Άνοιξε τις πύλες του, το 51o Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» και στη Λάρισα. Η κοίτη του Πηνειού, μετά από την εθελοντική δουλειά των μελών και φίλων της ΚΝΕ και του ΚΚΕ είναι έτοιμη προκειμένου να υποδεχτεί τους χιλιάδες επισκέπτες των διήμερων εκδηλώσεων.
Έντονο είναι το ενδιαφέρον των επισκεπτών για τα στέκια και όλους τους θεματικούς χώρους που λειτουργούν στο χώρο, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει η κεντρική έκθεση με θέμα «Με το ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής βάζουμε τέλος στον κόσμο των πολέμων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας – για τον Σοσιαλισμό!» αλλά και η έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής» που φιλοξενεί δεκάδες νέους και παλιότερους τίτλους.
Ανοίγοντας τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ο Κώστας Κουρελάς, μέλος του ΚΣ και Γραμματέας της ΤΟ Λάρισας της ΚΝΕ τόνισε μεταξύ άλλων: «Σας καλωσορίζουμε στο μοναδικό φεστιβάλ που όχι μόνο αντέχει εδώ και πλέον μισό αιώνα αλλά χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται, αναβαθμίζεται- σε περιεχόμενο και μορφή- και αυτό γιατί αντέχει και δυναμώνει η πιο νέα, ριζοσπαστική και επαναστατική ιδέα που γέννησε η ανθρωπότητα, της πάλης των εργαζομένων για την κατάργηση του παλιού, δηλαδή του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του Σοσιαλισμού».
Το χειροκρότημα όλων απέσπασε το συγκρότημα της ΚΝΕ με το μουσικό αφιέρωμα «Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει» που «άνοιξε» το πρόγραμμα της Κεντρικής σκηνής παρουσιάζοντας σπουδαία τραγούδια και στίχους που συνδέθηκαν με τους αγώνες του λαού. Την ίδια ώρα στην Νεανική Σκηνή του Φεστιβάλ παρουσιάστηκε το δρώμενο από την θεατρική ομάδα της ΚΝΕ με τίτλο «Βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς» βασισμένο στο γνωστό κομμάτι «Ηλεκτρικός Θησέας» που μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλο, στέλνοντας ξεχωριστό αντιπολεμικό μήνυμα.
Ενώ «Ο Καραγκιόζης και το μαγεμένο δέντρο» από το Θέατρο Σκιών του Νίκου Γκουντούρα σκόρπισε γέλιο και παιδικά χαμόγελα στο χώρο των φίλων του Κόκκινου Αερόστατου.
Στο πλαίσιο των σημερινών εκδηλώσεων ξεχώρισε η συζήτηση στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ με θέμα «Η στάση του ΚΚΕ, κόντρα στο ρεύμα εφόδιο για τον αγώνα στο δρόμο της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης και των πολέμων», όπου μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία βρίσκεται ήδη στον χώρο του Φεστιβάλ.
Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής της η κα Παπαρήγα επισήμανε:
«Η πιο βασική προσφορά στον εργατικό λαϊκό αγώνα είναι η άρνηση του ΚΚΕ να συμμετέχει ή να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού.
Αυτό το αποδείξαμε την περίοδο 2012 με την άρνηση στήριξης σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το 2015 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προκήρυξε ένα δημοψήφισμα με πλαστό ερώτημα για το επερχόμενο μνημόνιο και ενώ ήδη είχε διαπραγματευθεί ένα σχέδιο μνημονίου που ήταν μέσα στο πλαίσιο και στην λογική της Κομισιόν.
Δεν γίναμε συνυπεύθυνοι για την ψήφιση του τρίτου και χειρότερου μνημονίου, τη διατήρηση των δύο πρώτων μνημονίων που είχαν υιοθετήσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ισχύουν μέχρι σήμερα.
Το 2012 δεν ήταν ούτε 1981 ούτε 1989. Το Κόμμα μας μελέτησε ολόκληρη την πείρα του 20ού αιώνα όταν κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη και εκτός αυτής, και μάλιστα ΚΚ με μεγάλη δύναμη σε ψήφους , με ισχυρές θέσεις στη τοπική διοίκηση και στο όργανα του κινήματος, όχι μόνο δεν δικαίωσαν την συμμετοχή τους αλλά έπαιξαν αρνητικό ρόλο στην διάβρωση και αδυνάτισμα της ταξικής πάλης. Είχαμε και την δική μας πείρα από την συμμετοχή στην κατοχή, σε κυβέρνηση «εθνική ενότητας», αλλά και από τις επιλογές μας για κυβερνήσεις προοδευτικές αριστερές κλπ στο έδαφος του καπιταλισμού κλπ.
Δεν ήταν ένα πολιτικό λάθος εκτίμησης των ΚΚ σε μια συγκεκριμένη στιγμή, ήταν αποτέλεσμα μιας βαθύτατα θεωρητικής παρέκκλισης ότι στο καπιταλισμό που είχε περάσει στο ανώτατο του στάδιο, το μονοπωλιακό ή ιμπεριαλιστικό όπως επίσης αποκαλείται, υπάρχει μεταβατική πολιτική εξουσία ανάμεσα σ΄αυτόν και το σοσιαλισμό, θέση βεβαίως που και εμείς είχαμε υιοθετήσει μια σημαντική περίοδο Αυτή η αναθεωρητική παρέκκλιση εξελίχθηκε σε βασικό θεωρητικό λάθος που οδήγησε ΚΚ να υπηρετούν τον καπιταλισμό όταν αυτός είχε ζωτική ανάγκη να εξασφαλίσει τη μέγιστη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και τη χειραγώγηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με την βοήθεια ενός αλλοτριωμένου κόμματος της εργατικής τάξης.
