Γράφει ο Ευάγγελος Μπαλντούνης
Καθηγητής φιλόλογος – συγγραφέας – ιστορικός ερευνητής.
Τον Μ. Αλέξανδρο, ως μαθητή του Αριστοτέλη, τον διάκρινε και το πάθος να διευρύνει τις γεωγραφικές γνώσεις της εποχής του.
ΓΙΑΤΙ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΣΕ ΩΣ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ: Αποφάσισε την προέλαση στην Ινδία γιατί πίστευε πως θα εξασφαλίζονταν οι ανατολικές σατραπείες από ενδεχόμενες εισβολές. Ήταν και η επιθυμία του να γίνει πρωταθλητής της ιστορίας, τα κατορθώματα του οποίου κανείς δεν θα ξεπερνούσε. Διέσχισε την κοιλάδα του ποταμού Κωφήνα (σημερινό Καμπούλ, στο Αφγανιστάν) κι έφτασε στον Ινδό ποταμό (άνοιξη 326). Τον πέρασε μέσω της γέφυρας που είχε ετοιμάσει νωρίτερα ο Ηφαιστίων και μέσω πολλών μικρών πλοίων. Συνέχισε μετά την πορεία του προς τον Υδάσπη ποταμό.
Η ΝΙΚΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΩΡΟΥ: Εκεί ο βασιλιάς Πώρος τον περίμενε στην απέναντι όχθη με στρατό, ώστε να τον εμποδίσει να περάσει. Στη μάχη που ακολούθησε, οι Μακεδόνες κέρδισαν μια δύσκολη και σπουδαία νίκη. Ο Πώρος (ύψος 2,10) συνελήφθη αιχμάλωτος. Τον ρώτησε πώς θα ήθελε να αντιμετωπιστεί. «Φέρσου μου ως βασιλιάς». Τού φέρθηκε τιμητικά και τον άφησε να βασιλεύει στη χώρα του ως σύμμαχος. Δεν τον πείραξε από πολιτικό υπολογισμό: επιθυμούσε να έχει ένα ισχυρό συμμαχικό βασίλειο ως ασπίδα των δικών του συνόρων. Εκεί ίδρυσε και 2 πόλεις: την «Νίκαια Αλεξάνδρεια», για τη νίκη του και την «Αλεξάνδρεια η Βουκεφάλος», για να τιμήσει το πιστό του άλογο, τον διάσημο Βουκεφάλα, που πέθανε τότε από φυσικά αίτια.
ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΛΑΣΗ: Επιθυμία του ήταν να συνεχίσει την προέλασή στην Ινδία. Συνάντησε όμως την έντονη άρνηση του στρατεύματος. Οι κουρασμένοι σωματικά και ψυχικά στρατιώτες, είπαν πως δεν θα ήθελαν να συνεχίσουν. α) Η φυσική νοσταλγία για την πατρίδα από την οποία έλειπαν 8 χρόνια, β) το ψυχολογικό αποτέλεσμα μιας χωρίς τέλος πορείας και γ) τα δεινά που προκαλούσε το κλίμα (εκείνο το καλοκαίρι οι μουσώνες είχαν μεγάλη διάρκεια και ένταση), ήταν τα βασικά αίτια της αντίρρησης των στρατιωτών. Βλέποντας το αδιέξοδο, ο Αλέξανδρος με βαριά καρδιά έκανε πίσω….
Ο ΔΙΑΠΛΟΥΣ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ: Έτσι αποφάσισε να σταματήσει και να κινηθεί νότια κατά μήκος του Ινδού ποταμού ως τη θάλασσα. Οι όχθες του θα ήταν τα σύνορα της αυτοκρατορίας του. Δημιούργησε μία ακόμη πόλη, την «Αλεξάνδρεια επί του Ύφαση (ποταμός). Στην πορεία προς νότο συγκρούστηκε με πολλούς λαούς. Μάλιστα τραυματίστηκε σοβαρά από βέλος στο στήθος και χρειάστηκε αρκετές μέρες για να αναρρώσει. Τελικά έφτασε στις εκβολές του Ινδού. Νωρίτερα είχαν ναυπηγηθεί περί τα 1000 πλεούμενα, μικρά και μεγάλα.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ: Χώρισε το στράτευμα σε 3 μέρη Το πρώτο με αρχηγό τον Κρατερό, που θα επέστρεφε από προσβάσιμη βόρεια διαδρομή. Το δεύτερο ήταν ο στόλος, που με αρχηγό τον Νέαρχο θα πήγαινε μέσω θαλάσσης. Το τρίτο τμήμα με τον Αλέξανδρο ξεκίνησε για να διασχίσει την έρημο της Γεδρωσίας. Ο καύσωνας και η έλλειψη νερού προκάλεσαν μεγάλες απώλειες. Τελικά συγκεντρώθηκαν όλοι στα Σούσα. Εκεί τέλεσε γιορτές για την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Περσίας.
ΟΙ ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ – ΟΙ 3 ΣΥΖΥΓΟΙ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: Μελετώντας τον τρόπο ζωής των Περσών και το σύστημα διοίκησής τους, έβγαλε το συμπέρασμα πως για να διατηρηθεί το αχανές κράτος που δημιούργησε, έπρεπε να συμφιλιώσει τους Πέρσες ευγενείς με τους Έλληνες. Οργάνωσε μικτούς γάμους Μακεδόνων αξιωματικών και στρατιωτών με Περσίδες. Ο ίδιος πήρε ως δεύτερη σύζυγο τη Στάτειρα, κόρη του Δαρείου Γ’ και ως τρίτη την Παρυσάτιδα, κόρη του Αρταξέρξη Γ’. Νωρίτερα (327) είχε παντρευτεί τη Ρωξάνη (δες τον πίνακα του 1517), κόρη ηγεμόνα της Βακτριανής.
