Γράφει ο Γιώργος Καούνας
Η αλήθεια είναι πως οι οινικές συναναστροφές, γεννούν μια συνθήκη οινικών αναζητήσεων, συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων, οι οποίες μπορούν να καρποφορήσουν από τη στιγμή που η κάθε πλευρά, μπορεί να αντιληφθεί τον πυρήνα της οινικής φιλοσοφίας. Έτσι, μ’ ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, οι κουβέντες εξελίσσονται πιο αυθεντικές και ευχάριστες. Σαφώς υπάρχουν και οι παύσεις.
Εκείνες οι παύσεις που δημιουργούν μια αλλαγή κατεύθυνσης και πλεύσης, όσον αφορά τη συγχρονισμένη άποψη του “συμφωνώ”. Σαφώς και δεν μπορούμε να συμφωνούμε με όλα όσα ακούμε. Λογικό! Όμως, με τι κριτήριο εξετάζουμε τη διαφωνία μας; Έχουμε εισχωρήσει τόσο βαθιά σε οινικά ζητήματα που σχετίζονται με την εκάστοτε οινοποίηση και τη φιλοσοφία της εκάστοτε ετικέτας που υποστηρίζουμε; Ή απλά το “μου αρέσει” και το υποστηρίζω, ισοπεδώνει οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με μια από τις παραπάνω απόψεις;
Η πολιτική, οι αποφάσεις, οι αλλαγές ενός οινοπαραγωγού, κρίνονται πάντα εκ του αποτελέσματος. Ο χρόνος είναι ο κριτής και η διαχρονικότητά του στο πρόσωπο των υποστηρικτών του καθώς και ο αντίστοιχος σεβασμός, είναι η επιβράβευσή του. Οι επιλογές μας, οι οινικές τουλάχιστον δεν καθορίζονται πάντοτε γευστικά, όσον αφορά τις πολλαπλές διασταυρώσεις στην οινική αρένα. Είναι δυο διαφορετικές πλευρές αυτά τα δύο. Τα τελικά αποτελέσματα, καθορίζονται και από ποικίλους παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να διευκολύνουν την εκάστοτε ανάγκη πέρα της αρωματικής και γευστικής πολυπλοκότητας και ποιότητας αντιστοίχως.
Οι γεύσεις είναι η κινητήριος δύναμη της αρεσκείας μας. Εάν στοχεύσουμε στο κομμάτι αυτό, τότε όλοι μας καλούμαστε να χωριστούμε σε οινικά στρατόπεδα. Να υπερασπιστούμε τις ποικιλίες και τις ετικέτες που μας αρέσουν, αξιολογώντας με τα δεδομένα του ουρανίσκου μας. Λογικό! Ωστόσο, πότε παραδεχόμαστε τη γνησιότητα του κρασιού και αντιστοίχως πότε αντιλαμβανόμαστε την ανωτερότητα του στο ποτήρι; Μιας άλλης ετικέτας που θα μας εκπλήξει ευχάριστα και όχι αυτής που έχουμε στο μυαλό μας. Μπορούμε να το υποστηρίξουμε καθαρά και να “παραδεχτούμε” χωρίς λόγια και φαμφάρες, αφήνοντας τη γεύση και την επίγευση να κάνει τη δουλειά που γνωρίζει καλύτερα από την οποιαδήποτε άποψη και γνώμη; Μπορούμε να αντιληφθούμε την ποιοτική του αξία και να επιβραβεύσουμε την άριστη δουλειά; Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Αφήνοντας τον ουρανίσκο μας να το παραδεχθεί στη χρονική διάρκεια της επίγευσης. Από μόνος του.
Συζητώντας με λάτρεις του κρασιού, ανθρώπους που είναι κομμάτι της δουλειάς τους (σε οποιοδήποτε κλάδο), νεαρούς λάτρεις και άτομα που εστιάζουν στη γαστρονομική του αξία, συνειδητοποιούμε πως το προϊόν σαν προϊόν χαμαιλεοντίζει, ανάλογα τις απόψεις και τις οινικές εμπειρίες που αντιλαμβάνονται- αντιλαμβανόμαστε, κάθε φορά που δοκιμάζουν- δοκιμάζουμε μια γουλιά από το ποτήρι τους- μας. Λογικό! Το θέμα είναι πως οφείλουμε μια σφαιρική αντίληψη απέναντι στην κουλτούρα του κρασιού σκεπτόμενοι την παραμικρή εκδοχή του. Οι ανοιχτοί ορίζοντες δεν συνάδουν πάντα με την έννοια του ισοπεδωτισμού. Το κρασί έχει ανοδική τάση. Μια τάση η οποία αντανακλά στον καθένα από εμάς ξεχωριστά.
Ας επιβραβεύουμε την προσπάθεια που στηρίζεται στην παραδοσιακή φιλοσοφία του κρασιού, χτίζοντας οινικά σκαλοπάτια σύγχρονα, χωρίς την αλλοίωση της δημιουργίας του. Η γνησιότητα της διαχρονικότητας αλλά και τα οινικά άλματα που βελτιώνουν την οινική δομή του προϊόντος, συνδυάζει ένα αποτέλεσμα άριστο που κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ακόμη και εάν δυσκολεύεται. Για τους δικούς του λόγους…
Οι οινικές κουβέντες μας δίνουν τη δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε τα κενά, να πληροφορούμαστε, να υπερασπιζόμαστε τις απόψεις μας και να γεννούν νέα ερωτήματα. Η οινική φιλοσοφία είναι κομμάτι της γευσιγνωσίας μας.
Ας το συζητήσουμε λοιπόν…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
