Κτυπάει την πόρτα μας ο Σεπτέμβρης… φθινοπωριάζει σιγά σιγά, κι ας μένει ο Κέλσιος στα υψηλά πατώματα ακόμη. Μεγάλωσαν οι νύχτες, δροσεύει ώρες πολλές, καλά είμαστε.
Επιστρέψαμε οι περισσότεροι, θάρθουν κι οι άλλοι, ξύπνησε η πυρακτωμένη πόλη απ’ τον ληθαργικό της καυσωνικό ύπνο, γεμίζουν οι άδειοι δρόμοι, ανοίγουν παντζούρια και μπαλκονόπορτες, ανάβουν φώτα στις βεράντες, τα κουνούπια κάνουν πάρτυ…
Κι είμαστε πάλι εδώ, ξεκούραστοι όσοι φύγανε, δυο και τρεις φορές κουρασμένοι όσοι μείνανε, αγκαλιαζόμαστε, φιλιόμαστε, ευχόμαστε,-τι κακό με αυτό το κάψιμο στην πυρά του » καλό χειμώνα»…
Τι να πούμε; Καλό κιτρίνισμα των φύλλων; Με τέτοια ανομβρία τα περισσότερα άλλαξαν χρώμα πριν την ώρα τους. Το «καλές βροχές» καλό ακούγεται… Το «καλό αποκαλόκαιρο» νόστιμο είναι, κάπως ποιητικό, αλλά λες «καλό χειμώνα» και νοιώθεις το κρύο νάρχεται, έστω σαν εικόνα, και δροσίζεσαι…
Αγκαλιές νάχουμε κι όλες οι ευχές καλές είναι!
Αφήνουμε λοιπόν ένα καλοκαίρι πίσω μας, ένα δύσκολο καλοκαίρι για πολύ κόσμο, ένα καλοκαίρι που τα μικρά προβλήματα μεγάλωσαν και τα μεγάλα γιγαντώθηκαν. Λίγες οι χαρές, πολλές οι έγνοιες, πολύς ο φόβος για το αύριο, όχι μόνο το δικό σου, το δικό μου, το δικό μας, αλλά το αύριο όλου του Κόσμου που κτυπιέται από λιμούς, σεισμούς, πολέμους, αδιέξοδα, οικονομικούς τριγμούς, ανακατατάξεις, ανασφάλεια, επισφάλεια παντού, κι εδώ στα κοντινά μας, ευλογιά αντί για ευλογία, ξηρασία ανυπολόγιστα επικίνδυνη για την συνέχιση της ιστορίας και της δυναμικής του κάμπου, ακρίβεια και φτώχεια, φτώχεια κι ακρίβεια σε ένα τανγκό που τις φιγούρες του κανείς μας δεν έλεγε ότι θα τις ξανάβλεπε, αλλά όχι μόνο τις βλέπουμε, αλλά και τις χορεύουμε θέμε δε θέμε…
Αλλά έρχεται, ήλθε ο Σεπτέμβρης, ο μήνας με τις εξαγγελίες, τις υποσχέσεις, τις παροχές, τα θα και τα θα της θάλασσας…ο μήνας των παχυλών αγελάδων που καταλήγουν παχιές μύγες…
Φέτος ο σαράντα τα εκατό πού έπεσε στα είκοσι και κάτι, θα αναδιανέμει τον πλούτο που μαζεύτηκε στον κορβανά από τις θυσίες του κοσμάκη. Μεγαλείο!!! Όχι όλο τον πλούτο, όχι. Κάτι ψιλά, ένα πακέτο τσιγάρα την εβδομάδα. ένα γάλα, ένα ψωμί,, ένα απορρυπαντικό το δίμηνο, δυο πάκα μακαρόνια, κι όχι όλα μαζί, ανάλογα τι επιθυμεί ο καθείς. Αν δώσει κι ένα κιλό μοσχάρι το δίμηνο, πάει το κέρδισε το «ΔΕΘαπαίγνιο»….
Πού καταντήσαμε; Πού μας φτάσανε;
Περιμένουμε τη ΔΕΘ για να δούμε ποιος θα τάξει τα περισσότερα, φέτος λέει πρώτος θα μιλήσει ο Αλέξης, έτσι για να κάνει τη διαφορά…και να βάλει(;) και το λιθαράκι για τα καινούργια που έρχονται…οι λοιποί διευθυντές κομμάτων και υδραυλικοί του συστήματος θα μιλήσουν κι αυτοί, όλοι κάτι θα τάξουν κι όλοι εμείς θα περιμένουμε τον χειμώνα που έρχεται μάλλον βαρύς, πολλά βαρύς, για να κάνουμε πάλι best seller τους λογαριασμούς του αερίου, του φωτός, τα κοινόχρηστα, τον ΕΦΚΑ, τα τέλη, τις βενζίνες, την ελεγχόμενη στάθμευση, τα νερά, τα φροντιστήρια, τα ενοίκια των παιδιών που σπουδάζουν, τις κάρτες, τις δόσεις…θέτε κι άλλα;
Γέμισαν τα σπίτια λογαριασμούς, χαρτούρα άλλο πράμα, τι άλλο να διαβάσει ο άνθρωπος άμα θέλει μια ώρα την ημέρα να κοιτάει την κρατική και ιδιωτική υποχρεωτική για ανάγνωση χαρτούρα;
Ένα ακόμη καλοκαίρι τέλειωσε.
Πάμε παρακάτω.
Πάμε με ελπίδα για το καλύτερο κι αγάπη για τις αγάπες μας!
Καλό Χειμώνα!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