~ Ο Αλέξανδρος επέστρεψε μετά στη Βαβυλώνα και άρχισε να οργανώνει τον περίπλου καθώς και την κατάκτηση της Αραβίας και κατόπιν την εξερεύνηση των ακτών της βόρειας Αφρικής.
ΡΩΞΑΝΗ: Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: Η Ρωξάνη, που το όνομά της σημαίνει «φωτεινή» και «μικρό αστέρι», γεννήθηκε το 347 πΧ στη Βακτρία, περιοχή του σημερινού νότιου Τατζικιστάν και βορείου Αφγανιστάν. Η Βακτρία ήταν τότε εύφορη και πυκνοκατοικημένη περιοχή, γνωστή ως «Βασίλειο των 1000 πόλεων». Ονομαστή για τα άλογα και τους ικανούς ιππείς της, οι οποίοι στελέχωναν τον Περσικό στρατό. Φημιζόταν και για το χρυσό της. Πατέρας της Ρωξάνης ήταν ο Οξυάρτης, τοπικός πολέμαρχος της Βακτριανής και Σογδιανής. Το όνομα του αναφέρεται αρχικά ως ένας από τους άρχοντες που συνόδευαν τον Πέρση Βήσσο. Μετά τη σύλληψη και την εκτέλεση τού Βήσσου, ο Οξυάρτης κατέφυγε πίσω στον τόπο καταγωγής του, και τοποθέτησε την γυναίκα και τις κόρες του στον βράχο της Σογδιανής, ισχυρό πέτρινο οχυρό σε απόκρημνη βουνοκορφή το οποίο φαινόταν απόρθητο και αδύνατο να κατακτηθεί, και έκανε ετοιμασίες ώστε να αντιμετωπίσει τα προελαύνοντα Μακεδονικά στρατεύματα προς το οχυρό. Ο Αλέξανδρος βρήκε τρόπο με ένα έξυπνο τέχνασμα ψυχολογικού πολέμου να κατακτήσει το οχυρό, με πολύ λίγες απώλειες και για τις δύο πλευρές. Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η κατάκτηση οχυρού με αλπινιστικές – αναρριχητικές μεθόδους.
Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: Με την παράδοση του οχυρού, ο Αλέξανδρος φέρθηκε στους αιχμάλωτους με σεβασμό και μεγαλοψυχία, και την ίδια στιγμή γοητεύτηκε από την ομορφιά της κόρης τού Οξυάρτη, Ρωξάνης, και αποφάσισε να την κάνει γυναίκα του. Ο Οξυάρτης μαθαίνοντας τα νέα αυτά, επέσπευσε τις διαδικασίες για την πλήρη υποταγή της περιοχής που έλεγχε στον Αλέξανδρο, ο οποίος και τον δέχτηκε με μεγάλες τιμές και επισημότητα. Ο Οξυάρτης διοργάνωσε μια μεγάλη γιορτή και γιόρτασε τον γάμο της κόρης του με τον Αλέξανδρο το 327 π.Χ. Σύντομα μετά, με την παρέμβαση του Οξυάρτη παραδόθηκαν και άλλα απομακρυσμένα οχυρά της περιοχής υπό άλλους πολέμαρχους, και κατόπιν ο Αλέξανδρος τον διόρισε επίσημα σατράπη της επαρχίας των Παροπαμισάδων στην βορειοδυτική Ινδία.
ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΣΥΝΑΨΗΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ: Ο ιστορικός Αρριανός σημειώνει : «Λέγεται ότι η Ρωξάνη ήταν η ωραιότερη Ασιάτισσα που είχε δει μέχρι τότε η στρατιά, μετά από τη γυναίκα του Δαρείου». Ο Μ. Αλέξανδρος σκεπτόμενος και στρατηγικά, επιδίωξε να την παντρευτεί αμέσως. Έτσι η Ρωξάνη από κόρη τοπικού ηγεμόνα, βρέθηκε εν μια νυχτί ως βασίλισσα της μεγαλύτερης μέχρι τότε αυτοκρατορίας. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν πως αυτός ο «έρωτας με την πρώτη ματιά», δεν ήταν και τόσο άδολος. Αναφέρουν πως το πραγματικό κίνητρο γι’ αυτόν τον γάμο ήταν η απόφαση του Μ. Αλεξάνδρου να γίνει αποδεκτός από τους γηγενείς πληθυσμούς, αλλά και να επανδρώσει την ανώτατη διοίκηση της αυτοκρατορίας με ένα αριθμό τοπικών αξιωματούχων. Εκείνοι που δεν συγκινήθηκαν και πολύ, ήταν οι περισσότεροι σύντροφοι του Μ. Αλεξάνδρου, οι οποίοι δεν μπορούσαν να χωνέψουν την ένωση ενός Έλληνα με μια βάρβαρη. Ακόμα πιο πολύ ότι ήταν δυνατόν να προκύψει απ’ αυτήν την ένωση ένας «μιξοβάρβαρος» διάδοχος της αυτοκρατορίας.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
