Όπως ο άνδρας χάνει τα μαλλιά του, έτσι χάνει και την ικανότητα να έχει στύση; Όχι απαντούν οι ειδικοί, στηριζόμενοι στις πολλές επιστημονικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί για τη σχέση μεταξύ στυτικής δυσλειτουργίας και ηλικίας.
Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο θα εμφάνιζαν όλοι οι άνδρες στυτική δυσλειτουργία σε μια συγκεκριμένη ηλικιακή περίοδο. Αν και πράγματι οι πιθανότητες αυξάνονται όσο γερνά, οι αιτίες εμφάνισης της δυσλειτουργίας δεν περιορίζονται στην ηλικία αλλά είναι πιο σύνθετες.
Μια πρόσφατη μελέτη εξέτασε τα δεδομένα για τη στυτική δυσλειτουργία και βρήκε τα ακόλουθα ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας σε διάφορες ηλικιακές ομάδες: Στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 24 ετών ήταν 17,9%, στην ομάδα των 25 έως 34 ετών 13,3%, στην ομάδα των 35 έως 44 ετών 12,7%, στην ομάδα των 45 έως 54 ετών 25,3% και στην ομάδα των 55 έως 64 ετών 33,9%. Τα ποσοστά αυτά μεταξύ των μελετών, ωστόσο, διαφέρουν, καθώς οι άνδρες διστάζουν να ενημερώσουν τον γιατρό τους όταν αντιμετωπίζουν στυτική δυσλειτουργία ή άλλα προβλήματα στύσης.
«Η ικανότητα ανάπτυξης και διατήρησης μιας στύσης διέπεται σε μεγάλο βαθμό από τη σεξουαλική διέγερση, μια σύνθετη διαδικασία που περιλαμβάνει τον εγκέφαλο, τις ορμόνες, τα συναισθήματα, τα νεύρα, τους μύες και τα αιμοφόρα αγγεία. Σωματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν αυτή τη διαδικασία και να προκαλέσουν στυτική δυσλειτουργία», εξηγεί ο Χειρουργός Ανδρολόγος Ουρολόγος δρ Αναστάσιος Λιβάνιος.
«Φυσιολογικά, τα νεύρα απελευθερώνουν χημικές ουσίες που αυξάνουν τη ροή του αίματος στο πέος, το οποίο γεμίζει τους δύο θαλάμους του, το σηραγγώδες σώμα, καθιστώντας το πέος σκληρό και ικανό για διεισδυτικό σεξ. Μετά τον οργασμό, οι μύες του πέους χαλαρώνουν, το αίμα υποχωρεί, η στύση μειώνεται το πέος μαλακώνει και το ουρογεννητικό σύστημα επανέρχεται», προσθέτει.
Διάφοροι παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν αυτή τη διαδικασία, οι οποίοι αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου. Ιατρικές παθήσεις όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η αθηροσκλήρωση, τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης, η παχυσαρκία και η άπνοια ύπνου, σε συνδυασμό με τη χρήση φαρμάκων και την έλλειψη σωματικής άσκησης είναι μερικοί από αυτούς που συντελούν στη δημιουργία ενός επικίνδυνου σχήματος συνιστωσών που οδηγούν στη δυσλειτουργία.
Όμως, η ηλικία από μόνη της δεν είναι καθοριστικός παράγοντας της διατάραξης του φυσιολογικού αυτού αγγειακού φαινομένου, αφού στυτική δυσλειτουργία παρουσιάζουν ακόμα και άνδρες 20 ετών.
«Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η περιστασιακή δυσκολία στην επίτευξη στύσης είναι φυσιολογική. Ωστόσο, εάν αυτά τα προβλήματα συμβαίνουν τακτικά ή επιδεινώνονται προοδευτικά, μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη σεξουαλικού προβλήματος. Ένας άνδρας με στυτική δυσλειτουργία μπορεί να είναι σε θέση να επιτύχει στύση, αλλά όχι κάθε φορά που το επιθυμεί, να έχει στύσεις που δεν διαρκούν όσο θα ήθελε, ή να μην μπορεί να επιτύχει στύση.
Παρότι οι παράγοντες κινδύνου δεν διαφοροποιούνται όσο γερνά ο άνδρας, κάθε ηλικία έχει αυξημένους κάποιους από αυτούς.
Στη δεκαετία των 20, τα ψυχολογικά προβλήματα είναι οι πιο συχνοί λόγοι. Το άγχος, το στρες και η κατάθλιψη, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η δυσκολία διαχείρισης του θυμού κυριαρχούν.
Το στρες συνήθως οφείλεται στην ανάγκη τους για αποδοχή από το άλλο φύλο και καλές σεξουαλικές επιδόσεις. Άγχος προκαλεί η επιλογή επαγγελματικής κατεύθυνσης, οι φοιτητικές υποχρεώσεις τους, το χτίσιμο της σταδιοδρομίας τους. Μέχρι να φτάσουν στα 30, καπνίζουν και ξενυχτούν περισσότερο, πίνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ/κάνουν χρήση ουσιών και βλέπουν πολλές ταινίες πορνό, παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητά τους για ικανοποιητική στύση.
