Γράφει ο Ευάγγελος Μπαλντούνης
Καθηγητής φιλόλογος – συγγραφέας – ιστορικός ερευνητής.
O Μ. Aλέξανδρος βρισκόταν στη Βαβυλώνα και πριν αναχωρήσει για την Αραβία, συμμετείχε σε συμπόσιο.
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ: Μετά από λίγο εκδήλωσε πυρετό (στον πίνακα του 1870 είναι μαζί με τον γιατρό του). Ήδη η υγεία του είχε φθαρεί. Οι κόποι, οι διοικητικές φροντίδες και η θλίψη για τον θάνατο του στενού του φίλου Ηφαιστίωνος (πέθανε το 324 στα Εκβάτανα 33 ετών), τον είχαν εξασθενήσει. Ο πυρετός διήρκεσε και τις επόμενες μέρες αναγκάζοντάς τον να μεταθέσει την ημερομηνία αναχώρησης. Ύστερα από μια σύντομη βελτίωση, κατέρρευσε ξανά, χωρίς να μπορεί να περπατήσει ή να μιλήσει. Ετοιμοθάνατος καθώς ήταν, τοποθετήθηκε σε μια ψηλή κλίνη και ζήτησε να δει τους στρατιώτες του, με τους οποίους είχε μοιραστεί τόσες χαρές και λύπες.
ΠΟΙΑ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΈΝΕΙΆΣ ΤΟΥ: Ένας – ένας όλοι οι στρατιώτες πέρασαν από μπροστά του και τον αποχαιρέτησαν. Έβγαλε το δαχτυλίδι του και το έδωσε στον Περδίκκα. Με τη συνολική ασθένεια να διαρκεί μόνο 10 μέρες, πέθανε στις 13 Ιουνίου τού 323 πΧ. Ήταν μόλις 33 ετών… Η μεγάλη του παράλειψη ήταν ότι δεν είχε ορίσει διάδοχο, με συνέπεια να αρχίσουν διχόνοιες μεταξύ των στρατηγών του για τη διοίκηση της απέραντης αυτοκρατορίας του. Ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα ασθένειας (ελονοσίας ή τυφοειδούς πυρετού); Μήπως δηλητηριάστηκε με αρσενικό; Νεότερη θεωρία μιλά για δηλητηριώδες φυτό που ήδη το χρησημοποιούσαν για να σταματούν τον εμετό. Σε μεγαλύτερη όμως δόση οδηγούσε στον θάνατο… Συμπτώματά του (που τα είχε ο Μ. Αλέξανδρος): γαστρικό πόνο, ναυτία, βραδυκαρδία, υπόταση, μυϊκή αδυναμία.
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΦΕΡΕΤΡΟ: Το κορμί του καθαρίστηκε και τοποθετήθηκε σε ένα φέρετρο γεμάτο μέλι. Ήταν κατασκευασμένο από χρυσάφι [το 90 πΧ επί Πτολεμαίου Θ’ το χρυσό φέρετρο αφαιρέθηκε ώστε να ρευστοποιηθεί για την παραγωγή νομισμάτων. Αντικαταστάθηκε από ένα κατασκευασμένο από γυαλί ή κρύσταλλο]. Το σώμα παρέμεινε στη Βαβυλώνα για 2 έτη, όπου έγινε τόπος προσκυνήματος. Το 321 πήρε το δρόμο της επιστροφής για να ταφεί στη Μακεδονία, στο βασιλικό νεκροταφείο στις Αιγές (σημερινή Βεργίνα).
