Γράφει ο Γιώργος Καούνας
Πρώτο σοκάκι, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ας το προσπεράσουμε. Το κρασί γίνεται κατανοητό εφόσον ο ουρανίσκος, το υποδεχτεί και το αγκαλιάσει με τη στοματική του κοιλότητα, σ’ έναν εποικοδομητικό φαύλο κύκλο επαναλήψεων. Με απλά λόγια. Όταν οικειοποιούνται τη γνωριμία τους, σύμφωνα με αλλεπάλληλες γευστικές επαναλήψεις. Οι αισθήσεις ποικίλουν ανάλογα τις γουλιές και τα ποτήρια.
Τις ποικιλίες και τις εμφιαλώσεις. Ο καθένας ξεκινάει το προσωπικό του ταξίδι σ’ αυτό, έχοντας γνώμονα το δικό του κριτήριο. Στην αρχή, όλα είναι άγνωστα. Ουδέτερα. Δυσνόητα. Περίεργα. Τα αρωματικά στοιχεία δεν διαφέρουν μεταξύ τους και τα γευστικά έχουν τη… γνωστή γεύση του κρασιού. Τι πιο σύνηθες θα έλεγε κανείς. Όλοι κάπως έτσι αφήσαμε τις πρώτες οινικές πατούσες μας σαν αποτύπωμα στον χρόνο. Για κάποιους η αρχή έγινε με το πρώτο σκίρτημα για κάποιους άλλους με το δεύτερο. Και οι δυο αποτελούν την ίδια βαρύτητα στον οινικό κόσμο. Αυτό που μας ενώνει δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις πρώτες δοκιμές μας, σημειώνοντας στα μπλοκάκια μας το παραμικρό που δοκιμάσαμε και μυρίσαμε στα ποτήρια μας. Αυτό ήταν όλο!
Δεύτερο σοκάκι. Γευστική επίδειξη και εντύπωση. Στρίβουμε δεξιά και το προσπερνάμε. Η οινική μελέτη αποτελεί ένα σπάνιο προσωπικό στοιχείο. Δεν τίθεται θέμα ανταλλαγής απόψεων. Όχι! Αυτό είναι θεμιτό. Αντανακλά μέσα στo πλαίσιo της οινικής συζήτησης και δημιουργίας. Αυτό που προσπερνάμε είναι η έπαρση. Είναι εύκολο ο καθένας να παγιδευτεί σ’ έναν καθρέπτη οινικού ναρκισσισμού και να περιγράφει τις ιδεολογικές του απόψεις σε προτάσεις που τον «καθιστούν» -νομίζοντάς τον- απαραίτητο και σημαντικό. Είναι εύκολο να γίνει ένας μικρός διαχωρισμός εδώ. Ανάμεσα στην φλυαρία και τη μάθηση- εμπειρία.
Οι οινικοί ρήτορες περιέργως δεν περιγράφουν πολλά με τα λόγια τους, αλλά με το τελικό προϊόν τους. Δίνουν την ευκαιρία, αφήνοντας τον περιπατητή οινόφιλο, να απολαύσει τη γουλιά του, αποδεικνύοντας έτσι το αποτέλεσμα του τελικού προϊόντος τους. Δεν εντοπίζεται κάποια σπιθαμή εξαναγκαστικού δελεασμού προς την αναγνώριση των οινικών στοιχείων ή της απόλαυσή τους. Η ελευθερία σε κάθε δοκιμή είναι σημαντική. Έτσι, επέρχεται η εμπειρία η οποία είναι δρόμος χωρίς τέλος. Όποιος πιστέψει πως την κατέκτησε, μένει στάσιμος. Ο οινικός εξαναγκασμός προς πάσα οινική κατεύθυνση αποτελεί στοιχεία αμφιβολίας και ανασφάλειας. Η κάθε επιλογή είναι σεβαστή. Η κάθε άποψη και το κάθε οινικό διήγημα. Μέχρι να εμφανιστεί το πραγματικό τους πρόσωπο.
Τρίτο σοκάκι. Γεμάτα ποτήρια. Εδώ κάνουμε στάση. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό. Από δοκιμές που θα μας οδηγήσουν εκεί που πραγματικά θέλουμε να φτάσουμε. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στη δοκιμή. Η γνώση ξεπερνά την άποψη εφόσον καταλήξουμε στα συμπεράσματα που ευδοκιμούν μεταξύ φιάλης και ποτηριού. Οφείλουμε να δοκιμάζουμε την κάθε ποικιλία που φιλοξενούμε στο ποτήρι μας. Την κάθε χώρα τον κάθε οινοπαραγωγό. Την κάθε κουλτούρα και την κάθε τεχνική. Έτσι, διαπιστώνουμε διαφορές, ομοιότητες και συγκρίνουμε τα αρώματα και τις γεύσεις.
Γι’ αυτό είναι φρονιμότερο να απαντάμε στην απόλαυση με μια δοκιμή, ή και περισσότερες, από το να κάνουμε στάσεις σε λάθος σοκάκια που ίσως να επηρεάσουν την οινική μας συμπεριφορά αργότερα. Λοιπόν, προχωράμε στο επόμενο… βγάλτε τους χάρτες από τα σακίδια.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
