Η εφηβική ηλικία φέρνει πολλές προκλήσεις —ανάμεσά τους, και οι πρώτες ερωτικές σχέσεις. Όσο σύντομη ή μακρά κι αν είναι μια τέτοια σχέση, ο χωρισμός μπορεί να προκαλέσει σε ένα έφηβο βαθύ συναισθηματικό κλονισμό.
Το άγχος, η θλίψη, η μοναξιά και η αναπόληση παλιών μηνυμάτων στις 2 τα ξημερώματα συνθέτουν ένα γνώριμο σκηνικό για πολλούς νέους.
Για τους γονείς, η εμπειρία αυτή είναι διπλά δύσκολη: κατανοούν ότι πρόκειται για μέρος της ενηλικίωσης, αλλά η αίσθηση αδυναμίας μπροστά στον πόνο του παιδιού τους είναι επώδυνη. Παρότι δεν μπορούν να αφαιρέσουν τον πόνο, η στάση και η υποστήριξή τους μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο να καταφέρει ο έφηβος να το ξεπεράσει.
Η σημασία της αποδοχής του πένθους
Ακόμα και αν ένας γονέας είχε ενστάσεις για τη σχέση ή είχε προβλέψει το τέλος της, αυτό που προέχει είναι η αποδοχή του συναισθηματικού πένθους του εφήβου. Η κριτική ή η απαξίωση δεν έχουν θέση τη δεδομένη στιγμή.
Αποφύγετε φράσεις όπως:
- «Θα βρεις κάποιον καλύτερο.»
- «Είσαι πολύ μικρός για να στεναχωριέσαι τόσο»
- «Δεν ήταν κάτι σοβαρό»
Προτιμήστε λόγια ενσυναίσθησης:
- «Οι χωρισμοί πονάνε. Λυπάμαι που το περνάς αυτό»
- «Ξέρω ότι νοιαζόσουν πολύ. Αυτό μετράει»
- «Δεν χρειάζεται να μιλήσεις, αλλά είμαι εδώ όποτε νιώσεις έτοιμος»
- Η απλή παρουσία, χωρίς πίεση, αρκεί πολλές φορές για να κάνει έναν έφηβο να νιώσει λιγότερο μόνος.
Ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στον χωρισμό
Σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές, οι σύγχρονοι χωρισμοί δεν έχουν πάντα σαφές τέλος. Οι έφηβοι είναι συνεχώς εκτεθειμένοι στις διαδικτυακές παρουσίες των πρώην συντρόφων τους, γεγονός που δυσχεραίνει την επούλωση.
Αντί για αυστηρές απαγορεύσεις, οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν τη συζήτηση:
- «Νιώθεις καλύτερα ή χειρότερα αφού δεις τις αναρτήσεις τους;»
- «Θα βοηθούσε να τους βάλεις σε σίγαση για λίγες μέρες;»
- «Θες να κάνεις ένα μικρό διάλειμμα από τα social;»
Πρόκειται για πράξεις αυτοφροντίδας, όχι τιμωρίας. Ο έφηβος ενδυναμώνεται όταν έχει επιλογές και δεν αισθάνεται ότι του επιβάλλονται όρια.
Πότε ο πόνος γίνεται ανησυχητικός
Η συναισθηματική δυσφορία μετά από έναν χωρισμό είναι φυσιολογική. Ωστόσο, όταν επιμένει ή επιδεινώνεται, μπορεί να υποδηλώνει βαθύτερα προβλήματα.
Σημάδια που χρήζουν προσοχής:
- Σοβαρές αλλαγές στον ύπνο ή στη διατροφή
- Απόσυρση από φίλους και δραστηριότητες
- Συχνά ξεσπάσματα θυμού ή απογοήτευσης
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Πτώση της σχολικής επίδοσης
Αν παρουσιαστούν, ένας γονέας μπορεί να προτείνει ευγενικά την υποστήριξη ειδικού:
«Έχεις νιώσει άσχημα για καιρό. Ίσως θα σε βοηθούσε να μιλήσεις με κάποιον που δεν είναι από την οικογένεια»
Οι θεραπευτές και οι σχολικοί σύμβουλοι προσφέρουν ένα ασφαλές πλαίσιο όπου ο έφηβος μπορεί να εκφραστεί και να ανακτήσει την ψυχική του ισορροπία.
Η στιγμή της αναστοχαστικής ωρίμανσης
Όταν η ένταση αρχίσει να υποχωρεί, πολλοί έφηβοι ανοίγονται περισσότερο. Αυτή είναι η ευκαιρία για ενίσχυση της συναισθηματικής τους ωρίμανσης.
Χρήσιμες ερωτήσεις:
- «Τι έμαθες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη σχέση;»
- «Τι θα ήθελες να νιώσεις στην επόμενη;»
- «Τι σε βοήθησε να περάσεις τις πιο δύσκολες στιγμές;»
Ο στόχος δεν είναι η ανάλυση της σχέσης, αλλά η καλλιέργεια αυτογνωσίας, οριοθέτησης και συναισθηματικής ανθεκτικότητας.
Το τραύμα ως στοιχείο ανάπτυξης
Η πρώτη ερωτική απογοήτευση δεν είναι απλώς ένα οδυνηρό επεισόδιο. Είναι μια εμπειρία που διαμορφώνει τον χαρακτήρα. Μέσα από τη στήριξη των γονιών —με αποδοχή, παρουσία και ενσυναίσθηση— οι έφηβοι αποκτούν δεξιότητες που θα τους συνοδεύουν σε όλες τις μελλοντικές τους σχέσεις.
Αυτό που έχει σημασία δεν είναι να δώσετε τη «σωστή» συμβουλή. Είναι να μείνετε. Να είστε εκεί όταν κλαίνε. Όταν ξαναγελούν. Όταν αρχίζουν να κάνουν καινούρια σχέδια. Γιατί θα θυμούνται αυτό: ότι δεν τους βιαστήκατε, δεν τους κρίνετε, δεν τους εγκαταλείψατε — ήσασταν απλώς εκεί.
Πηγή: dnews.gr
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