Περνώντας τα 30, η επαγγελματική ανέλιξη και η δημιουργία οικογένειας εντείνουν το άγχος τους. Παράλληλα, περιορίζονται οι ώρες άθλησης, τα κιλά αυξάνονται και ο κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων όπως και ορμονικών διαταραχών (π.χ. μείωση τεστοστερόνης) ελλοχεύει. Η κατάχρηση αλκοόλ δεν επηρεάζει μόνο περιστασιακά την ικανότητα στύσης αλλά αρχίζουν να εκδηλώνονται νευρικές παθήσεις που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση της δυσλειτουργίας.
Διανύοντας την 5η και 6η δεκαετία της ζωής, τα καρδιαγγειακά προβλήματα είναι οι κυρίαρχες αιτίες στυτικής δυσλειτουργίας. Είναι κρίσιμη ηλικία για την εμφάνιση και άλλων παθήσεων που επηρεάζουν την ικανότητα στύσης, όπως ο καρκίνος και οι θεραπείες για την αντιμετώπισή του.
Είναι επομένως κατανοητό ότι όσο περισσότερο προσέχουν τον εαυτό τους και την υγεία τους οι άνδρες τόσο πιο απίθανο είναι να εμφανίσουν στυτική δυσλειτουργία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κίνδυνος εξαλείφεται.
Για να προστατεύσουν τις στύσεις τους θα πρέπει:
- Να μην πάψουν ποτέ να ασκούνται, στο μέτρο του εφικτού για την ηλικία τους,
- Να διατηρούν πάντα το βάρος τους στα όρια του φυσιολογικού, για να μειώσουν τον κίνδυνο για μεταβολικό σύνδρομο και καρδιαγγειακά προβλήματα,
- Να προβαίνουν σε διόρθωση των ορμονικών ανισορροπιών του οργανισμού, όπως της τεστοστερόνης και του θυρεοειδούς,
- Να φροντίζουν την ψυχική υγεία τους, για να αποφύγουν τον φαύλο κύκλο στυτικής δυσλειτουργίας-ψυχολογικών προβλημάτων,
- Να μην καπνίζουν, για να προστατεύσουν την υγεία των αιμοφόρων αγγείων τους
- Να μην πίνουν αλκοολούχα ποτά, ώστε να διατηρήσουν μακροπρόθεσμα ακέραιη τη λειτουργία των νεύρων τους.
«Απλές αλλαγές στον τρόπο ζωής θα μπορούσαν να μειώσουν δραστικά τις πιθανότητες στυτικής δυσλειτουργίας και να εξασφαλίσουν καλή σεξουαλική ζωή μέχρι τα βαθιά γεράματα, αφού η πάθηση δεν είναι φυσικό μέρος της γήρανσης – ορισμένοι άνδρες είναι σεξουαλικά ενεργοί μέχρι τα 80 τους χρόνια. Παρόλα αυτά ένα ποσοστό θα την αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή του.
Η θεραπεία δεν είναι πάντοτε η ίδια, αλλά διαφέρει από άτομο σε άτομο. Σε νεότερες ηλικίες είναι πολύ πιθανόν το πρόβλημα να αποκατασταθεί μόνο με την αλλαγή του τρόπου ζωής, ενώ όσο η ηλικία προχωρά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να απαιτηθεί πρόσθετη παρέμβαση.
Στη μάχη κατά της στυτικής δυσλειτουργίας χρήσιμα εργαλεία είναι οι συσκευές αντλίας κενού που δημιουργούν στύση τραβώντας αίμα στο πέος και δαχτυλίδια που τοποθετούνται γύρω από τη βάση του πέους για να κρατήσουν το αίμα μέσα σε αυτό.
Επικρατέστερη θεραπεία είναι η φαρμακευτική αγωγή για τη διέγερση της ροής του αίματος προς το πέος, με συνηθέστερες επιλογές την σιλδεναφίλη, τη αβαναφίλη τη βαρδεναφίλη και την ταδαλαφίλη. Στην περίπτωση αποτυχίας τους η επόμενη επιλογή είναι οι ενδοπεϊκές ενέσεις. Καμία από αυτές, όμως, δεν φέρνουν μόνιμο αποτέλεσμα αλλά δρουν μόνο κατά τη χρήση τους.
Οριστική λύση προσφέρουν τα κρουστικά κύματα, διότι δημιουργούν ένα νέο δίκτυο αγγείων στο πέος αυξάνοντας τη ροή του αίματος προς αυτό, ανώδυνα και με ασφάλεια. Όταν καμία από τις παραπάνω επιλογές δεν αποκαταστήσει τη λειτουργία, τότε συστήνεται η χειρουργική επέμβαση για την εμφύτευση πεϊκής πρόθεσης.
Στις περιπτώσεις που τα αίτια είναι ψυχολογικά, συστήνεται η συμβουλευτική υποστήριξη, ενώ όταν είναι αποτέλεσμα φαρμακευτικής αγωγής για άλλη πάθηση η αλλαγή του φαρμάκου ή η τροποποίηση της δοσολογίας, με την καθοδήγηση του θεράποντα ιατρού.
Όλων των παραπάνω προέχει η εύρεση της αιτίας της στυτικής δυσλειτουργίας και η θεραπεία της, παράλληλα με την αντιμετώπιση του συμπτώματος», καταλήγει ο δρ Λιβάνιος.
Πηγή: newsit.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
