η κοινωνία δεν υπάρχει», θα μας θυμίσει την περίφημη ρήση της Θάτσερ. Αναλύοντας με συμπυκνωμένο και ευστοχότατο λόγο τις αιτίες αυτές, που τις εστιάζει, κυρίως, στον τρόπο παραγωγής πλούτου και ευμάρειας για τον καθένα ατομικά, θα προχωρήσει στο ερώτημα περί της ανθρώπινης εξέλιξης και ηθικής και κοινωνικής συνύπαρξης.
Στα πλαίσια μιας μόνιμης πια αβεβαιότητας, όπως θα υπογραμμίσει, δεν μας μένει άλλο παρά συνέχεια να ελέγχουμε και να αναλογιζόμαστε με προοπτική στο απώτερο, και όχι κοντινό μέλλον, τις πράξεις μας, κατά πως εννοούσε ο Καντ, όταν μας συνιστούσε να σκεφτόμαστε με τέτοιον τρόπο, ώστε η πράξεις μας να είναι δυνατό να θεωρηθούν παγκόσμιοι νόμοι.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
