Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο
Η Λάρισα και το Κηποθέατρο Αλκαζάρ, ετοιμάζονται να υποδεχθούν την «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη, ένα σύμβολο της αντίστασης ενάντια στις κοινωνικές και πολιτικές αδικίες, σήμερα Τετάρτη 23 Ιουλίου, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα. «Η Ανδρομάχη είναι ένα πεδίο μάχης, μια χώρα ολόκληρη, μια ιδεολογία και περισσότερο αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο πολιτισμό που χάνεται, έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην τελευταία κοινωνική βαθμίδα και νιώθει στο πετσί του την αλαζονεία της εξουσίας να την αδικεί και ζητά απεγνωσμένα δικαιοσύνη», τονίζει, μιλώντας στη larissanet, ο πρωταγωνιστής Αργύρης Ξάφης. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, για την επιστροφή του στη Λάρισα, μετά τη συνεργασία με το Θεσσαλικό Θέατρο, υπογραμμίζει ότι «η Λάρισα είναι μια από της πιο αγαπημένες και όμορφες πόλεις στην Ελλάδα. Και έχει την τύχει να έχει αποκτήσει μια θεατρική καλλιέργεια, βαθιά και διαρκή εξαιτίας του Θεσσαλικού Θεάτρου».
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Κε Ξάφη πως προσεγγίστηκε η Ανδρομάχη ως χαρακτήρας; Πως βιώνετε ως άνδρας τον ρόλο της Ανδρομάχης, γυναίκας, αιχμάλωτης και μητέρας;
Η Ανδρομάχη είναι ένα πεδίο μάχης, μια χώρα ολόκληρη, μια ιδεολογία και περισσότερο αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο πολιτισμό που χάνεται, έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην τελευταία κοινωνική βαθμίδα και νιώθει στο πετσί του την αλαζονεία της εξουσίας να την αδικεί και ζητά απεγνωσμένα δικαιοσύνη. Για αυτή και το παιδί της. Το πλάσμα αυτό, αυτή την Γυναίκα, μόνο διαισθητικά μπορώ να την πλησιάσω. Ακόμα δυσκολότερο από τους χαρακτήρες σε αυτά τα κείμενα είναι οι τραγικές και ακραίες συνθήκες στις οποίες τις βρίσκουμε. Ακόμα πιο δύσκολο και από αυτές είναι η πυκνή ποιητική του κειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί με αυτό που στο σύγχρονο θέατρο λέμε απλοϊκά «αλήθεια» ή «αμεσότητα». Χρειάζεται εντατική άσκηση και έρευνα για να φέρεις το πραγματικό μέγεθος των εννοιών και των πραγματικών συγκρούσεων στο προσκήνιο.
Συνομιλεί η Ανδρομάχη με τη σημερινή πραγματικότητα των γυναικών προσφύγων, των μητέρων σε εμπόλεμες ζώνες ή των απλών ανθρώπων και γυναικών που βρίσκονται υπό μια μόνιμη πίεση;
Η Ανδρομάχη είναι η μητέρα όλων αυτών. Από τις πρώτες δραματικά καταγεγραμμένες πρόσφυγες, μια γυναίκα που χαρίστηκε ως λάφυρο πολέμου, σκότωσαν μπροστά στα μάτια της τον άνδρα και το παιδί της και ο καινούριος της ιδιοκτήτης, αφού την βίασε και την άφησε έγκυο, την εγκατέλειψε μέσα σε ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον, στο οποίο την κατηγορούν ακόμα και για ανατροπή του καθεστώτος. Την πιο αδύναμη απ’ όλους. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Αυτή δεν είναι η εύκολή λύση; Να χρήσουμε υπεύθυνους τους πιο αδύναμους, τους πιο κατατρεγμένους και να εξαντλήσουμε πάνω τους όλο μας τον θυμό από την αδικία που έχουμε υποστεί οι ίδιοι από τα πάνω. Είναι μια μάνα που κραυγάζει «δικαιοσύνη» -κάτι το οποίο έχει απωλέσει ως υποχρέωση η εξουσία.
