«Με πρώτο δεδομένο ότι το 86% του συνόλου της υδατικής κατανάλωσης στην Ελλάδα πάει στην άρδευση και δεύτερο δεδομένο ότι περίπου το 25% αυτού του νερού καταναλώνεται στην αγροτική Θεσσαλία, είναι αναμενόμενο το περιβαλλοντικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει σήμερα η περιφέρεια αυτή». Αυτά μεταξύ άλλων τονίζει στο Αθηναϊκό -Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο καθηγητής Νικήτας Μυλόπουλος, πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Διευθυντής Εργαστηρίου Υδρολογίας και Ανάλυσης Υδατικών Συστημάτων. Για να εξηγήσει:
«Το υδατικό δυναμικό της Θεσσαλίας δέχεται εδώ και δεκαετίες τη μεγαλύτερη πίεση για να καλύψει τις αρδευτικές της ανάγκες, που προέκυψαν από την κυριαρχία του εντατικού (βιομηχανικού) μοντέλου αγροτικής παραγωγής, όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις και την έλλειψη περιβαλλοντικής και υδατικής πολιτικής. Τα αποτελέσματα των σχετικών μελετών για το υδατικό δυναμικό της Θεσσαλίας, επιβεβαιώνουν ότι τα επί σειρά ετών αρνητικά υδατικά ισοζύγια έχουν οδηγήσει στην εξάντληση, εκτός των ανανεώσιμων, και μεγάλου μέρους των μόνιμων υδατικών αποθεμάτων». Αναφερόμενος στο Πηνειό τονίζει:
«Έτσι, η μειωμένη απορροή του Πηνειού είναι γεγονός, όχι μόνο στη Λάρισα τους θερινούς μήνες αλλά και αρκετά πιο ανάντη καθώς η πτώση της κάτω από το οικολογικό όριο τείνει να γίνει ετήσιο φαινόμενο. Ακόμη, η σημαντική πτώση της στάθμης των υδροφόρων οριζόντων, ιδιαίτερα στο ανατολικό σύστημα, όπου υπάρχουν σημειακά γεωτρήσεις που κατεβαίνουν πλέον σε βάθη άνω των 400 μ., αποτελεί απόδειξη της μεγάλης περιβαλλοντικής καταστροφής. H υφαλμύρινση προχωράει σε εκτεταμένο μέτωπο στην Ανατολική Θεσσαλία, από Ριζόμυλο προς Λάρισα, και στις πεδιάδες του Αλμυρού και του Βόλου, ενώ οι καθιζήσεις και οι εδαφικές ρωγμές που παρουσιάζονται κάθε χρόνο είναι αποτέλεσμα και της δραματικής πτώσης των υπόγειων υδροφόρων. Όλα αυτά επιδρούν φυσικά και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των υδατικών σωμάτων, ολοκληρώνοντας την περιβαλλοντική υποβάθμιση». Ο επιστήμονας δεν παραλείπει να κάνει λόγο για τον μεγάλο ασθενή, στο θεσσαλικό κάμπο, τονίζοντας:
«Λαμβάνοντας ωστόσο υπόψη το γεγονός ότι το 70% των αρδευόμενων εκτάσεων στη Θεσσαλία εξυπηρετείται από υπόγεια νερά, γίνεται αντιληπτό ότι ο μεγάλος ασθενής στην περιοχή είναι τα υπόγεια υδατικά συστήματα και η συνεχιζόμενη υπεράντλησή τους. Από τη δεκαετία του ’80, είχε επισημανθεί ότι η άρδευση με υπόγεια νερά σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας, όπως η περιοχή Χάλκης-Κιλελέρ-Φαρσάλων, ΝΔ τμήμα Καρδίτσας, κ.α – είχε υπερβεί τα όρια της υπερεκμετάλλευσης, με μεγάλες πτώσεις στάθμης ήδη από τότε. Η συνεχιζόμενη έκτοτε υπεράντληση (τουλάχιστον μέχρι τη χρονιά του Ντάνιελ) από τις (κατ’ εκτίμηση) άνω των 30.000 γεωτρήσεις, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κατάσταση, δημιουργώντας σωρευτικά ένα υδατικό έλλειμμα της τάξης των 3 δισ. κυβικών μέτρων, όπως εκτιμούν τα σχέδια διαχείρισης υδάτων Θεσσαλίας.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
