Στο βλέμμα του Οδυσσέα…
ο Θόδωρος Αγγελόπουλος βάζει τον Θανάση Βέγγο να λέει…
« …η Ελλάδα πεθαίνει…
πεθαίνουμε σα λαός…
κάναμε τον κύκλο μας…
δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια…
ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα… »
ήταν και ο Παπαρηγόπουλος…
που στην προσπάθειά να διαμορφώσει εθνική ταυτότητα…
στην νεοελληνική κοινωνία…
διατύπωσε την ανεκδιήγητη αντίληψη…
της ιστορικής συνέχειας της Ελλάδας…
από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα…
τι σαν μεσολαβούσε…
ένα Βυζάντιο…
που διέλυσε την παραμικρή συνέχεια…
με την αρχαιότητα…
με την φανατική ορθοδοξία…
και τους παπάδες να καταστρέφουν τον Παρθενώνα ως ειδωλολατρικό μνημείο…
ο Παπαρηγόπουλος επιμένει…
στον παραλογισμό του εθνικιστικού…
Ελλάς – Ελλήνων – Χριστιανών…
ο χριστιανός νεοέλληνας…
θεωρεί τον εαυτό του…
απόγονο του Λεωνίδα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου…
την ώρα που θα κάνει μεγαλοπρεπώς το σταυρό του…
δεν θέλει να του πειράξει κανένας τον Παρθενώνα…
ως ιερό σύμβολο…
κι ας μην έχει ανέβει ποτέ…
να τον δει από κοντά…
θρέφεται ο νεοέλληνας…
με σύμβολα, πέτρες και αγάλματα…
καταναλώνει…
μέσα στην ημιμάθειά του…
ιστορικά γεγονότα όπως στρεβλά του τα έχουν μάθει στο σχολείο…
αρκείται στο ένδοξο παρελθόν…
και αρνείται να παράγει μέλλον…
ο Άρης Πορτοσάλτε είναι δημοσιογράφος…
στην πραγματικότητα…
είναι χυδαίος προπαγανδιστής…
νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών θέσεων…
που ο ίδιος υπερασπίζεται με πάθος…
δίνοντας αξία στον μισθό του…
ταγμένος πάντα στην πλευρά…
αυτών που τον πληρώνουν…
έχει μεγάλη ευαισθησία…
ως καλός πατριώτης…
και χριστιανός…
στα ιερά και τα όσια της πατρίδας…
τα οποία θα ξεπουλήσει με μεγάλα λόγια…
στο ακροδεξιό του ακροατήριο…
ανοίγει με ευκολία το στόμα του…
να κάνει το άσπρο μαύρο…
αντιδρά κάθε φορά που καίγεται για διαμαρτυρία η ελληνική σημαία…
οργίζεται…
ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των βέβηλων…
ο Άρης Πορτοσάλτε…
θεωρεί τρομοκρατία την αντίθετη άποψη…
τη διαμαρτυρία με τρικάκια έξω από το σπίτι του…
δεν θεωρεί τρομοκρατία…
την γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη…
δεν θεωρεί τρομοκρατία…
50 χιλιάδες νεκρά παιδιά…
ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα…
παιδιά να πυροβολούνται για ένα κομμάτι ψωμί…
τον Άρη Πορτοσάλτε τον ενδιαφέρει ο Παρθενώνας…
το ιερό αυτό μνημείο…
με μεγάλη ευκολία…
χαρακτηρίζει την παλαιστινιακή σημαία στον ιερό βράχο…
ως ελάχιστη διαμαρτυρία και φωνή…
για τη γενοκτονία που συντελείται από το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας…
πατσαβούρα…
το εθνικό σύμβολο ενός λαού…
που εξαφανίζεται στο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γάζας…
που βομβαρδίζεται και σκοτώνεται κατά χιλιάδες από του ναζιστές του Νετανιάχου…
πατσαβούρα…
φαντάζομαι…
ότι ο καλοπληρωμένος και χορτάτος Άρης Πορτοσάλτε…
με τη ευαισθησία του στην ιερότητα του Παρθενώνα…
θα χαρακτήριζε πατσαβούρα…
αν απλωνόταν…
τη σημαία του Ισραήλ…
τη σημαία των ΗΠΑ…
τη σημαία της Ουκρανίας…
ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
η σημαία είναι πανί…
πατσαβούρα γίνεται…
όταν οι ευρισκόμενοι στην εξουσία…
με τις πράξεις και τα έργα τους…
την μετατρέπουν σε πατσαβούρα…
η παλαιστινιακή σημαία…
δεν είναι πατσαβούρα…
στάζει αίμα…
αγώνες…
κάθε κλωστή νεκροί…
κάθε ραφή γενοκτονία…
ο Παρθενώνας…
στέκεται αιώνες…
δίνει φωνή σε αυτόν που δεν έχει…
ντυμένος την παλαιστινιακή σημαία…
βάφεται κόκκινος από το αίμα των νεκρών παιδιών…
συμμετέχει στο θρήνο…
όσοι υπηρετούν…
την δημοσιογραφία πατσαβούρα…
είναι εκείνοι…
που σε άλλες σκοτεινές εποχές…
δωσίλογοι στον κατακτητή…
διάλεγαν κόσμο για εκτέλεση…
την ώρα που χαμογελούσαν…
πίσω από τη μαύρη κουκούλα…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