Η ΝΕΚΡΙΚΗ ΑΜΑΞΑ: Η πομπή που τον μετέφερε ήταν ένα από τα σπουδαιότερα θεάματα που αντίκρυσε ποτέ ο κόσμος (δες τη 2η εικ.). Επρόκειτο για πρωτόγνωρο μνημείο χλιδής και πλούτου, αντάξιο σε επιβλητικότητα της φήμης του Μ. Αλεξάνδρου. Η άμαξα ήταν διακοσμημένη με χρυσό και πολύτιμους λίθους και ζύγιζε περισσότερο από 100 τόνους. Την έσερναν 64 ημίονοι, στεφανωμένοι με επίχρυσα στεφάνια. Φρουρά της νεκροπομπής ήταν Μακεδόνες στρατιώτες και μια επίλεκτη μονάδα από 1000 Πέρσες. Υπολογίζεται ότι με σημερινά δεδομένα η αξία της θα ήταν 5 – 10 δισεκ. ευρώ… Από κάθε πόλη που περνούσε όλοι έβγαιναν να την προϋπαντήσουν, χωρίς να μπορούν να χορτάσουν το θέαμα…
Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΟΡΟΥ: Μεσολάβησε όμως ο Πτολεμαίος. Ήλθε σε συνεννόηση με τον στρατηγό Αρριδαίο, που είχε αναλάβει να φροντίσει όλες τις λεπτομέρειες της πομπής και ήταν ο επικεφαλής της. Έτσι άρπαξε την νεκρική άμαξα, ενώ βρισκόταν σε πορεία προς τη Μακεδονία και την μετέφερε στην Αίγυπτο της οποίας ήταν ο κυβερνήτης. Ο Πτολεμαίος είχε το σώμα, ενώ ο Περδίκκας είχε στην κατοχή του τον θώρακα, διάδημα και το βασιλικό σκήπτρο του Αλεξάνδρου. Ο Περδίκκας μετά την αρπαγή της σορού, εκστράτευσε εναντίον τού Πτολεμαίου. Υπέστη όμως συντριπτική ήττα και δολοφονήθηκε από τους αξιωματικούς του μέσα στη σκηνή του.
Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΕΡΕΤΡΟΥ: Μεταφέρθηκε αρχικά στη Μέμφιδα (αρχαία πρωτεύουσα τής Κάτω Αιγύπτου, 19 χιλιόμ. νότια τού Καΐρου) και αργότερα στην Αλεξάνδρεια, όταν αυτή επεκτάθηκε. Την μετακίνηση έκανε ο γιος και διάδοχος του Πτολεμαίου, ο Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος. Μετά από 130 χρόνια ο Πτολεμαίος Δ’ ο Φιλοπάτωρ, τοποθέτησε το σώμα στο «Μαυσωλείο» της Αλεξάνδρειας. Είναι η τελευταία γνωστή τοποθεσία της σορού του. Ο Ιούλιος Καίσαρας το 48 πΧ την επισκέφθηκε. Ο Οκταβιανός Αύγουστος επίσης και εναπόθεσε άνθη κι ένα χρυσό διάδημα στην κεφαλή του Αλέξανδρου. Παρατήρησε επί μακρόν τη σορό και άγγιξε το πρόσωπο, με αποτέλεσμα να θρυμματιστεί τμήμα της μύτης.
ΠΟΙΑ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ: Ο Καλιγούλας αφαίρεσε αντικείμενα από τον τάφο, που σφραγίστηκε το 200 μΧ από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο. Το 215 μΧ ο Καρακάλλας πήγε και εναπόθεσε τον μανδύα, το δαχτυλίδι και τη ζώνη που φορούσε. Από τότε δεν διασώζονται άλλες μαρτυρίες επισκεπτών και η ακριβής τοποθεσία του τάφου είναι άγνωστη. Στα τέλη του 4ου μΧ αι. στην Αλεξάνδρεια έχουμε θρησκευτικές συγκρούσεις και πιθανόν τότε να καταστράφηκε το Μαυσωλείο όπου βρισκόταν ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου…
ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ: Ο Αλέξανδρος απεβίωσε, αλλά το έργο του δεν χάθηκε. Οι κατακτήσεις του άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης «Ελληνιστικής Εποχής», που αποτελεί μια νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος. Δικαιολογημένα η ιστορία τον ανακήρυξε «ΜΕΓΑ» για το γιγάντιο έργο του.
Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΞΑΝΗ: Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος η Ρωξάνη ήταν έγκυος 6 ή 8 μηνών. Ο μακεδονικός στρατός αναγόρευσε βασιλιά τον προβληματικό γιο τού Φιλίππου, τον Φίλιππο Β΄ Αριδαίο (ετεροθαλής αδελφός του Μ. Αλεξάνδρου). Ο γιος της Ρωξάνης ανακηρύχτηκε συμβασιλεύς με το όνομα Αλέξανδρος Δ’. Αρχικά ήταν υπό την κηδεμονία του στρατηγού Περδίκκα για δύο χρόνια, έως το 321 πΧ που δολοφονήθηκε ο Περδίκκας. Γύρισαν στη Μακεδονία και τα επόμενα δύο έτη βρισκόταν υπό την επίβλεψη του στρατηγού Αντίπατρου που απεβίωσε το 319 πΧ. Ακολούθησαν πολλές περιπέτειες για τη Ρωξάνη και τον μικρό Αλέξανδρο. Η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα, φοβούμενη για τη ζωή του εγγονού της, έπεισε την Ρωξάνη να καταφύγουν στην Ήπειρο. Είχαν ήδη αρχίσει επικίνδυνες προστριβές μεταξύ των Επιγόνων. Η Ολυμπιάδα δεν αισθανόταν ασφαλής, καθώς την εξουσία στη Μακεδονία ασκούσαν οι αντίπαλοι του Μ. Αλεξάνδρου και σφετεριστές του θρόνου.
ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΡΙΔΕΣ: Ο Φίλιππος Γ’ Αριδαίος και η γυναίκα του Ευριδίκη επιθυμούν να είναι μόνοι τους στο θρόνο και συμμάχησαν με τον Κάσσανδρο που φαίνεται να κυριαρχεί στη Μακεδονία. Ο Κάσσανδρος ήταν γιος του στρατηγού Αντίπατρου και ορκισμένος εχθρός της Ολυμπιάδος. Η Ολυμπιάδα εκστράτευσε στη Μακεδονία, νίκησε το βασιλικό ζεύγος και το θανάτωσε με φρικτό τρόπο. Όταν όμως μετά ο Κάσσανδρος κατευθύνθηκε εναντίον της, κατέφυγε στην οχυρωμένη Πύδνα. Είχε μαζί της τη Ρωξάνη και τον μικρό Αλέξανδρο. Μετά από πολιορκία ολίγων μηνών παραδόθηκε, ζητώντας από τον Κάσσανδρο να σεβαστεί τη ζωή του εγγονού της. Η Ολυμπιάδα τελικά θανατώθηκε και η Ρωξάνη απώλεσε την προστάτιδά της. Ο Κάσσανδρος «φυλάκισε» την ίδια και τον γιο της στην Αμφίπολη.
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΟΣ: Πέρασαν έξι χρόνια και ο μικρός Αλέξανδρος έγινε 14 ετών. Τελικά και οι δυο τους έπεσαν θύματα θανάσιμης δηλητηρίασης περίπου το 311 ή 309 π.Χ. μετά από παρέμβαση του Κάσσανδρου, καθώς ο 13χρονος Αλέξανδρος Δ’ ήταν ο μόνος νόμιμος διάδοχος της τεράστιας αυτοκρατορίας. Η δηλητηρίαση τελέστηκε από τον Γλαυκία, αξιωματικό των Εταίρων στη μάχη των Γαυγαμήλων. Σ’ αυτόν ο Κάσσανδρος ανέθεσε τη δολοφονία τους. Η Ρωξάνη και ο γιος της Αλέξανδρος έπεσαν θύματα της θηριώδους εξουσιομανίας του Κασσάνδρου…
ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑΣ και ΕΧΘΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΥ: Ο Κάσσανδρος εκτός από την απληστία του για την εξουσία, είχε οικογενειακούς και προσωπικούς λόγους να μισεί τον Αλέξανδρο. Όταν ήταν έφηβος, επισκέφθηκε την Περσία, και πέτυχε τον Αλέξανδρο να κάθεται στον τεράστιο θρόνο του Δαρείου, αλλ’ επειδή ήταν «μικρός το δέμας», μικρόσωμος, είχε βάλει μαξιλαράκι για να ακουμπούν τα πόδια του. Αυτή η σκηνή φάνηκε φαιδρή στον Κάσσανδρο που έβαλε τα γέλια, προκαλώντας τον θυμό του Αλεξάνδρου, οποίος σηκώθηκε εκνευρισμένος και έσπρωξε δυνατά στον τοίχο τον Κάσσανδρο δυο-τρεις φορές με αποτέλεσμα να χτυπήσει και να θεωρήσει το γεγονός μεγάλη προσβολή.
Όλοι οι θρόνοι και οι δυναστείες των κρατών όλων των εποχών, υπέφεραν από ίντριγκες αλλά και δολοφονίες μεταξύ των σφετεριστών των θρόνων…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
