Γράφει η Ξένια Μουστάκα
Αριστέα Τσάντζου, «Ουρανία», εκδ. «ΘΡΑΚΑ», 2025. Η Αριστέα Τσάντζου εμφανίζεται στην ποίηση με αυτήν την πολύ γλυκιά πρώτη ποιητική συλλογή, την «Ουρανία». «Υπάρχουν», γράφει η Τσάντζου στην αρχή του βιβλίου, «ποιήματα για όσους / πέρασαν ξώφαλτσα τον θάνατο […] / Αυτά τα ποιήματα είναι για όσους / φορούν καινούργιο ρολόι / ή δεν φορούν ποτέ». Κι έτσι με το πρώτο ήδη ποίημα – κατάθεση δίνει το στίγμα της θεματικής της. Είναι μια συλλογή για τον χρόνο που μένει μέχρι το αναπόφευκτο συμβάν του θανάτου. Τον χρόνο που προς το τέλος πυκνώνει, συνοψίζει εικόνες, αναμνήσεις, εμπειρίες, επιθυμίες, στιγμές, ταξίδια, την ανάγκη μας για ουρανό, για αέρα, για τη ζωογόνο δύναμη μιας καθημερινότητας που σχεδιάζεται και υλοποιείται από το ίδιο το υποκείμενο, χωρίς να υπάρχουν αγκυλώσεις, καθηλώσεις, εξωτερικές δυνάμεις (ή παντοδυναμίες) που λειτουργούν εις βάρος της ελευθερίας, της ίδιας της κινητικότητας.
Εντούτοις, στη ζωή της Ουρανίας υπάρχουν. Στην προκειμένη περίπτωση η ασθένεια ακινητοποιεί, αιχμαλωτίζει, εγκλωβίζει ένα «εσύ» στο οποίο στρέφεται το ποιητικό υποκείμενο. Σκύβει με ευαισθησία και διακριτική παρατηρητικότητα και μιλά γι’ αυτό, εκφράζει όσα θα έλεγε η Ουρανία, αν μπορούσε να σπάσει το κουκούλι της αδυναμίας της, να σπάσει τον τοίχο του υπνοδωματίου της, αν μπορούσε να δει πιο ψηλά, πάνω από το ταβάνι, το σκυρόδεμα, το τεχνητό σύνορο του κόσμου της. Η Τσάντζου γράφει μια σειρά από μικρά ποιήματα, μια συλλογή τριάντα σελίδων γεμάτη ευαισθησία με ηρωίδα υπαρκτή, ένα αγαπημένο της πρόσωπο, καταγράφει με συγκίνηση τη βίωση της ασθένειάς της. Βαθιά συγκινησιακή και συναισθηματική και η παρουσίαση του βιβλίου στη Λογοτεχνική Γωνία στη Λάρισα τις προάλλες.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