Αρκετοί ισχυρίζονται ότι η συμμετοχή του ΚΚ σε μια κυβέρνηση θα λειτουργούσε ως παράγοντας πίεσης κατά των συμβιβασμών και των υπαναχωρήσεων. Από μόνη της αυτή η άποψη βάζει σε δεύτερη μοίρα, στο περιθώριο τον λαϊκό παράγοντα, παραπέμπει σε αλλαγές από τα πάνω, μέσα από κομματικές και πολιτικές διαβουλεύσεις , το αστικό κοινοβούλιο να διαδραματίζει τον κύριο ρόλο για το λαό και τις εξελίξεις. Στην πραγματικότητα αυτές οι απόψεις κρύβουν ή κάνουν πως αγνοούν ότι η πολιτική εξουσία στο καπιταλισμό και η διακυβέρνηση καθορίζεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η μόνη πίεση που μπορεί να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητά της σε ένα ή άλλο ζήτημα είναι η πίεση της ταξικής πάλης, αυτή είναι η κινητήρια δύναμη των εξελίξεων.
Δεν αισθανόμαστε αμηχανία απέναντι σ΄αυτους που μας θυμίζουν την ανακοπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και το πισωγύρισμα. Σήμερα ξέρουμε τι λάθη έγιναν και γιατί.
Αρχικά ναι, νοιώσαμε ανέτοιμοι και αιφνιδιασμένοι να εξηγήσουμε τι συνέβη. Σήμερα, χωρίς ακόμα να έχουμε μελετήσει τα πάντα μέχρι κεραίας, έχουμε εφοδιασθεί με τα διδάγματα τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά, εφόδιο για όλο το λαό όσο αφορά την πάλη για τη νίκη του σοσιαλισμού.
Ας σκεφτούν οι άνθρωποι που έχουν αγωνιστεί , που αγωνίζονται και σήμερα, ας σκεφτούν οι προοδευτικοί, οι αριστεροί, όλοι όσοι αισθάνονται δυσφορία μέχρι αντίθεση απέναντι στον καπιταλισμό, αυτοπροσδιορίζονται αντικαπιταλιστές που ψάχνουν εναλλακτική λύση, ας σκεφτούν σήμερα τους μύθους που συνόδευαν τον καπιταλισμό και πόσο αυτοί τελικά επιβεβαιώθηκαν ιδιαιτέρα μετά την παγκόσμια επικράτηση του την τελευταία 10ετία του 20ού αιώνα. Η προσωρινή υποχώρηση του σοσιαλισμού έφερε στην επιφάνεια την πιο γυμνή αφτιασίδωτη αλήθεια για τον καπιταλισμό. Ό,τι είχε να προσφέρει το πρόσφερε, συγκρινόμενο με το φεουδαρχικό που ανέτρεψε και διαδέχθηκε. Αυτό το σύστημα σαπίζει, γίνεται αντιδραστικότερο, δεν μπορεί να κάνει τους ελιγμούς και τις παραχωρήσεις που έκανε κάποτε ώστε να εμποδίσει την ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών μαζών. Τελευταία απόδειξη τα μέτρα που εξάγγειλε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ κοροϊδεύοντας καθώς αυτά δεν αντιστοιχούν ούτε 1ευρώ την μέρα, για τις λαϊκές οικογένειες. Ο καπιταλισμός δεν θα πεθάνει μόνος του, δεν θα κάνει αυτοκτονικές υποχωρήσεις, θα ανατραπεί με τα χέρια και το μυαλό των μαζών.
Το ζήτημα σε κάθε χώρα, σε κάθε καπιταλιστικό κράτος να διαμορφωθεί διακριτά ένα όσο γίνεται μαζικό ισχυροποιούμενο αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό κίνημα της εργατικής τάξης με την συνοδοιπορία των κοινωνικών της συμμάχων, ένα πιο ισχυρό μαζικό ΚΚ και Κομμουνιστική Νεολαία. Ικανό να χαράζει δρόμους σε κάθε φάση είτε σε περίοδο απότομης ανάπτυξης της ταξικής πάλη,, είτε προσωρινής στασιμότητας και πισωδρόμησες.
Τα αστικά κόμματα, θέλουν το λαό ψηφοφόρο και χειροκροτητή κάθε 4 χρόνια, εμείς βλέπουμε το λαό, τους λαούς πρωταγωνιστές.
Αυτό είναι το μήνυμα μας στο λαό και ιδιαίτερα σε εκείνους και εκείνες που παίρνουν μέρος στον αγώνα , που προβληματίζονται και καταλαβαίνουν ότι η απογοήτευση, η αγανάκτηση οδηγούν στο αδιέξοδο της αδρανείας. Εμείς πιστεύουμε στη λαϊκή δύναμη και πρωτοβουλία, στο επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης. Αξίζει σήμερα ο ίδιος ο λαός να πιστέψει στη δύναμη της αντεπίθεσης και της ανατροπής , κανένας άλλος δρόμος ή μέσο δεν θα του απαλλάξει από τα δεινά που ζει. Υπάρχει η εργατική τάξη, ο λαός, συσπείρωση και κοινή δράση με τους κομμουνιστές, τις κομμουνίστριες, καμιά εμπιστοσύνη στους «Μεσσίες».
Πηγή: 902.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
