Παλιά…
ο δάσκαλος στο σχολείο…
θες από έλλειψη έμπνευσης…
θες επειδή υπήρχαν κάπου κάποια SOS…
που όλοι οι μαθητές…
υποχρεωτικά…
πρέπει να τα περάσουν…
προσάρμοζαν τα θέματα της έκθεσης…
σε χρονική περίοδο και γεγονότα…
ήξερες…
τέλη Οκτωβρίου…
έκθεση για τα οφέλη της αποταμίευσης…
ήξερες…
ότι μετά από σχολική εκδρομή…
έπεφτε έκθεση με αυτό το θέμα…
για καλό βαθμό δε…
έγραφες οπωσδήποτε τη φράση…
«μέσα από το λεωφορείο…
έβλεπα τα δέντρα να περνούν δίπλα μου…
σα μολυβένια στρατιωτάκια…»
αυτά τα μολυβένια στρατιωτάκια…
έχουν καταστρέψει πολλές εκθέσεις…
και τη λογοτεχνία μην πω…
με το που άνοιγαν τα σχολεία…
πρώτη έκθεση…
θα είχε το πρωτότυπο θέμα…
πως περάσατε το καλοκαίρι…
υποχρεωτικά έγραφες…
για τις διακοπές με τους γονείς σου…
τα μπάνια…
τα κεφτεδάκια της γιαγιάς στο τάπερ μετά το μπάνιο…
τα πολλά παγωτά…
το καρπούζι…
έγραφες..
για το πόσο σου έλειψε το σχολείο…
που θα ξαναδείς τους φίλους σου…
αν κολλούσες και τα μολυβένια στρατιωτάκια…
άριστα…
ωστόσο…
έτσι ήταν το ελληνικό καλοκαίρι…
εκείνης της εποχής…
ψάθα…
ομπρέλα στη μασχάλη…
διαφημιστική από την coca cola…
ή Nescafe…
τάπερ κεφτεδάκια και καρπούζι…
το κίτρινο φορητό ψυγείο…
πετσέτα…
μάσκα, αναπνευστήρα…
αν ήταν δύο τα παιδιά…
έσπαζε το σετ…
το ένα έπαιρνε τη μάσκα…
το άλλο τον αναπνευστήρα…
και μπορεί…
ούτε το σχολείο να είχες καμία όρεξη να το ξαναδείς…
ούτε τον Δημητράκη τον ξερόλα…
αλλά όντως…
είχες καιρό να τους δεις…
ο Δημητράκης δεν σε ενημέρωνε που βρίσκεται με καινούριο του story…
αν μπαίνουν εκθέσεις…
πως περάσατε το καλοκαίρι…
ακόμη και σήμερα…
θα είναι κάπως έτσι…
διακοπές δεν κάναμε…
ο μπαμπάς δεν είχε λεφτά για τα εισιτήρια του πλοίου…
ούτε για το κατάλυμα σε νησί…
ο μπαμπάς μαλώνει συνέχεια με τη μαμά…
η μαμά λέει ότι τα λεφτά τελειώνουν πριν τελειώσει ο μήνας…
ο μπαμπάς λέει…
η ακρίβεια είναι μεγάλη…
δουλεύει 13 ώρες και πάλι δεν φτάνουν…
μείναμε φέτος στο σπίτι…
η τηλεόραση δεν έπαιζε παιδικά…
μόνο σπίτια που καίγονταν…
κάποια άλλα τα έριχναν βόμβες…
κάθε φορά που έλεγα…
για τα γεμιστά που σιχαίνομαι…
η μαμά…
εκεί στα μέρη του Χριστού…
μου έδειχνε…
κάτι παιδιά που πεθαίνουν από βόμβες…
και κάποια άλλα γιατί δεν έχουν να φάνε…
όταν τη ρώτησα γιατί…
μου απάντησε…
γιατί έτσι είναι ο κόσμος…
δεν μου έλειψε το σχολείο…
ούτε ο Δημητράκης…
που σε κάθε διάλειμμα με απειλεί…
ότι θα με πλακώσει στο ξύλο…
πάλι δεν έφτασαν τα λεφτά του μπαμπά…
για να βγάλουμε και αυτό το μήνα…
στις ειδήσεις λένε για κάποιον ΟΠΕΚΕΠΕ…
και κάποιους που έβγαλαν πολλά λεφτά…
ρώτησα τον μπαμπά…
γιατί δεν δουλεύει ΟΠΕΚΕΠΕ…
να έχουμε και μείς λεφτά…
μου απάντησε…
έτσι είναι ο κόσμος…
έφαγα λίγα παγωτά…
έκανα λιγότερα μπάνια…
ο μπαμπάς λέει ότι ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει…
τον έχουν πείσει…
ότι μας αξίζει αυτή η μίζερη ζωή…
τι θα πάθουμε αν δεν πάμε διακοπές…
τί θα πάθουμε αν δεν πάμε θέατρο…
απλά…
θα ζήσουν ΑΛΛΟΙ τη δική μας ζωή…
έτσι πέρασα το καλοκαίρι…
δεν ξέρω αν θα πάρω καλό βαθμό…
στην έκθεση που έγραψα…
ανησυχώ…
την τελείωσα…
και δεν μπόρεσα…
αυτά τα γαμημένα μολυβένια στρατιωτάκια…
να τα κολλήσω κάπου…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
