“Ελευθεροτυπία”: η «καλή πίστη» που δεν ήταν αρκετή

Του Δημήτρη Γ. Κουμπιά

Στην προηγούμενη, δεύτερη, ανάρτηση για την έκδοση της “Ελευθεροτυπίας” πριν από 50 χρόνια, σημείωνα ότι δημιουργείται ένα κενό στην αφήγηση, με την αναφορά «στη μετά Φιλιππόπουλο εποχή», το οποίο θα γεφυρωθεί σε επόμενες αναρτήσεις. Γυρίζω λοιπόν στις «μέρες κρασιού και λουλουδιών», παραμονές και πρώτες μέρες της έκδοσης, στο καλοκαίρι του 1975, τότε που όλα μας φαίνονταν ρόδινα…
Πρώτο μέλημα η κατάρτιση Κανονισμού Λειτουργίας, του Καταστατικού με το οποίο θα λειτουργούσε η «εφημερίδα των συντακτών». Ετοιμάστηκε, εγκρίθηκε παμψηφεί από τη Συντακτική Επιτροπή και ολόκληρος, 11 φωτογραφισμένες σελίδες, δημοσιεύεται στο τέλος της σημερινής ανάρτησης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το Άρθρο 3 – πιο πάνω εικόνα, που αναφέρεται στον τίτλο της εφημερίδας.

Φυσικά τίποτα από αυτά δεν τηρήθηκε. Το «σε περίπτωση διακοπής της εκδόσεως της εφημερίδας λόγω ανωτέρας βίας, ο τίτλος επιστρέφεται μετά ένα έτος από την διακοπή στον εκχωρήσαντα ιδιοκτήτη του Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο», αποτέλεσε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης, μετά τη διακοπή της έκδοσης με τους κληρονόμους του Φιλιππόπουλου· ατελέσφορες γι’ αυτούς. Τώρα, ύστερα από πλειστηριασμό, ανήκει στον Ευάγγελο Μαρινάκη.
Για τον ίδιο τον Αλ. Φιλιππόπουλο, το Άρθρο 4 προέβλεπε:

Μερικούς μήνες μετά, την Άνοιξη του 1976, ο Φιλιππόπουλος απόλύθηκε. Ερήμην της Συντακτικής Επιτροπής και πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την απόλυσή του από την “Απόγευματινή”· απόλυση που λειτούργησε σαν  καταλύτης για την έκδοση της “Ελευθεροτυπίας”.

Ο Ατυπος Κώδικας Συμπεριφοράς και η καλή πίστη
Σαν προοίμιο του Κανονισμου Λειτουργίας, είχαμε – ως Συντακτική Επιτροπή – εγκρίνει το ακόλουθο Εισηγητικό Σημείωμα, το οποίο κατέληγε ότι για να επιτευχθούν οι στόχοι θα χρειασθούν ρεαλισμός και καλή πίστη. Μέχρι σήμερα, ομολογητέον, ότι Μόνο καλή πίστη διαθέτουμε. Στη συνέχεια, υιοθετήθηκε κι αυτό από το σύνολο των συναδέλφων, μαζί με τις «Γενικές Αρχές».

Στο «Διευθυντήριο» μετείχαν οι δυο εκδότες – και μπορούσε «να συνεδριάζει και με τον ένα των εκδοτών με δικαίωμα δυο ψήφων» -,  ο διευθυντής της εφημερίδας, ο  αρχισυντάκτης και τρία μέλη της Συντακτικής Επιτροπής, κατά περίπτωση. Οπωσδήποτε μονός ο αριθμός των συμμετεχόντων.

Το πλήρες κείμενο του Κανονισμού Λειτουργίας

Η αφήγηση της ιστορίας της “Ε” όπως την έζησα μέχρι το 1982, αλλά και έως το τέλος της  – και ενώ επίκειται μια νέα αρχή, με άλλη ιδιοκτησία – θα συνεχιστεί σε επόμενες αναρτήσεις. Μια αληθινή ιστορία, με ουτοπίες και πολλά ψέματα.