Μπορεί να λειτουργήσει η παράσταση ως ένα αιχμηρό σχόλιο για την αποδόμηση της έννοιας της «νίκης» στον πόλεμο ή και στην πολιτική;
Φυσικά. Εδώ δεν βλέπουμε τα κακά του πολέμου όπως μας τα παρουσίασε ο Αισχύλος στους Πέρσες, αλλά πηγαίνουμε ακόμα πιο πέρα. Τα αποτελέσματα του πολέμου πίσω, στην χώρα των «νικητών». Όπου και εκεί βλέπουμε μανάδες χωρίς παιδιά και συζύγους και εκεί γεννιέται με ένταση ένα τεράστιο «Γιατί» κι αν άξιζε όλο αυτό τελικά. «Κι οι ποταμοί φούσκωναν μες στη λάσπη το αίμα/ για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη/ μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου/ για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.» όπως γράφει ο Σεφέρης. Και ακόμα πιο πέρα πηγαίνοντας, βλέπουμε και την αλαζονεία που κυριεύει τον νικητή, να κάνει ό,τι θέλει χωρίς κανέναν έλεγχο. Όλα αυτά πάντα μας φέρνουν και το τώρα στο μυαλό.
Τελειώνοντας, επιστρέφετε στη Λάρισα, σε μια πόλη που υπάρχει το Θεσσαλικό Θέατρο με το οποίο έχετε συνεργαστεί. Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Η Λάρισα είναι μια από της πιο αγαπημένες και όμορφες πόλεις στην Ελλάδα. Και έχει την τύχη να έχει αποκτήσει μια θεατρική καλλιέργεια, βαθιά και διαρκή εξαιτίας του Θεσσαλικού Θεάτρου. Ενός από τα πιο ζηλευτά ΔΗΠΕΘΕ της χώρας. Με ασταμάτητες παραστάσεις και προσκλήσεις και εντέλει ένα κοινό το οποίο και ξέρει να βλέπει θέατρο και να κρίνει γενναιόδωρα και αυστηρά ταυτόχρονα. Όπως πρέπει δηλαδή. Περιμένω πώς και πώς να βρεθούμε μέσω της Ανδρομάχης στο Κηποθέατρο!
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Γ. Β. Τσοκόπουλος
Σκηνοθεσία – Απόδοση – Δραματουργική επεξεργασία: Μαρία Πρωτόπαππα
Συνεργασία στη δραματουργική επεξεργασία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Καλλιτεχνική συνεργασία: Ελένη Σπετσιώτη
Σκηνικά – Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Μουσική: Λόλεκ
Κίνηση: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου
Φωνητική δραματουργία – Διδασκαλία: Άννα Παγκάλου
Σχεδιασμός ήχου: Νικόλας Καζάζης
Βοηθός σκηνοθέτριας: Εύη Νάκου
Βοηθός σκηνογράφου: Νατάσα Τσιντικίδη
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
Γυναίκα: Μαρία Πρωτόπαππα
Ανδρομάχη: Αργύρης Ξάφης
Θεράπαινα: Δημήτρης Γεωργιάδης
Ερμιόνη: Τάσος Λέκκας
Μενέλαος: Γιάννης Νταλιάνης
Πηλέας: Δημήτρης Πιατάς
Τροφός: Κωνσταντίνος Πασσάς
Ορέστης: Δημήτρης Μαμιός
Αγγελιοφόρος: Γιάννης Μάνθος
Θέτιδα: Στέλλα Γκίκα
Χορός: Δημήτρης Γεωργιάδης, Νώντας Δαμόπουλος, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος, Κωνσταντίνος Πασσάς, Γιώργος Φασουλάς
Ως Μολοσσός ακούγεται ο Γιώργος Φασουλάς και ως Νεοπτόλεμος εμφανίζεται ο Νώντας Δαμόπουλος
Επικοινωνία & Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη
Διαφήμιση – Social media: Renegade Media, Βασίλης Ζαρκαδούλας
Φωτογραφίες promo: Μαρίζα Καψαμπέλη
Φωτογραφίες αφίσας – έντυπου προγράμματος- παράστασης: Ρούλα Ρέβη
Video trailer: Γρηγόρης Πανόπουλος
Promo design – σχεδιασμός έντυπου υλικού: Γιάννης Σταματόπουλος
Διεύθυνση – Εκτέλεση παραγωγής: Kart Productions
Υπεύθυνες γραφείου παραγωγής: Πόπη Κοτζαήλια, Βάσω Νότου
Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗ Ε.Ε.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
